Obrázky na stránke
PDF
ePub

Importunus enim transvolat aridas
Quercus et refugit te, quia luridi
Dentes, te quia rugae

Turpant et capitis nives.

Nec Coae referunt iam tibi purpurae

Nec cari lapides tempora, quae semel
Notis condita fastis

Inclusit volucris dies.

Quo fugit venus, heu, quove color? decens
Quo motus? quid habes illius, illius,
Quae spirabat amores,

Quae me surpuerat mihi,

Felix post Cinaram, notaque et artium
Gratarum facies? Sed Cinarae breves
Annos fata dederunt,
Servatura diu parem

Cornicis vetulae temporibus Lycen,

Possent ut iuvenes visere fervidi

Multo non sine risu

Dilapsam in cineres facem.

[blocks in formation]

ODE XIV.

QUAE cura patrum quaeve Quiritium
Plenis honorum muneribus tuas,
Auguste, virtutes in aevum

Per titulos memoresque fastos
Aeternet, o, qua sol habitabiles
Illustrat oras, maxime principum ?
Quem legis expertes Latinae

5

Quid Marte posses. Milite nam tuo
Drusus Genaunos, implacidum genus,
Breunosque veloces et arces

Alpibus impositas tremendis

Deiecit acer plus vice simplici;
Maior Neronum mox grave proelium
Commisit immanesque Raetos

Auspiciis pepulit secundis,
Spectandus in certamine Martio,
Devota morti pectora liberae
Quantis fatigaret ruinis;

Indomitas prope qualis undas
Exercet Auster, Pleïadum choro
Scindente nubes, impiger hostium
Vexare turmas et frementem
Mittere equum medios per ignes.
Sic tauriformis volvitur Aufidus,
Qui regna Dauni praefluit Apuli,
Cum saevit horrendamque cultis
Diluviem meditatur agris,
Ut barbarorum Claudius agmina
Ferrata vasto diruit impetu

Primosque et extremos metendo

Stravit humum sine clade victor, Te copias, te consilium et tuos Praebente divos. Nam tibi, quo die Portus Alexandrea supplex

Et vacuam patefecit aulam, Fortuna lustro prospera tertio Belli secundos reddidit exitus, Laudemque et optatum peractis Imperiis decus arrogavit.

ΤΟ

15

20

25

30

35

40

Te Cantaber non ante domabilis

Medusque et Indus, te profugus Scythes
Miratur, o tutela praesens

Italiae dominaeque Romae.

Te, fontium qui celat origines,
Nilusque et Ister, te rapidus Tigris,
Te beluosus qui remotis

Obstrepit Oceanus Britannis,
Te non paventis funera Galliae
Duraeque tellus audit Hiberiae,
Te caede gaudentes Sygambri
Compositis venerantur armis.

45

50

ODE XV.

PHOEBUS volentem proelia me loqui
Victas et urbes increpuit lyra,

Ne parva Tyrrhenum per aequor

Vela darem. Tua, Caesar, aetas
Fruges et agris rettulit uberes
Et signa nostro restituit Iovi
Derepta Parthorum superbis

Postibus et vacuum duellis

Ianum Quirini clausit et ordinem
Rectum evaganti frena licentiae
Iniecit emovitque culpas

Et veteres revocavit artes,

Per quas Latinum nomen et Italae
Crevere vires famaque et imperi

Porrecta maiestas ad ortus

5

10

15

Custode rerum Caesare non furor
Civilis aut vis exiget otium,

Non ira, quae procudit enses

Et miseras inimicat urbes.

Non, qui profundum Danubium bibunt,
Edicta rumpent Iulia, non Getae,

Non Seres infidive Persae,

Non Tanaïn prope flumen orti. Nosque et profestis lucibus et sacris Inter iocosi munera Liberi

Cum prole matronisque nostris,
Rite deos prius apprecati,
Virtute functos more patrum duces
Lydis remixto carmine tibiis.

Troiamque et Anchisen et almae
Progeniem Veneris canemus.

20

25

30

INTRODUCTION TO THE CARMEN

SECULARE.

AMONG the antiquarian and religious revivals of Augustus, Suetonius (Aug. 31) mentions the 'Ludi Seculares'; Dio (54. 18) fixes the date to the consulship of C. Furnius and C. Silanus, B.C. 17, but beyond this and the fact that it professed to be their fifth celebration, he tells us nothing. No full account of them is found earlier than Censorinus (de Die Natali, c. 5 ‘de Seculo'), the writer on astrology in the second half of the 3rd century, who is supplemented by Zosimus (2. 5), the historian, in the middle of the 5th century.

Tacitus (Ann. II. 11) mentions their repetition in the reign of Claudius, A.D. 46, but declines to describe them, on the ground that he has already given in the Histories (in one of the Books now lost) a particular account of their celebration under Domitian, on which occasion he had had the fullest cognizance of their details, as being himself one of the 'quindecimviri' and a praetor.

The games of which they professed to be the revival went under the Republic by the name of Tarentini (or Terentini) and Taurii, the former name being connected by all writers with the 'stagna Tarenti' or 'Terenti,' a spot at the north edge of the Campus Martius, near the river, once a swamp, and probably a warm spring (see Burn's Rome and the Campagna, p. 300), the locality of some of the ceremonies even in Augustus' celebration; the latter variously derived,-by Servius (on Virg. Aen. 2. 140), from the 'taureae,' or sterile cows which were sacrificed.

Their origin according to some of the authorities, according to others their second celebration, was ascribed to Val. Publicola. All agree that they had only been celebrated four times

« PredošláPokračovať »