Adsis o placidusque iuves, et sidera caelo Dextra feras." Dixit, vaginaque eripit ensem 580 Fulmineum, strictoque ferit retinacula ferro. Idem omnes simul ardor habet, rapiuntque ruuntque; Et iam prima novo spargebat lumine terras 585 Tithoni croceum linquens Aurora cubile. Regina e speculis ut primum albescere lucem Non arma expedient, totaque ex urbe sequentur, Ferte citi flammas, date tela, impellite remos!-595 Quid loquor? aut ubi sum? Quae mentem insania mutat, Infelix Dido? nunc te facta impia tangunt? Tum decuit, cum sceptra dabas. En dextra fidesque, Quem subiisse umeris confectum aetate parentem ! 600 Non potui abreptum divellere corpus et undis Spargere? non socios, non ipsum absumere ferro Ascanium, patriisque epulandum ponere mensis?— Verum anceps pugnae fuerat fortuna.-Fuisset; Quem metui moritura? Faces in castra tulissem, 605 Implessemque foros flammis, natumque patremque Cum genere exstinxem, memet super ipsa dedissem. — "Sol, qui terrarum flammis opera omnia lustras, Tuque harum interpres curarum et conscia Iuno, Nocturnisque Hecate triviis ululata per urbes, 610 Et Dirae ultrices, et di morientis Elissae, 620 Sed cadat ante diem mediaque inhumatus harena. Haec precor, hanc vocem extremam cum sanguine fundo. Tum vos, o Tyrii, stirpem et genus omne futurum Munera. Nullus amor populis, nec foedera sunto. 625 Exoriare aliquis nostris ex ossibus ultor, 630 Qui face Dardanios ferroque sequare colonos, Imprecor, arma armis; pugnent ipsique nepotesque." "Annam cara mihi nutrix huc siste sororem. At trepida, et coeptis immanibus effera Dido, Sanguineam volvens aciem, maculisque trementes Interfusa genas, et pallida morte futura, 645 Interiora domus inrumpit limina, et altos Conscendit furibunda rogos, ensemque recludit Dardanium, non hos quaesitum munus in usus. Hic, postquam Iliacas vestes notumque cubile Conspexit, paulum lacrimis et mente morata, 650 Incubuitque toro, dixitque novissima verba: "Dulces exuviae, dum fata deusque sinebat, Accipite hanc animam, meque his exsolvite curis. Vixi, et, quem dederat cursum fortuna, peregi; Et nunc magna mei sub terras ibit imago. 655 Urbem praeclaram statui; mea moenia vidi; Ulta virum, poenas inimico a fratre recepi; Felix, heu nimium felix, si litora tantum Numquam Dardaniae tetigissent nostra carinae!" Dixit, et, os impressa toro, "Moriemur inultae, 660 Sed moriamur" ait. "Sic, sic iuvat ire sub umbras. Hauriat hunc oculis ignem crudelis ab alto Dardanus, et nostrae secum ferat omina mortis." Dixerat; atque illam media inter talia ferro Conlapsam aspiciunt comites, ensemque cruore 665 Spumantem, sparsasque manus. It clamor ad alta Atria; concussam bacchatur Fama per urbem. Lamentis gemituque et femineo ululatu Tecta fremunt; resonat magnis plangoribus aether. Non aliter, quam si immissis ruat hostibus omnis 670 Karthago aut antiqua Tyros, flammaeque furentes Culmina perque hominum volvantur perque deorum. Audiit exanimis, trepidoque exterrita cursu Unguibus ora soror foedans et pectora pugnis Per medios ruit, ac morientem nomine clamat: 675 "Hoc illud, germana, fuit? me fraude petebas? Hoc rogus iste mihi, hoc ignes araeque parabant? Quid primum deserta querar? comitemne sororem Sprevisti moriens? Eadem me ad fata vocasses; Idem ambas ferro dolor, atque eadem hora tulisset. 680 His etiam struxi manibus, patriosque vocavi Voce deos, sic te ut posita crudelis abessem? Exstinxti te meque, soror, populumque patresque Sidonios urbemque tuam. Date, vulnera lymphis Abluam, et, extremus si quis super halitus errat, 685 Ore legam." Sic fata gradus evaserat altos, Semianimemque sinu germanam amplexa fovebat Cum gemitu, atque atros siccabat veste cruores. Illa, graves oculos conata attollere, rursus Deficit; infixum stridit sub pectore vulnus. 690 Ter sese attollens cubitoque adnixa levavit; Ter revoluta toro est, oculisque errantibus alto Quaesivit caelo lucem, ingemuitque reperta. 695 Tum Iuno omnipotens, longum miserata dolorem Difficilesque obitus, Irim demisit Olympo, Quae luctantem animam nexosque resolveret artus. Nam quia nec fato, merita nec morte peribat, Sed misera ante diem, subitoque accensa furore, Nondum illi flavum Proserpina vertice crinem Abstulerat, Stygioque caput damnaverat Orco. 700 Ergo Iris croceis per caelum roscida pennis, Mille trahens varios adverso sole colores, Devolat, et supra caput adstitit: "Hunc ego Diti Sacrum iussa fero, teque isto corpore solvo." Sic ait, et dextra crinem secat: omnis et una Dilapsus calor, atque in ventos vita recessit. 705 P. VERGILI MARONIS AENEIDOS LIBER QUINTUS Interea medium Aeneas iam classe tenebat "Heu! quianam tanti cinxerunt aethera nimbi? Magnanime Aenea, non, si mihi Iuppiter auctor |