Obrázky na stránke
PDF
ePub

fodicare): stehen mit dem Schnabel: madár orral szúrni, gyakni, gyakdosni. Syn. Subat. dobáť sa, dobál sa, dobogim fa V. I. imp. Sobog sa: desinere (metuere): aufhören zu fürchten (sich zu fürchten): meg -szüni félni, a' félelemtől. Dobažení, á, n. verb. ex seq. dobažit, il, ím, V. P. imp. dobaž R. P. ро nekom, po nečem: desinere adpetere aufhören sich nach je manden oder nach etwas zu seh= nen: a' nagy kivánságtól meg

szünni.

† Dobečeňí, n. v. Doblačáňí. † dobečeti, čel, čím; v. dobla. čať.

Dobedowání, á, n. verb. ex seq. dobedowat, dowal, dowal, dugem, V. P. imp. desinere lamenta ri; aufhören von Weheklagen, jajgatástól meg szünni. 2) desinere aegre facere (molestiam exhibere) alicui: auf hören zu kränken (Kränkung, Verdruß zu verursachen )': valakit meg bántani. Dobehání, á, n. v. Dobehnu. tí. dobehať, al, ám, V. P. imp. dobehag: v. dobehnúť. boh. dobíhači. 2) v. nabehať. Dobeháwání, á, n. verb. ex seq. dobeháwat, al, ám, freq. ex dobehat. dobehnúť, hnul (hol), hňem. V. P. imp. dobehňi: adcurrere (currere) illuc (eo) : hin, (dahin) laufen: oda futni. Dobehnutí, á, n. accursus (adcursus) us, m. Tacit. Valer. Max. das Herzulaufen, Hinzulaufen: hozzá futás. Soberaní, á, é, part. constr. v.

dobraní.

Doberání, á, n. v. Dobraňí. boh. Dobírání.

[blocks in formation]

dobiti.

Dobigáňí, á, n. v. Dobití. dobigat, al, ám, V. I. imp. do bigag: v. dobit.

Dobigawání, á, n. verb. ex seq. dobigawat, at, ám, freq. ex dobigat.

† Dobíhání, n. v. Dobeháňí. + dobihati, al, ám; v. dobehat. † Dobíháwání, n. verb. ex seq. v. Dobebáwání. + dobíháwati, al, ám; freq. ex dobíhat, v. dobeháwat. do

dobílení, á, é, part. constr. plene (perfecte) inalbatus, a, um völlig ausgeweißt: tellyessen (tökélletessen) meg fejérittetett.

Dobíteňí, á, n. plena (perfecta) inalbatio: das völlige Ausweiken, die Ausweißung: tellyes (tökélletes) meg fejérités. dobilit, il, im, V. P. imp. do, bil: perfecte (plene) inalbare, dealbare, trullissare: vollig ausweißen, abweißen, übers tünchen: tökélletessen meg-fejériteni. 2) desinere trullissare (dealbare): aufhören zu weiken, zu tünchen, weiß zu machen: meg szünni fehériteni, abban hagyni a' fehéritést. † Dobíráwáňí, n. v. Doberáňí.

† dobírati, al, ám, v. doberat.

dobit, dobil, dobigem, V. P. imp. dobí, cum Accusat. ferire, percutere, pulsare, verberare, caedere: schlagen, haus en, prügeln: verni, ütni, dögönyözni. Usus. Welmi bo dobil: magnis eum plagis adfecit: er hat ihn sehr (recht, wohl geschlagen: igen meg verte ötet. Nechos tam, dobigú ta: ne iveris eo, alioqui verbera feres geh nicht hin, sonst wird man dich schlagen: ne meny oda, meg vernek. 2) prorsus occidere: völlig tödten: tellyességgel agyon verni, meg-ölni. Syn. doraziť, zabiť. dobit, dobil, Sobusem, V. P. imp. dobus: extrahere, educere, stringere : herausziehen, zücken (zucken): ki vonni, ki ragadni, ki húzni. Syn. dobiwat, widobit, witahnúť. Usus. mec f Poswi dobit, meč obražiť: gladium educere de vagina, evaginare, stringere, nudare: den Degen zü

cfen, entblöken, herausziehen: a' kardot a'hüvelyből ki-vonni, ki-rántani. 2) parere comparare, quaerere, acquirere erwerben: szerezni, meg-szerezni, keresni, meg nyerni, 3) expugnare: erobern einneh men: meg víni meg enni. Usus. Po zwitazeném nepráte lowi mesto dobil: caeso hoste urbem cepit: nach geschla genem Feinde hat er die Statt eingenommen; meg vervén az ellenséget, megvette a' várost. II.neutr. permanere. perseverare: ausdauern, aushalten, bis zu Ende bleiben végig meg maradni. Usus. On snad tam ani nedobuse do Sewáti 50. 8in: fortasse nec ad horam nonam ibi manebit: er bleibt vielleicht nicht einmal bis neun Uhr da: talán kilentz óráig sem marad ottan. III. rec. dobit fa: erumpere: prorumpere: herausbrechen: ki rohanni, ki-törni, kiütni, 2) irrumpere, irruere, penetraaccedere: : einbrechen, neinbrechen, herein schlagen, das zu schlagen: reá ütni (támadni) bé-rohanni. Dobitča, aťa, n. (plur. at¢) dem. ex Dobitek. † Dobitče, ete, n. idem. dobitčí, á, é, adj. v, lichwací. † dobitčí, adj. omn. gen idem. Dobitek, tka, m. v. Lichwa, Statet. 2) bona, orum, pl. n. das Gut, die Güter: jószág, vagyon.

re,

his

[blocks in formation]

constructum ex dobiť (dobusem): extractus, eductus, a, um herausgezogen: ki-vontt, ki-húzott; ki-ragadtatott. Syn. dobiwani, widobiti, witáhnutí, boh. dobit. Usus. Dobiti meč: evaginatus (nudatus, nudus) gladius, entblößter Degen: ki-vontt kard. 2) paratus, comparatus, partus, quaesitus, acquisitus, a, um : erworben, verschaffen: szereztetett, meg-szereztetett. Syn. dobiwani. Prov. Zle dobite, horseg bíwá o8bité. Gako prislo, tak odislo: male parta, male dilabuntur: wie gewonhen, so zerrønnen: ebül gyüjtött marhának (szérdeknek), ebül kell el- veszni. 3) expugnatus, a, um: erobert: megvitatott, meg vétetett. Syn. wibogowani. Usus. Dobitá L08, captiva navis: gefange= nes (erobertes) Schiff: el- fogott, prédáltt hajó.

Dobití, á, n. Verb. ex dobit (dobigem): percusio, pulsatio, verberatio, caesio, nis, f das Schlagen, Prügeln, die Schlagung: verés, ülés, tsapás. II. Verb. ex dobit (dobusem): extractio, eductio, nis, f. das Herausziehen: kivonás, ki-rántás, ki-húzás. Syn. Do híwáňí, Widobiti, Witáhnuti. Usus. Dobití (Obnažení) Meču, evaginatio ( nudatio, retectio) gladii: Zückung (entblößung, Herausziehung) des Schwerdes: kard ki - rántás, ki-vonás. 2) paratio, compa ratio, acquisitio, nis, f. das Erwerben: szerzés, meg-szerzés, keresmény. Syn. Dobia wání. 3) occupatio, nis, f. Eroberung, z. B. einer Stadt: meg-vétel, el- foglalás. Usus. Dobiti mesta: occupatio urbis: Eroberung der Stadt : a' vá

ros meg-vevése, birtokába ejtése. 4) expugnatio, occupatio. nis, f. Eroberung, durch Bestürmüng: viadallal meg-vétel. meg-vivás. dobitní, á, é, adj. v. dobitčí, lichwací.

Dobiwač, á, m. oppugnator, obsessor, impetitor, is, m. Belagerer, der blokirt, der beschießt: vívó, ostromló. Syn. Dobiwatel.

dobíwani, á, é, part. constr. v. dobiti. 2) erutus, a, um: ausgegraben: ki- vájott, ki-ásott. 3) oppugnatus, a, um : blokirt, bestritten, angegriffen, attakirt, belagert, bestürmt, be= schoßen: meg-ostromoltatott. Dobíwání, á, n. v. Dobití. 2) oppugnatio, obsessio, obsidio, nis, f. die Belagerung, Blokade, Beschießung, das Belagern, Blokiren, Beschießen : ellene vivás, ostromlás. 3) quaesitio, quaestio, nis, f. das Suchen: keresés. Syn. WiHledáwání. Usus. Práwné Dobiwání: vindicatio, v. g. rei, bonorum. Trajan. in Plin. Ep. Anmaßung einer Sache, rechtliche Zueignung, Behaup tung, daß sie mir gehöre: a' dolognak törvényes videlmezése. dobiwat, al, ám, V. I. imp. dobíwag: extrahere, educere promere: herausziehen: ki vonni, ki húzni, ki rántani: Syn. dobit, witahował. Usus. Dobiwat Streli ( Túlu: sigittas pharetra promere: aus dem Köcher die Pfeile ziehen: a' nyilakat a' tegezből ki húzni. 2) parare, comparare, quaerere, acquirere: erwerben: szerezni , meg szerezni. 3) eruere: ausgraben: ki ásni, ki vájni. 4) oppugnare, ol sidione claudere: belagern, blo=

blokieren, beschießen, bestreiten, Dobíwáwáňí, á, n. verb. ex angreifen, attakiren: z. B. ci- seq. nen Ort, eine Stadt, Festung: megszállani, ostromolni.

Usus. Medzitím Zámek dobi= wagú: interea loci oppugnatur arx unterdessen wird die Festung belägert (attafirt); unterdessen greifet man das Schloß an: ez idő közben (azomban) ostromoltatik a' vár. 5) quaerere fuchen, zu finden oder ausfinden zu machen fich bemühen. z. B. Geld, eine Stel le etc. keresni. 6) vindicare, Cic. ad propriare: Anspruch machen an etwas, es als das Seine behaupten, oder zu bes haupten suchen, oder als sein Eigenthum verlangen, sich zueignen, sich anmaßen; besonders gerichtlich an etwas, als sein Eigenthum, Anspruch machen: igazsággal el foglalni, magáévá tenni. II. rec. dobiwat sa: irruere, irrumpere, penetrare, invadere: einbrechen, hineinbrechen, eindringen: reá törni, bé-rohanni, reá rohanni. Usus. 3losegi sa do Domu dobiwagú: aedes effringunt latrones: die Diebe brechen ins Haus ein: a' tolvajók fel-törik a' hazát, bé rontanak a házba. 2) erumpere, prorumpere: hervor brechen: ki-rohanni, néki ugrani. 3) velle, petere, poscere, cupere, conari, niti, studere, operam dare: suchen, sich be= mühen wollen, Willens feyn, haben wollen verlangen: kivánni, akarni, igyekezni. Usus. Rocka, Pes núter (donútra) sa dobíwá: felis, canis intrare cupit die Kaze, der Hund will hereinkommen : matska, kuttya, be akar jönni; bekéredzik.

Dobiwatel, a, m. v. Dobiwač.

dobíwáwať al, am; . freq. ex dobiwat. II recipr. dobíwás wat fa, freq. ex dobiwať sa. Doblačání, á, n. verb. ex seq. dobláčať, čal, čím, V. P. imp. doblač: balandi finem facere, desinere balare: aufhören zu bläken: a' bégezéstül meg szüni. boh. dobečati. Doblahoslaweňí á, n. verb. ex seq. doblahoslawit, il, ím, V. P. imper. doblahoslaw: desinere beare: anfhören zu beglücken, glücklich zn machen: nem boldogitani, boldogitani meg szüni. 2) desinere glorificare: aufhören zu preisen: meg szünni ditsöiteni.

doblačení, á, é, part. constr. luto totaliter infectus, a, um : ganz kothig gemacht: egészszen besároztatott.

Doblačeňí, á, n. verb. seq. doblačiť, il, ím, V. I. imp. doblat: totum luto inficere: völlig (ganz) kothig machen: egészlen bé sarozni. II. recipr. doblatiť sa: se totum luto commaculare (inquinare inficere): fich villig (ganz) fothig machen: egészlen bé-sározni magát. Doblázňeňí, á, n. verb. ex seq. doblázňiť, il, ím, V. P. imp.

doblázni: desinere infatuare aliquem aufhören Jemanden zum Narren zu machen: meg szünni valakit bolondá tenni. 2) desinere ludibrio habere (ludificari): aufhören zu nars ren, zum Narren zu haben: megszünni valakit megtsúfolni. II. rec. doblázňiť sa: desinere ludere (jocari): aufhe ren zu scherzen: meg szünni tréfálni. 2) desinere stulte

age

agere (delirare, stultum esse): aufhören zu narren (sich albern zu betragen, Narr zu seyn), végét tenni a' bolondságnak: nem bolondoskodni. Žoblečáňí, á, n. v. Doblačáňí. doblečát, čal čím; v. doblačať. doblednúť, dnul (del) dňem, V. P. imp. dobredni: desinere pallescere: aufhören blaß zu werden: meg szüni halaványodni. Doblednutí, á, n. verb. ex seq. † Doblekotáňí, n. v. Dostes taní.

† doblekotači, al ám, et doblekoci; v. dostekat. Doblisčání, á, n. verb. ex seq. dobliscat sa, čal, čím, V. P. imp. doblisči fa: desinere. fulgere (micare, splendere, splendicare) aufhören zu glänдеп (schimmern, leuchten): fényleni, ragyagni, tündökleni meg-szuni. Syn. dobli• stať sa.

Doblistání, á, n. verb. ex seq. dobliskať sa, al, ám, V. P. desinere fulgurare, cessare a corruscatione (fulguratione): aufhören zu blihen: villámlani megszüni. Usus. Us sa doblistalo jam non fulgurat: es blist schon nicht mehr: immár nem vilámlik. 2) v. doblisčať sa.

Doblúsení, á, n. verb. ex seq. doblúsiť, il, ím, V. P. imper. doblus: desinere errare (peccare) aufhören zu irren, irre zu gehen, den rechten Weg zu verfehlen (zu fehlen): meg szünni tévelyegni. 2) desinere vagari (circuire), cessare a divagatione (oberratione): aufhören zu streifen, herum zu streifen, herum in gehen: meg szüni bujdosástól, vándorlástol. dobodnúť, dnut (del), dňem, V. P. imp. dobodni: prorsus

[blocks in formation]

seq.

dobogował, owal, ugem, V. P. imp. dobogug: cessare praeliari, desinere (belligerare): aufhören zu Kriegen, Kriege zu führen: hadakozni meg szüni.

Dobolení, á, n. verb. ex seq. doboret, ret, tím, V. P. imp.

dobol: desinere dolere: aufhdren wehe zu thun zu schmerzen: meg szünni fájni.

† Dobočení, n. v. Dobúraní. † doboriti, il, im; v. dobúrať. Doboskáwáňí, á, n. verb. ex seq. doboskáwat, at, ám, V. P. imp. dobostáwag: desinere osculari (oscula figere): aufhören zu füßen: meg szüni tsókolni.

Dobosorowáňí, á, n. verb. ex

seq.

dobosorowat, owal, ugem, 'V. P. imp. doboforug: cessare a praestigiis, finire praestigias: aufhören zu hexen: a' boszorkányozástól meg szünni, bü bájolást el hagyni. dobosť, dobodel, dobosem, V. P. v. dobodnúť. Dobrámisel, Genit. Dobrégmifli f. istá zelina: origanum (on), i, n. vulgare Linn. o-riganus, i Plin. H. N. Wohlgemuth, Dosten: fekete gyopár. dobráňení, á, é, part. constr. ex dobránit.

Doz

« PredošláPokračovať »