Quem mortis timuit gradum,
Qui siccis oculis monstra natantia,
Qui vidit mare turgidum, et
Infames scopulos Acroceraunia?
Nequidquam Deus abscidit
Prudens Oceano dissociabili

Terras, si tamen impiæ
Non tangenda rates transiliunt vada.
Audax omnia perpeti

Gens humana ruit per vetitum; nefas!
Audax Iapeti genus

Ignem fraude malâ gentibus intulit.
Post ignem æthereâ domo
Subductum, macies et nova febrium
Terris incubuit cohors;
Semotique priùs tarda necessitas
Leti corripuit gradum.
Expertus vacuum Dædalus aëra
Pennis non homini datis.
Perrupit Acheronta Herculeus labor.
Nil mortalibus arduum est:
Cœlum ipsum petimus stultitiâ; neque
Per nostrum patimur scelus
Iracunda Jovem ponere fulmina.

ODE IV.

AD L. SEXTIUM, CONSULAREM.

SOLVITUR acris hiems gratâ vice veris et Favonî,

Trahuntque siccas machinæ carinas;

20

225

30

35

40

Ac neque jam stabulis gaudet pecus, aut arator igni;
Nec prata canis albicant pruinis.

Jam Cytherea choros ducit Venus, imminente Lunâ; 5
Junctæque Nymphis Gratiæ decentes

Alterno terram quatiunt pede, dum graves Cyclopum
Vulcanus ardens urit officinas.

Nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto,
Aut flore, terræ quem ferunt solutæ.

Nunc et in umbrosis Fauno decet immolare lucis,
Seu poscat agnâ, sive malit hædo.

Pallida Mors æquo pulsat pede pauperum tabernas,
Regumque turres. O beate Sexti,

Vitæ summa brevis spem nos vetat inchoare longam: 15 Jam te premet nox, fabulæque Manes,

Et domus exilis Plutonia; quò simul meâris, vini sortiêre talis.

Non

regna

ODE V.

AD M. VIPSANIUM AGRIPPAM.

SCRIBERIS Vario fortis, et hostium
Victor, Mæonii carminis aliti,

Quam rem cunque ferox navibus aut equis
Miles te duce gesserit.

Nos, Agrippa, neque hæc dicere, nec gravem
Pelidæ stomachum cedere nescii,

10

Nec cursus duplicis per mare Ulysseï,
Nec sævam Pelopis domum,
Conamur, tenues grandia: dum pudor,
Imbellisque lyræ Musa potens vetat
Laudes egregii Cæsaris, et tuas,
Culpâ deterere ingenî.

10

Quis Martem tunicâ tectum adamantinâ
Dignè scripserit? aut pulvere Troïo
Nigrum Merionen? aut ope Palladis
Tydiden superis parem?

ODE VI.

AD MUNATIUM PLANCUM, CONSULAREM.
LAUDABUNT alii claram Rhodon, aut Mitylenen,
Aut Ephesum, bimarisve Corinthi

Monia, vel Baccho Thebas, vel Apolline Delphos
Insignes, aut Thessala Tempe.

Sunt quibus unum opus est intactæ Palladis arces
Carmine perpetuo celebrare, et
Undique decerptam fronti præponere olivam.
Plurimus, in Junonis honorem,
Aptum dicit equis Argos, ditesque Mycenas.
Me nec tam patiens Lacedæmon,
Nec tam Larissæ percussit campus opimæ,
Quàm domus Albuneæ resonantis,
Et præceps Anio, ac Tiburni lucus, et uda
Mobilibus pomaria rivis.

Albus ut obscuro deterget nubila cœlo
Sæpè Notus, neque parturit imbres
Perpetuos; sic tu sapiens finire memento

Tristitiam vitæque labores

Molli, Plance, mero; seu te fulgentia signis
Castra tenent, seu densa tenebit

Tiburis umbra tui. Teucer Salamina patremque
Quum fugeret, tamen uda Lyæo

15

5

10

15

20

Tempora populeâ fertur vinxisse coronâ,
Sic tristes affatus amicos:

"Quò nos cunque feret melior fortuna parente,
Ibimus, o socii comitesque !

Nil desperandum Teucro duce, et auspice Teucro;
Certus enim promisit Apollo
Ambiguam tellure novâ Salamina futuram.
O fortes pejoraque passi

Mecum sæpè viri! nunc vino pellite curas:
Cras ingens iterabimus æquor."

ODE VII.

AD LYDIAM.

LYDIA, dic, per omnes

Te deos oro: Sybarin cur properas amando
Perdere ? cur apricum

Oderit campum, patiens pulveris atque solis?
Cur neque militaris

Inter æquales equitat, Gallica nec lupatis
Temperat ora frænis?

Cur timet flavum Tiberim tangere? cur olivum
Sanguine viperino

Cautiùs vitat? neque jam livida gestat armis
Brachia, sæpè disco,

Sæpè trans finem jaculo nobilis expedito?
Quid latet, ut marinæ

Filium dicunt Thetidis sub lacrymosa Troja
Funera, ne virilis
Cultus in cædem et Lycias proriperet catervas?

25

30

5

10

15

ODE VIII.

AD THALIARCHUM.

VIDES ut altâ stet nive candidum
Soracte, nec jam sustineant onus
Silvæ laborantes, geluque

Flumina constiterint acuto. Dissolve frigus, ligna super foco Largè reponens; atque benigniùs Deprome quadrimum Sabinâ,

O Thaliarche, merum diotâ. Permitte divis cætera : qui simul Stravêre ventos æquore fervido Depræliantes, nec cupressi,

Nec veteres agitantur orni.
Quid sit futurum cras, fuge quærere ; et
Quem sors dierum cunque dabit, lucro
Appone: nec dulces Camœnas

Sperne puer, neque tu choreas;
Donec virenti canities abest
Morosa. Nunc et campus, et areæ,
Lenesque sub noctem susurri,
Compositâ repetantur horâ.

ODE IX.

AD MERCURIUM.

MERCURI, facunde nepos Atlantis,
Qui feros cultus hominum recentûm
Voce formâsti catus, et decoræ

More palæstræ;

5

10

15

20