Obrázky na stránke
PDF
ePub

Quem mortis timuit gradum,
Qui siccis oculis monstra natantia,

Qui vidit mare turgidum, et
Infames scopulos Acroceraunia?
Nequidquam Deus abscidit

Prudens Oceano dissociabili

Terras, si tamen impiæ

Non tangenda rates transiliunt vada.
Audax omnia perpeti

Gens humana ruit per vetitum; nefas!
Audax Iapeti genus

Ignem fraude malâ gentibus intulit.

Post ignem æthereâ domo

Subductum, macies et nova febrium

Terris incubuit cohors;

Semotique priùs tarda necessitas

[ocr errors]

Leti corripuit gradum.

Expertus vacuum Dædalus aëra

Pennis non homini datis.
Perrupit Acheronta Herculeus labor.
Nil mortalibus arduum est:

Cœlum ipsum petimus stultitiâ; neque
Per nostrum patimur scelus
Iracunda Jovem ponere fulmina.

20

25

30

335

40

ODE IV.

AD L. SEXTIUM, CONSULAREM.

SOLVITUR acris hiems gratâ vice veris et Favonî,
Trahuntque siccas machinæ carinas;
1*

Ac neque jam stabulis gaudet pecus, aut arator igni ;

Nec prata canis albicant pruinis.

Jam Cytherea choros ducit Venus, imminente Lunâ; 5 Junctæque Nymphis Gratiæ decentes

Alterno terram quatiunt pede, dum graves Cyclopum

Vulcanus ardens urit officinas.

Nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto,

Aut flore, terræ quem ferunt solutæ.

Nunc et in umbrosis Fauno decet immolare lucis,
Seu poscat agnâ, sive malit hædo.

Pallida Mors æquo pulsat pede pauperum tabernas,
Regumque turres. O beate Sexti,

10

Vitæ summa brevis spem nos vetat inchoare longam: 15 Jam te premet nox, fabulæque Manes,

Et domus exilis Plutonia; quò simul meâris,

[blocks in formation]

SCRIBERIS Vario fortis, et hostium

Victor, Mæonii carminis aliti,

Quam rem cunque ferox navibus aut equis
Miles te duce gesserit.

Nos, Agrippa, neque hæc dicere, nec gravem
Pelidæ stomachum cedere nescii,

Nec cursus duplicis per mare Ulysseï,

Nec sævam Pelopis domum,

Conamur, tenues grandia: dum pudor,

Imbellisque lyræ Musa potens vetat

Laudes egregii Cæsaris, et tuas,

Culpâ deterere ingenî.

10

Quis Martem tunicâ tectum adamantinâ
Dignè scripserit? aut pulvere Troïo
Nigrum Merionen? aut ope Palladis
Tydiden superis parem?

ODE VI.

AD MUNATIUM PLANCUM, CONSULAREM.

LAUDABUNT alii claram Rhodon, aut Mitylenen,
Aut Ephesum, bimarisve Corinthi

Monia, vel Baccho Thebas, vel Apolline Delphos
Insignes, aut Thessala Tempe.

Sunt quibus unum opus est intactæ Palladis arces

Carmine perpetuo celebrare, et

Undique decerptam fronti præponere olivam.
Plurimus, in Junonis honorem,

Aptum dicit equis Argos, ditesque Mycenas.
Me nec tam patiens Lacedæmon,
Nec tam Larissæ percussit campus opimæ,

Quàm domus Albuneæ resonantis,
Et præceps Anio, ac Tiburni lucus, et uda

Mobilibus pomaria rivis.

Albus ut obscuro deterget nubila cœlo

Sæpè Notus, neque parturit imbres

Perpetuos; sic tu sapiens finire memento

Tristitiam vitæque labores

Molli, Plance, mero; seu te fulgentia signis

15

5

10

15

Castra tenent, seu densa tenebit

20

Tiburis umbra tui. Teucer Salamina patremque

Quum fugeret, tamen uda Lyæo

Tempora populeâ fertur vinxisse coronâ,

Sic tristes affatus amicos:

"Quò nos cunque feret melior fortuna parente,

Ibimus, o socii comitesque !

Nil desperandum Teucro duce, et auspice Teucro;

Certus enim promisit Apollo

Ambiguam tellure novâ Salamina futuram.

O fortes pejoraque passi

Mecum sæpè viri! nunc vino pellite curas:
Cras ingens iterabimus æquor."

ODE VII.

AD LYDIAM.

LYDIA, dic, per omnes

Te deos oro: Sybarin cur properas amando
Perdere ? cur apricum

Oderit campum, patiens pulveris atque solis?

Cur neque militaris

Inter æquales equitat, Gallica nec lupatis

Temperat ora frænis?

Cur timet flavum Tiberim tangere? cur olivum

Sanguine viperino

Cautiùs vitat? neque jam livida gestat armis

Brachia, sæpè disco,

Sæpè trans finem jaculo nobilis expedito?

Quid latet, ut marinæ

Filium dicunt Thetidis sub lacrymosa Troja

Funera, ne virilis

Cultus in cædem et Lycias proriperet catervas?

25

30

5

10

15

ODE VIII.

AD THALIARCHUM.

VIDES ut altâ stet nive candidum
Soracte, nec jam sustineant onus
Silvæ laborantes, geluque

Flumina constiterint acuto.
Dissolve frigus, ligna super foco
Largè reponens; atque benigniùs
Deprome quadrimum Sabinâ,

O Thaliarche, merum diotâ. Permitte divis cætera : qui simul Stravêre ventos æquore fervido Depræliantes, nec cupressi,

Nec veteres agitantur orni.

Quid sit futurum cras, fuge quærere ; et

Quem sors dierum cunque dabit, lucro

Appone: nec dulces Camœnas

Sperne puer, neque tu choreas;

Donec virenti canities abest

Morosa. Nunc et campus, et areæ,

Lenesque sub noctem susurri,

Composità repetantur horâ.

ODE IX.

AD MERCURIUM.

MERCURI, facunde nepos Atlantis,

Qui feros cultus hominum recentûm

Voce formâsti catus, et decoræ

More palæstræ;

5

10

15

20

« PredošláPokračovať »