Obrázky na stránke
PDF
ePub

Dumploch, u, m. v. Raluža, Močidlo. Dunag, a, m. ister, danubius: die Donau, ein Fluß in Ungarn: duna, folyó - viz. Prov. Do Dunaga Wodu nosiť. A do Hága (do 5orí, do Lesu) Dres wo wozit: in sylvam ligna deferre. Croesum ditare. No ctuas Athenas (Rem mittere); inanem agere: Wasser in die Donau tragen, dunába vizet hordani, (Tengerbe hordasz vizet), erdöre fát vinni. v. 5ora, more Woda. Dunagec, gca, m. nomen pagi: ein Dorf: falú név. Cunagek, gtu, m. dem. ex Du nag: parvus danubius: die kleine Donau: kis duna. Dunagsti, á, é, adj. danubialis, e; danubianus, a, um: von der Donau: dunából való. U sus. Dunagstawoda: danubialis aqua: Donauwafferi duna viz. Dupa, i, f. v. Riť, Zadek. -Dúpa, i, f. v. Gestina. Dupání, n. v. Duptání. dupati, al, ám, v. dupkať. Dúpě, ěte, n. plur. Dúpata. V. Gestiňa Dupečka, i, f. dem. ex Dupka. v. Ritička.

Dupek, pku, m. strepitus (sonitus) pedibus factus, supplosio pedis: die Stampfung, das Stampfen, Stoßen mit dem Fuße: Toppantás. Usus. Dup tem supplodendo pedem : stampfend: toppantva.

upta, i, f. dem ex Dupa: v. Ritka.

upkač, a, m. cum sonitu (strepitu) incedens: derb auf trettend Stampfer, Stoßer mit dem Fuße: Tapogó, zuhogó. Jupkáňí, á, n. incessus, cum sonitu (strepitu); supplosio pedis: das Tappen, Stampfen, Stoßen mit dem Fuße: topo

1

gás, zuhogás toppantás. boh
Dupání.

dupkat, al, ám, V. I. imp
dupkeg, Nohú: supplodere
(pede), incedere cum soni-
tu (strepitu): tappen, derb
auftreten, stampfen: topogni
zuhogni, zuhanni, lábával
toppantani Pár. Páp. boh.
dupati.
Duptáwání, á, n. ver. ex seq.
dupkawat, al, ám, freq. es
dupkat.

1

dupknúť, knut (kel), kňem,
V. P. imp. de uno actu: v.
dupkať. boh. dupnúti.
duplowane, adv. dupliciter,
duplo: doppelt, duplán, kít
réten, kettözve. Syn. We
dwoge: Usus. Duplowane,
dwognásobne) brat: duplica
re, duplum accipere: doppelt
nehmen, dupplázni, kettöz-
ni.

Suplowani, á, é, adj. duplex,
duplus, duplicatus, a, um:
doppelt, zwiefach: kettöztetett
kétszeres. Usus. Duplowand
Šelma: bipedum nequissi-
mus: ein großer Schurk: jeles
gaz ember.
Dúpnáček, čta, m. columba
lignorum, palumbus, i, m.
klein. livia, ae, f. Holztaube.
vad galanıb, örvös galamb:
Syn. Siwoti Golub mensi,
Sriwňák.

† dupnúti, dupl, dupnu; v.
dupknúť.

Dupot, u, m. supplosio pedis:
das Stampfen, Stoßen mit dem
Fuße: toppantás.
Dupotáňí, á, n. v. Dupkáňí.
dupotat, al, ám et cem V. I.

imp. tag, v. dupkať.
durení, á, é, part. constr. v.
hňewani, gezení.
Durení, á, n. v. 5ňewání,
Gežeňí.
Kk 2

[ocr errors]

Durich,

bendige Seele: égy élő álat sem, senki se. 2) vita, anima, ae, f. das Leben, was man wie fein Leben schäßt: lé lek. Usus. Dusa moga! vita mea! mein Leben, mein Ens gel! etc, én lelkem, édesem, szivem angyalom. Dusaňí, á, n. v. Duseni. * * dusatsa, al, ám; V. I. imp. dusagsa: v. dusit sa t Duse, f. v. Dusa. Duset, feu, m. ductus, haustus,

u, m. vehementia, ira, iracundia, ae, f. aestus, impetus: Heftigkeit, heftiger Zorn, die Hiße: kemény indulat, hevesség. Usus. Durichem na nekoho ist userit,na. stat: vehementer (iracunde) aggredi aliquem mit Heftigs keit (heftig) Jemanden anfal* len (anfahren): valakire haragossan ütni, meg támadni; durit, il, ím, V. I. imp. dur: v. gesit, bňewat. II. recip. durit sa: v. hňewať sa, ges Bit fa.

durliwe, adv. v. hňewliwe. durtiwi, á, é. adj. v. hnewliwi. Durliwost, i, f. v. 5ňewliwost. † Durmání, n. v. Cicáňí, † durmati: al, ám; v. cicat. durne, adv. impetuose, vehementer, graviter, valde : heftig. hirtelen, igen. durní, á, é, adj. impetuosus, vehemens, iracundus, praeceps: heftig, higig: hirtelen, hibehurgya. Syn. zdurní. Dusa, i, f. anima, ae, f. animus, i, m. spiritus, us, m. die Seele: lélek. boh. Duse. Usus. Dusu wipustiť: emittere spiritum, animam efflare, exhalare: sterben, den Geist aufgeben: a' lelket ki botsátani, ki-adni, meg - halni. Dusu wipustil, animam efflavit, die Seele ist ihm ausgez fahren, ki-adta, a' lelkét kiment a' lélek belöle. Pečug • Dusu twu, a tak sám sa obstarás (za seba starať sa buses): animam tuam cura, sic te ipsum curasti: forge für deine Seele, so hast du für dich gesorgt: vigyázz a' lelkedre úgy vigyázol magadra. Na mogu Dusu: ita vivam. bei meiner Seele, lelkemre. Žád ná žiwá Dusa: nemo nullus homo: fein Mensch, keine le=

stoppus, tractus, impetus, us, m. der Zug, Trunk:: huzóm, hajtás, korty. Usus. Na geden Dufek, gedním Dus tem: uno impetu, uno duchútu: auf einem Bug, egy zomban. Geden Dúsek uči ňit, ductum facere, einen Bug thun, fel- hajtani. Dobri Duset wipit, fortiter ducere, v. g. vinum, einen rechten Zug thun, jó felhajtani, p. o. borból. v. Uprt. duseni, á, é, part. constr. praefocatus, a um: erwürgt, erstickt: meg-fojtatott. 2) restinctus, exstinctus, a, um: erstickt, gedämpft: megoltott, óltatott. 3) in clauso vase coctus, lente et vapore, clauso mollitus, a, um: gedämpft, geschmoren: tinsteltetett. Duseni, ά, n. praeclusio spiritus: das Würgen, Hemmen des Athems: fojtogatás, 2) suffocatio, nis, f. das Würgen, Ersticken, die Erstickung: meg-fojtás. 3) restinctio, exstinctio, nis: f. Erstickung, Dämpfung. z. B. des Feuers: eloltas. 4) coctio carnis in clauso vase: das Dimpfen, Smoren: tinstelés.

[ocr errors]

Duseni, á, n. verb. ex dusit: odor, paedor, nidor, is, m. der Geruch: göz, 2) verb. ex dufit fa: juramentum in (per)

animam: das Schwören bei der (auf die) Seele: lelkére való esküvés. Syn. Zaduseňí vulg. Dusání, boh. Dusowání. Zadusáňí. Dusenka, i, f. v. seq. Duf ita, i, f. dem. ex Dusta: animula, ae, f. animulus, i, m. Seelchen, Seellein: lelketske. Usus. Dufička moga! animula mea mein Herz, mon petit coeur! édes szivem (lelkem). Deň wseckich (wsech) wernich Dusičet: feralia februa, dies fidelium defunctorum: aller Seelen Tag: halottak napja. dusit, il, ím, V. I. imp. dus: spiritum praecludere, agere: würgen, den Athem hemmen: fojtani, fojtogatni. 2) suffocare, praefocare: würgen, er würgen, ersticken: meg-fojtani. Hinc-tropice. Dufi Slowenčinu, Uherčinu, emčinu, La tinčinu etc: est malus slavus, hungarus, germanus, latinus, etc. corrupte loquitur slavice etc. er redet schlecht schlavisch, ungarisch, deutsch, lateinisch etc. er verdirbt die schlavische, ungas rische, deutsche, lateinische Spra= che: töri a' tóth, magyar, németh, deák szót (nyelvet) rosz tót, magyar, német. 3) restinguere, exstinguere: ersticken, dämpfen, z. B. ein Feu er meg oltani, el-oltani. 4) carnem in clauso vase coquere, lento, et vapore clauso mollire, dämpfen, schmoren, bei langsamen Feuer, z. B. Fleisch: tinstelni p, o. a' hust, almát. II. recipr. dusiť sa: suffocari, strangulari, exstingvi: ersticken (neutr): megfúladni, meg-fúlni. dusit, il, ím, V. P. imp. Sus: reg. Istrument. olere, redolere rem: Geruch von sich ge=

ben, einen Geruch von (nach) etwas haben. z. B. von (nach Weine, riechen nach etwas. valamitől szagosnak lenni. Syn. razit. Usus. Dusi Slaninú: olet (redolet) laridum: es riecht nach Speck: szalona szaga va

Son.

dust fa, il, ím, V. I. imp. dusfa: jurare in (per) animam suam: auf seine Seele schwdren lelkére esküdni. Syn. 3a= dusiť sa, vulg. dusat sa, zadusat sa. boh. dusowati se. Dusíwáňí, á, n. verb. ex dusiwat.

Dusíwáňí, á, n. verb. ex dusiwat.

Sufiwat, at, ám, freq. ex du fit. II. recipr. dusiwat sa: freq. ex dusit fa. dufiwat, al, ám, freq. ex du fit.

dusiwať sa, freq. ex dusiť sa. Dusta, i, f. dem. ex Dusa: v. Dusička. 2) materina Duska potňá: serpyllum, serpullum, et serpillum, i, n. Colum. Virg. thymus serpillum Linn. der Quendel ein Kraut: kakukfü. Rímská (wlaská) materiná Duffa, (boh. Thim wonní neb woñawi): thymus vulgaris, Linn. thymus, i, m. et thymum, i, n. virg. Plin. H. N. Ovid. römischer Quendel, Thymian: balsam fü. Zahradňá materina Dusta: hortense serpyllum: Kudelkraut: kerti kakuk-fü. Dufňeňí, á, n. anhelatio, dif

ficilis respiratio, grave respirium; anhelitus, us, m. difficultas spirandi: das Keichen, Schnauben: nehéz lélekzet (lehellés) vévés, fúlladozás. Syn. Dichawić ňeňí, Dichawičnost, Dusniwost Dusnost, záduch, Zadúsáňí, ťažké Díchání. boh. Supání.

dus

1

dufňet, ňel, hím, V. I, imp, dufni: anhelare, ducere anhelitum, graviter respirare, grave respirium habere; gravi respirio laborare: feichen, schnauben, stark Athem holen: nehéz lélekzetet venni, nehezen lehelleni, pihegni, fúlladozni. Syn. dichawićňeť, ząs dúsatsa, dusniwet, tasto di that, boh. fupati, dusní, á, é, adj. ahelus, a, um; anhelans, tis: keichend; rövid (nehéz) lélekzetü. Syn. dicha wični, trattosuchi, zádusní, Záduch magici, tažko dicha gici, dufnimi. 2) vaporosus, faetidus, a, um: dampfend, rauchend, voll Dunst (Dampf ), poll Gestank, stinkend: gözös, büdös. Usus. Dusna Gama: vaporans, faetens fossa; Dampf grobe: gözös (hüdös) verem. Sushime adv. v. dichawične, dusñíwî, á, é, adj. v, díca, wiční.

Dufňiwoft, i, f. v, Dufňení. Dusnost, i, f. v. Dusnení. 2) vapor, oris, m. Dunst, Dampf, Broden, Qualen, Rauch: göz. Dufnota, i, f. v. idem. + Dusowání, n. v. Duseňí 2, + dusowati se, owal, ugi (u); fe, v. dusit sa.

† Düstogenstwi, n. v. Dosto. genstwi.

Sustogne, adv. v. dostogne. † důstogni, á, é, adj. v. dostogní.

+ Düstognost, i, f. v. Dostog. nosť.

Sut, dul, dugem, V. I. imp. dug: flare, spirare (de homine), inflare, sufflare: blasen, auf blasen fel-fúni. Syn, futať. boh. dimati, 2) flare (de vento): wehen: fúni (szélről). Syn. fučat. II. rec. dut fa': inflari, irasci: aufgeblasen (aufgebracht) werden: dúlni, hara

gudni, Syn, hňewał sa, gežiť fa, nadúwať sa. Prov. Roo fa duge, nech sa žage, R80 sa hňewá, nech sa o Zem bus fi, 508í: vana est sine viribus ira: am geringer Leute Zorn kehret man sich wenig mérgében mind ki töri a' fogait, egyik várban durognak, a' másikban nem félnek. dutí, á, é, part. constr, flatus, inflatus, sufflatus, a, um ; geblasen, aufgeblasen: fujtt, felfujit. Syn, fútaní. boh. Síma ní. 2) cavus, concavus, a, um: hol, was inwendig leer ist;

üres.

Dutí, á, n. inflatio, sufflatio, nis, f. das Blasen, Aufblasen: fel-fúvás, Syn, Sufání. boh Dímání, 2) flatus, spiritus, ûs, m. das Wehen: fúvás. Dutina, i, f, v. Dutosť.

Důtka, i, f. v. Dotta. Sutkliwe, adv. v. Qotkliwe. + Suttliwi, á, é, adj. v, dottri wi

+ Důtkliwost, i, f. v. Dotkliwast.

† Dutnáňí, n. v. Tleňí. 7 dútnati, al, ám; v. tleť. Dutoft, i, f. cavum, i, n. ca

vitas, tis, f. Hólung; üresség, Syn. Dutina.

Duwáňí, á, n. verb. ex seq. Suwat, al, ám, freq. ex dut. † důwereni, d, e, part. constr v. dowerení.

+ Důwereňí, n. v. Dowęreňí. † důweriti se, il, im; v. Sowetiť sa.

† Düweritel, e, m. v. Doweri tel.

† důwerne, adv. v. dowerne. † důwerní, á, é, adj. v. dowerní.

† Důwerňík, a, m. v. Dowerňíť. † Důwernost, i, f. v. Dowernost. + důs

+ Duwerowání, n. verb. ex seq. v. Duwerowani. + duwerowati fe, owal, ugi (u) fe, v. dowerowat sa. duwerugici, fe: v. dowerugi cí sa.

+ Důwod, u, m. v. Dowod. + Důwoseňí, n. v. Dowodeňí, † důwo8iťi, il, ím; v. dowoSit.

† důwodne, adv. v. dowodne. † důwodní, á, é, adj. v. do. wodní.

+ Důwodnost, i, f. v. Dowode nost.

+ důvtipne, adv. v. dowtip. ňe.

+ důvtipni, á, é, adj. v. dow, tipní.

7 Důvtipnost, i, f. v. Dowti, pnosť.

* Suži, á, é, adj. v. welti, grubí.

* dužo, adv. v. mnoho. * Dužosť, i, f. v. Welkoft. bwa, m. dwe, f. et n. duo, duae, duo: zwey oder zween, zwo, zwey: kettő. Usus. Dwa Roki: duo anni, biennium, i, n. zwey Jahre: két esztendö. Dwa Dni: duo dies, biduum: zwey Tage: két nap. Dwa Listi binae literae: zwey Briefe: két levél. Dwa a dwa (po dwoch), bini, binae, bina: zwey und zwey, zu zweyen, parweiß, oder je zwey, jes de: (jedem) zwey: ketten-ketten, kettenként. Dal nám Raždému dwe a dwe Rňižti: dedit nobis singulis binos libros. er gab uns jedem zwey Bücher: mindenikünknek két könyvet adott. Dwa spolu is dúc: duobus pariter euntibus, Homer. Prov. Medzi dwoma treti wichráwá (Swízdá wiská). Res sa dwa bigú, tretému osob ženú: duobus litigantibus tertius gaudet:

wenn zween streiten, trägt der dritte die Beute davon: két köszködő között a' harmadik nyertes. Dwa kohúti na gednom Smetlisku sa neznáfagú. Ge den Dom dwoch Panow netr pí: unus mundus non potest duos soles ferre. Unum bustum haud capit duos erythacos: két éles tör nem fér egy hüvelyben. v. kohút, Smet. lisko. Medzi Swíma (dwoma) Stoličkami na Zem Clower padá duabus sedere sellis. Duos in sequens lepores neutrum capit két nyerget ülni egy seggel. Két szék között a' földön marad, a' ki sokfelé kap. v. Stolička.

:

dwacak, gen. dwacáti: viginti: zwanzig húsz, boh, dwadcet. Usus. Dwa a Swacat (boh. dwa mecitma): viginti duo: zwey und zwanzig: huszon ket

tö.

Dwacátek, tku, m. vicesima (pars): der zwanzigste Theil: húszadik rész.

† dwacáteri, á, é, adj. v. dwa, sátorí.

dwacátí, á, é, adj. vicesimus,

vigesimus, a, um zwanzigste : húszadik, boh. dwadcátí. Usus. Dwa a dwacátí (boh. dwamecitmi): vicesimus secundus: zwey und zwanzigste : huszon kettödik. Dwacátka, i, f. numerus vice

narius: eine Zahl von Zwanzis gen: huszadik szám. Syn. Dwacátet. boh. Dwadcítka. dwacaťkrát, adv. vicies, vige

sies: zwanzigmal : húszszor. boh. Swacetkrát. dwacatkrátori, á, é, adj. vicies factus (repetitus), a, um: zwanzigmalig, zwanzigmal ge= macht geschegen, geworden: huszora elölkezdetett. dwacátní, á, é, adj. vicenalis,

e:

« PredošláPokračovať »