Obrázky na stránke
PDF
ePub

3

grund, Beweisthum, die Ursa. che; das, wodurch etwas dargethan wird: erösités, ok: probálás. Syn. Dowod, Doklad. boh. Důkaz, Důklad. Usus. Bár bis hodní Dokaz nepredstawil, predca bich gá tomu weril (toweril), čo powedás: utrationem nullam adferres, quae dicis, crederem: wenn du gleich keinen Beweis anführtest, so wollte ich doch glauben, was du sagest: ha semmi okot nem adnál-is, én mind azonáltal elhinném azokat, a' miket te mondasz. 2) signum, indicium, i, n. der Beweis, das Kennzeichen: jel, bizonyitó jel. boh. Důkaz. Usus. To k Dokazu slúží: est argumento (signo); est argumentum, signum: das dient zum Beweise, das ist ein Beweis: jele az annak. 3) v. Dokázání.

dokázaní, á, é, part. constr. probatus, demonstratus, comprobatus, a, um: erwiesen, bewiesen, dargethan: meg mu

tatott, meg bizonyítatott. Syn. preukázaní. boh. doká 3an. 2) institutus, patratus, commissus, admissus, a, um: angestellt, angestiftet, begangen: meg-tett. Syn. urobení, wiwesení.

Dokázáňí, á, n. probatio, demonstratio declaratio, nis, f. das Beweisen, Darthun, Hei= gen, an den Tag Legen, die Beweisung, Darthuung einer Cache, Bewehrung: meg-bizonyítás, meg mutatás. Syn. Preukázání. boh. Důkaz. 2) institutio, admissio, commissio effectio, nis, f. das Anstellen, Anstiften, Begehen; die Anstellung, Anstiftung: megtévés.

dokázať, zal, žem, V. P. imp.

dotaz, cum Genitivo, rel accusativo: probare, ostendere, demonstrare, docere, firmare, confirmare: beweisen, darthun, zeigen, sehen lassen, an den Tag legen, darweisen, die Wahrheit einer Sache zeigen. z. B. durch Gründe etc. megmutatni, meg - bizonyítani, állatni, erősíteni. Syn. preukázať. 2) cum Accussativo. moliri, machinari. committere, instituere: anstellen, anstiften, begehen. z. B. etwas Bdses: megtenni, tselekedni. Syn. urobit, wiwest. Usus. to dokazal? quid commisit? was hat er angestellt? vallyon mit tselekedet? 3) officere: zuwege bringen: véghez vinni. Syn. fpófobit.

dokazení, á, é, part. constr. perditus, pessumdatus. eversus, a, um: völlig verdorben, zu Grunde gerichtet: egészlen meg-romlott, meg-rontatott. Syn. potezení, slazení. Dořazení, á, n. perditio, pessumdatio, eversio, nis, f. das völlige Brrderben, zu Grunde Richten el-romlás, rontás. Syn. Pokazeňí, Skázeňí. Sokazit, il, ím, V. I. imp. dotaz: perdere, pessumdare. evertere, destruere, vitiare. corrumpere, ruinare: völlig verderben, zu Grunde richten: egészlen meg-rontani. Syn. pohubiť, pokaziť, saziť. Dokazowání, á, n. v. Dokázáňí. 2) petulantia, lascivia, ae, f. petulans actio: das muthwillige Thun, Schöfern: tsintalankodás, tsintalanság, Syn. Ráseňí, boh. Ručeňí. 3) jocatio, nis, f. iocus, i, m. das Scherztreiben: tréfálodás, tréfálkodás. Syn. Ihráňí, Gráni, Žartowáňí. boh. tučení. dokazowat, zowal, ugem: V.

I. imp. zug: v. dokázať. 2)lascivire petulanter agere, pctuleire muthwillig thun, z. B. schöfern, hüpfen und springen: tsintalankodni. Syn. rásit, boh. tutiti. 3) iocari, Scherz treiben, scherzen: tréfálódni, tréfalkodni. Syn. ibrat (hrat, žartowat) (a boh. tutiti. Doklad, u, m. adittamentum, supplementum, i, n. additio, accessio, nis, f, mantissa, ae, f. Zusah, Zulage, Beylage, was dazu gelegt wird: reá (hozzá) adás, szerzés. Syn. Dokladek. 2) suppetiae, arum, f. pl. subsidium, adjumentum, i, n. die Beyhilfe: segétség. 3) v. Dotaz. Usus. Že si ti to učinil, dost Dokladu gest: satis magno argumento est, ea te patrasse: man hat einen hinlänglichen Beweis, daß du es gethan hast: hogy te tselekedted azt, onnan is ki - tetszik. Dokladač, a, m. additor, adjector, appositor, is, m. 3useher, Buleger: reá adó, hozzá tévö. 2) suppetias (succursum) pracbens, auxilium (opem) ferens, adjutor, auxiliator. ris, m. Beystcher: segéiséget hozó (adó, nyujtó), segétő. 3) argumentator, demonstrator, is, m. Beweiser: okoskodó, bizonyitó, megmútató. Dokladačka, i, f. additrix, adjectrix, appositrix, cis, f. Zuseherinn, Zulegerinn: hozzá tévöné, reá adóné. dokládaní, á, é, part. constr. appositus, additus, adjectus, a, um: hinzugefeßt (gefügt, gethan) zugelegt: hozzá adatott. Syn. doložení. Dokládání, á, n. appositio, additio, adjectio, nis, f. das Buseßen, Bulegen, die Zulegung,

[ocr errors]

Hinzufügung: hozzá adas, Syn.
Doložení.

dokládať, al, ám, V. I. imp. dokladag: adponere, addere, adjicere hinzusehen, hinzufü» gen, hinzuthun, zulegen, dazu legen, thun: hozzá adni (tenni). Syn. doložiť. II. recipr. dokládať sa, cum. Genit. v.g. Boha sa dokládat : Deum testari, Deo adhaerere: Gott zum Beugen anrufen: Istenre hagyni magát.

Dokladek, dku, m. dem. ex Doklad.

dokladení, á, é, part. constr. ex dotlást: v. dokládaní. Dokladení, á, n. verb. ex dos Flást: v. Dokládání. doklasne, adv. firme, firmiter, solide: gründlich, fest standhaft: erössen. fontossan, boh. du kladňe. 2) subtiliter' accurate, diligenter: gründlich, mit Gründlichkeit, genau, accurat. z, B. erklären: szorgalmatossan, helyesen. boh. dů kladne. 3) magnifice, valde, excellenter, praeclare : herrlich, vortrefflich, sehr, prächtig: uri módon, fo módra. dokladní, á, é, adj. firmus,

a, um: gründlich, gegründet, fest: erös. hathatós. boh. dus Eladní. 2) certus, exploratus, a, um: zuverlässig, gewiß, gründlich: bizonyos. 3) subtilis, e, diligens, tis, accura tus, a, um: gründlich, genau, in Ansehung des Denkens, Urs theilens etc. z. B. Mann, Bers stand, Einsicht, Kenntniß etc. szorgalmatos. szorgos, gondos. boh důkladní. 4) splendidus magnificus, praeclarus, a, um; excellens. tis, omл. herlich, vortreffllch, prächtig: ékes, helyes, Dokladnost,i, f. firmitas, tis,

f.

f. die Gründlichkeit: erösség; hathatósság. boh. Důkladnost. 2) subtilitas, tis, f. Genauigkeit, Gründlichkeit. z. B. cines Mannes, des Verstandes, Beweises: szorgalmatosság. boh. Důkladnost. 3) res splendida (magnifica): Herrlichkeit, Pracht, herrliche Sache: ékesség, helyesség, dotlaní, a, é part. constr. ex doklat.

Dokláňí, á, n. verb. ex doklať. doklapkaní, á, é, part, constr. v. dokapkaní. Doklapkáňí, á, fání. doklapkat, al, ám, V. P. imp. doklapkag: v. dokapkať. doklásť, del, Sem, V. P. imp. doklas: v. dokládat. doklať, doklal, dokolem, V. P. imp dofol: transfigere, transverberare: erstechen: által döfni, szúrni, ütni.

, n. v. Dotap

Dofliseňí, n. v. Dokluseňí. † doklisit, il, ím; v. doklusíť. t Dotlízení, n. verb. ex seq. T. Doklúdzáňí

† dotrizeti, el, ím; v. doklůdzať. dokluseňí, á, é, part. constr. purgatus, mundatus, a, um : ausgeraumt, gereinigt: megtisztitatott. 2) penitus collectus, a, um völlig eingeerndet; egészlen öszveszedett, gyujtetett.

Dokluseňí, á, n. purgatio, mundatio, nis, nis, f. Aušräumung, Reinigung: meg-tisztitás, ki-tiszti ás. 2) collectio frugum Einerndtung: gabona öszve szedés, gyüjtés. eoklusif, il ím, V. P. imp. dotlus: purgare, mundare: ausräumen, reinigen: megtisztitani, tsinosítani. boh: 80kliditi. 2) dokľučiť Zboží: penitus colligere fruges. vol

lig, einerndten, die Früchte: gabonát öszve szedni, bé-hordani.

Doklúdzaňí, á, n. verb ex seq. dokkúdzať, al, ám, V. P. imp. dokludzag: v. Sottúsiť. boh. doklízeti.

dokola, adv. circacircum: ringsumber: környös körül. Syn. Rolem okolo.

dokonale adv. perfecte, absolute: vollkommen, ohne Mangel, ohne Fehler: tökelletesen, Syn, bez Chibi.2)plene, plane, prorsus, omnino, peritus, integre: vollkommen, gänzlich, vollstän= dig egészlen, tellyességel. Syn. 3uplna, uplne.

:

† dokonale, adv. idem. dokonalí, á, é; adj. perfectus, absolutus, a, um: vollkommen, dem nichts an Güte fehlt, vollkommen in seiner Art. 3. B. Mensch, Sache, Rede, Leben: tökélletes. 2) plenus, absolutus, perfectus, integer,

um: vollkommen, vollständig, ganz: egész, tellyes. 3) plenus, a, um: vollkommen, stark, dick wohlbeleibt: tellyes, erös, vastag, izmos. 4) verus, germanus, a, um: vollkommen, wirklich: igaz, valóságos. Dokonalost i, f. perfectio, absolutio, nis, f. Vollkommenheit, wenn nichts an der Güte fehlt: tökéletesség.2) integritas, perfectio; absolutio, plenitudo. is, f. Vollkommenheit, Bollständigkeit: tellyesség. 3) plenitudo, plenitas, corpulentia, ae, f. die Bollkom menheit, das wohlbeleibte, fleischliche Wesen: teliség, meg töltség. 4) virtus, utis, f. Boll= kommenheit, gute Eigenschaft, Talent: erö, erösség. dokonaní, á, é, part. constr. confectus, perfectus, abso

lu

latus, patratus. perpetratus, peractus, consummatus: vollgebracht: elkövetett, végben vitt, meg tett. Syn. witonas ní. boh. dokonán. 2) absolutus, terminatus, finitus, ad finem perductus, consumatus, a, um : vollendeter (ein) geendigt: el- végeztetett. Syn. Sokončení. Dokonáňí, á, n. confectio. perfectio, peraclio. nis, f. Voll bringung: végben vévés. 2) absolutio, terminatio, consummatio. nis, f. Bollendung, Endigung: el-végzés. Syn. Dokončení. 3) exspiratio, nis, f. mors, tis, f. das Auslöschen, Sterben, der Todt: meg-halás, halál. Syn. Stonání, Smrť. dokonať, al, ám, V. P. imp. dokonag: conficere, efficere, perficere, patrare, perpetrare, peragere, absolvere, consummare: vollbringen, vollkommen machen, vollziehen, verrich ten, abhandeln, ausmachen, abs fertigen; meg-tenni. meg-tselekedni. Syn. urobiť, učiňít wibawił, wikonať, wiplniť, wirobit, Usus. Dokonám gá to fám: id ego ipsemet perficiam (absolvam); das will ich selbst verrichten: én magam el-végzem azt. 2) absolvere, terminare, finire, perficere, conficere, ad finem perducere, consummare: vollenden, endigen elvégezni, véghez vinni. Usus. Dobre začaté Weci dokonagme: bene coepta perficiamus: laffet uns die gut angefangenen Sachen vollenden: a' jól kezdett dolgokat végezzük-el. Rhytmus. Slubowal si že ma wezmes, tes že Školi naspát prises us fi prifel, i dokonal; este si fi ma Selmo newzal. 3) exspirare (animam), Ovid. Liv.

mori, decedere (de vita): auslöschen, sterben, mit Tode abgeben: meg halni. Usus. Uf dokonal: jam exspiravit, fatis cessit, devita decessit, vivere desiit: er ist schon ge storben immár el-végezte a' pálya futását; immáron meg hóltt.

Dokonatel, a, m. v. Dokoná. wać.

Dokonatelka, i, f. v. Dokona wačka.

Dokonάwać, a m. confector, perfector, is, m. Vollbringer, Bollender: véghez vivő, elvégező. Syn. Dokonatel. 2) transactor, is, m: Vortrag machen, der den Vortrag macht: közben jaró.

Dokonáwáčka, i, f. confectrix, perfectrix, icis, f. Vollbrin gerinn, Bollenderinn: véghez vévöné, el-végezőné. Syn. Dokonatelka. Dokonáwáňí, á, n. verb. ex seq. 2) v. Stonáwáňí. dokonáwať, al, ám, freq. ex dokonat. 2) v. ffonáwat. dokonca, adv. plane, omnino prorsus, penitus, totaliter völlig, gänzlich, gar: tellyességgel, egészlen, mindenestöl. boh. Sokonce. † dokonce, adv. idem. dokončení, á, é, part. constr. v. dokonani Nro. 2. Dokončení, á, n. v. Dokoná. ňí. Nro. 2. dokončiť, il, im, V. P. imp. dokonči: v. dotonat Nro. 2. dokopaní, á, é, part. constr. fossus, perfossus, a, um: zu Ende gegraben: meg ásott. 2) pedibus impetitus, calcatus, conculcatus, proculcatus, a, um mit Füßen getreten : meg-rugdaltatott. Dotopení, á, n. verb. ex seq. dokopať, pal, pem, V. P. imp.

dotop: fodere: zu Ende graben meg-ásni, kapálni, kapálást (ásást) elvégezni. 2) pedibus trudere, conculcare, proculcare: mit Füßen treten Jemanden: meg-rugdalni. Dotopáwání, á, n. verb. ex seq.

dokopáwať, al, ám, freq. ex dokopat.

dokojení, á, é, part. constr. ex dotosit.

Dokoseňí, ¿, n. verb. ex seq. dokosit, il, ím, V. P. imp. 85fof: penitus falcare, falce desecare, demetere, defalcare: zu Ende mähen, abmähen: le-kaszálni. boh. dosekati. dokowani, á, é, part. constr. ex dokowať.

Dołowání, á, n. verb. ex seq. dokowat, owal, ugem, V. P. imp. Sotug: desinere cudere: aufhören zu schmieden, zu schlagen: kovátsolni meg szuni. 2) finaliter cudere: ju Erde schlagen, schmieden: megkovátsolni.

Dokramáreňí, á, n. verb. ex seq. dokramárit, il, ím, V. .I imp. dottamar: desinere agere propolam: aufhören ein Krämmer zu seyn: kikalmárkodni. dokrcaní, á, é, p. c. v. pro. wracaní.

Dotrcání, á, n. v. Powracái. dokrcat, al, ám, V. P. imp. cag, v. powracať II. rec. dokrcat fa, v. powracat sa. dokrčení, á, é, part. constr. contractus, a, um. zusammen gezogen. öszve húzott, vonott. 2) incurvatus, a, um zusam= men gekrümmt: meg-görbültt. 3) contortus, corrugatus, a, um: gerümpft, gerunzelt: öszve zsugorodott, öszve rántzoltt, öszve vonott, öszve tekertt.

[blocks in formation]

Dokrepčeňí, á, n. verb. ex seq. Sokrepčič, il, ím, V. P. imp. Sokrepči: desinere saltare (salire) aufhören zu tanzen, zu fpringen: meg-szüni tántzolni. ugrándozni. 2) desinere gesticulari: aufhören die Hände und den Leib behende zu bewegen, wie ein Gauckler: meg - szünni kezeit ide 's tova hánni, vetni, gyestálni. 8okresaní, á, é, part. constr. ex dokresat.

Dokresání, á, n. verb. ex seq. dotresat, fal, fem, V. P. imp. dottes: desinere ignem elicere (excutere): aufhören Feuer zu schlagen: meg-szünni tüzet ki-ütni. 2) penitus asciare, exasciare, dedolare: völlig beschlagen, behauen: meg-farag

[blocks in formation]
« PredošláPokračovať »