Um tu, Lydia, Telephi

Cum

Cervicem rofeam, cerea Telephi Laudas brachia, væ meum

Fervens difficili bile tumet jecur. Tunc nec mens mihi, nec color

Certa fede manent: humor & in genas Furtim labitur, arguens

Quam lentis penitus macerer ignibus. Uror, feu tibi candidos

Turparunt humeros immodicæ mero Rixæ: five puer furens

Impreffit memorem dente labris notam Non, fi me fatis audias,

Speres perpetuum, dulcia barbare Lædentem ofcula, quæ Venus

Quinta parte fui nectaris imbuit. Felices ter & amplius,

Quos irrupta tenet copula, nec malis

Divulfus querimoniis,

Suprema citius folvet amor die.

Ingrato celeres obruit otio
Ingrato

Ventos, ut caneret fera

Nereus fata. Mala ducis avi domum,
Quam multo repetet Græcia milite,
Conjurata tuas rumpere nuptias,

Et regnum Priami vetus.

Eheu quantus equis, quantus adeft viris |
Sudor! quanta moves funera Dardana
Genti! jam galeam Pallas & ægida
Currufque & rabiem parat.
Nequidquam, Veneris præfidio ferox,
Pectes cæfariem: grataque feminis
Imbelli cithara carmina divides.
Nequidquam thalamo graves
Haftas, & calami fpicula Gnoffii
Vitabis, ftrepitumque, & celerem fequi
Ajacem; tamen, heu, ferus adulteros
Crines pulvere collines.

Non Laertiaden, exitium tuæ
Gentis, non Pylium Neftora refpicis?
Urgent impavidi te Salaminius'
Teucerque, & Sthenelus fciens

Pugnæ, five opus eft imperitare equis,
Non auriga piger. Merionen quoque
Nofces: ecce furit te reperire atrox
Tydeides melior patre:

Quem tu, cervus uti vallis in altera Vifum parte lupum graminis immemor, Sublimi fugies mollis anhelitu,

Non hoc pollicitus tuæ. Iracunda diem proferet Ilio, Matronifque Phrygum claffis Achillei, Poft certas hyemes uret Achaicus Iguis Iliacas domos.

PALINODIA. ODE XVI.

Matre pulchra filia pulchrior,
Quem criminofis cumque voles modum
Poncs iambis, five flamma,

Sive mari libet Adriano.

Non Dindymene, non adytis quatit
Mentem facerdotum incola Pythius,
Non Liber æque: non acuta
Sic geminant Corybantes æra,
Triftes ut iræ: quas neque Noricus
Deterret enfis, nec mare naufragum
Nec fævus ignis, nec tremendo
Jupiter ipfe ruens tumultu.
Fertur Prometheus audere principi
Limo coactus particulam undique
Defectam, & infani leonis

Vim ftomacho appofuiffe noftro.
Iræ Thyeffen exitio gravi
Stravere: & altis urbibus ultimæ
Stetere cauffæ, cur perirent

Funditus, imprimeretque muris Hoftile aratrum exercitus infolens. Compefce mentem me quoque pectoris Tentavit in dulci juventa

Fervor, & in celeres iambos Mifit furentem: nunc ego mitibus Mutare quæro tristia, dum mihi Fias recantatis amica

Opprobriis, animumque reddas.

AD TYNDARIDEM. ODE XVII.
Elox amœnum fæpe Lucretilem
Mutat Lycao Faunus : & igneam
Defendit æftatem capellis

Ufque meis, pluviofque ventos.
Impune tutum per nemus arbutos
Quærunt latentes & thyma deviæ
Olentis uxores mariti,

Nec virides metuunt colubros,
Nec martiales hæduliæ lupos,
Utcumque dulci, Tyndari, fiftula
Valles, & Ufticæ cubantis

Levia perfonuere faxa.
Dii me tuentur: Diis pietas mea,
Et mufa cordi eft. hinc tibi copia
Manabit ad plenum benigno

Ruris honorum opulenta cornu.
Hic in reducta valle, caniculæ
Vitabis æftus: & fide Teja

Dices laborantes in uno
Penelopen, vitreamque Circen.
Hic innocentis pocula Lesbii
Duces fub umbra: nec Semelejus
Cum Marte confundet Thyoneus
Prælia, nec metues protervun
Sufpecta Cyrum, ne male difpari
Incontinentes injiciat manus:

Et fcindat hærentem coronam
Crinibus, immeritamque veftem.

AD QUINTILIUM VARUM. ODE XVIII.

N
Ullam, Vare, facra vite prius feveris arborem
Circa mite folum Tiburis, & monia Catili.
Siccis omnia nam dura Deus propofuit: neque
Mordaces aliter diffugiunt follicitudines.
Quis poft vina gravem militiam, aut pauperiem crepat?
Quis non te potius, Bacche pater, teque decens Venus ?
At ne quis modici tranfiliat munera Liberi,
Centaurea monet cum Lapithis rixa fuper mero
Debellata: monet Sithoniis non levis Evius:
Quum fas atque nefas exiguo fine libidinum.
Difcernunt avidi. non ego te, candide Baffareu,
Invitum quatiam: nec variis obfita frondibus
Sub divum rapiam. fæva tene cum Berecynthio
Cornu tympana, quæ fubfequitur cæcus amor fui,
Et tollens vacuum plus nimio gloria verticem,
Arcanique fides prodiga, perlucidior vitro.

DE GLYCERA. ODE XIX.

Ater fæva Cupidinum,

Thebanæque jubet me Semeles puer,

Et lafciva licentia

Finitis animum reddere amoribus. Urit me Glyceræ nitor

Splendentis Pario marmore purius: Urit grata protervitas;

Et vultus nimium lubricus afpici. In me tota ruens Venus

Cyprum deferuit, nec patitur Scythas Et verfis animofum equis

Parthum dicere; nec quæ nihil attinent. Hic vivum mihi cefpitem, hic

Verbenas, pueri, ponite, thuraque

AD CHLOEN. ODE XXIII.

7Itas hinnuleo me fimilis Chloe,

Quærenti pavidam montibus aviis Matrem, non fine vano

Aurarum & fylvæ metu.

Nam feu mobilibus veris inhorruit
Adventus foliis; feu virides rubum
Dimovere lacertæ ;

Et corde & genibus tremit.
Atqui non ego te, tigris ut afpera,
Getulufve leo, frangere perfequor.
Tandem define matrem
Tempeftiva fequi viro,

Q

AD VIRGILIUM. ODE XXIV.

Uis defiderio fit pudor, aut modus Tam cari capitis? præcipe lugubres Cantus, Melpomene, cui liquidam pater Vocem cum cithara dedit. Ergo Quintilium perpetuus fopor Urget! cui pudor, & juftitiæ foror Incorrupta fides, nudaque veritas,

Quando ullum invenient parem?
Multis ille quidem flebilis occidit:
Nulli flebilior quam tibi, Virgili.
Tu fruftra pius, heu! non ita creditum
Pofcis Quintilium Deos.

Quod fi Threicio blandius Orpheo
Auditam moderere arboribus fidem,
Non vanæ redeat fanguis imagini,

Quam virga femel horrida,
Non lenis precibus fata recludere,
Nigro compulerit Mercurius gregi.
Durum: fed levius fit patientia,
Quidquid corrigere eft nefas.

AD LYDIAM. ODE XXV.

PArcius juntas quatiunt feneftras

IЯibus crebris juvenes protervi : Nec tibi fomnos adimunt: amatque Janua limen,

Quæ prius multum facileis movebat Cardines audis minus & minus jam, Me tuo longas pereunte noctes,

Lydia, dormis.

Invicem mechos anus arroganteis Flebis in folo levis angiportu, Thracio bacchante magis fub inter

lunia vento:

Cum tibi flagrans amor, & libido, Quæ folet matres furiare equorum, Sæviet circa jecur ulcerofum :

Non fine queftu,

Læta quod pubes edera virenti Gaudeat, pulla magis atque myrto: Aridas frondeis hyemis fodali

Dedicet Hebreo.

Quid Tiridatem terreat, unice
Securus. O quæ fontibus integris
Gaudes, apricos necte flores,

Necte meo Lamiæ coronam,
Pimplea dulcis. nil fine te mei
Poffunt honores: hunc fidibus novis,
Hunc Lesbio facrare plectro
Teque, tuafque decet forores.

AD SODALES. ODE XXVII.

Atis in ufum lætitiæ fcyphis

barbarung Morem, verecundumque Bacchum Sanguineis prohibete rixis. Vino & lucernis Medus acinaces Immane quantum difcrepat: impium Lenite clamorem, fodales,

Et cubito remanete preffo. Vultis feveri me quoque fumere Partem Falerni? dicat Opuntia Frater Megillæ, quo beatus

Vulnere, qua pereat fagitta. Ceffat voluntas? non alia bibam Mercede: que te cumque domat Venus Non erubefcendis adurit

Ignibus ingenuoque femper Amore peccas. quidquid habes, age, Depone tutis auribus. ah mifer Quanta laboras in Charybdi,

Digne puer meliore flamma! Que faga, quis te folvere Theffalis Magus venenis, quis poterit Deus? Vix illigatum te triformi

Naut.

Pegasus expediet Chimera.

AD ARCHYTAM. ODE XXVIII.

E maris & terræ, numeroque carentis arenæ
Menforem cohibent, Archyta,
Pulveris exigui prope littus parva Matinum
Munera: nec quidquam tibi prodeft

Aerias tentaffe domos, animoque rotundum
Percurriffe polum, morituro.

Arch. Occidit & Pelopis genitor, conviva deorum
Tithonufque remotus in auras,

Et Jovis arcanis Minos admiffus, habentque
Tartara Panthoiden, iterum Orco

Demiffum, quamvis clypeo Trojana refixo
Tempora teftatus, nihil ultra

Nervos atque cutem morti concefferat atræ >
Judice te, non fordidus auctor

Naturæ, verique. Sed omneis una manet nox,

Et calcanda femel via lethi,

Dant alios Furia torvo fpectacula Marti.

Exitio eft avidis mare nautis.

Mista fenum ac juvenum denfantur funera. nullum
Sæva caput Proferpina fugit.

Me quoque devexi rapidus comes Orionis
Illyricis Notus obruit undis.

At tu, nauta, vaga ne parce malignus arenæ
Offibus & capiti inhumato

Particulam dare. fic, quodcumque minabitur Eurus
Fluctibus Hefperiis, Venufina

Plectantur fylvæ, te fofpite: multaque merces,
Unde poteft, tibi defluat æquo

Uid dedicatum pofcit Apollinem Vates? quid orat, de patera novum Fundens liquorem? non opimas Sardinia fegetes feracis: Non æftuofa grata Calabria Armenta: non aurum, aut ebur Indicum: Non rura, quæ Liris quieta

Mordet aqua taciturnus amnis. Premant Calena falce, quibus dedit Fortuna, vitem: dives & aureis Mercator exficcet culullis

Vina Syra reparata merce,

Dis charus ipfis: quippe ter & quater
Anno revifens æquor Atlanticum
Impune. me pafcunt olivæ,

Me cichorea, levefque malvæ.
Frui paratis & valido mihi,
Latoe, dones, &, precor, integra
Cum mente: nec turpem fenectam
Degere, nec cithara carentem.

AD LYRAM. ODE XXXII.

pofcimus, fi quid vacui fub umbra

Lufimus tecum, quod & hunc in annum

Vivat & plureis, age, dic Latinum,
Barbite, carmen:

Lesbio primum modulate civi:›
Qui ferox bella, tamen inter arma,
Sive jactatam religarat udo
Littore navi,

Liberum, & Mufas, Veneremque, & illi
Semper hærentem puerum canebat ;
Et Lycum nigris oculis, nigroque
Crine decorum.

O decus Phœbi, & dapibus fupremi
Grata teftudo Jovis, o laborum
Dulce lenimen, mihi cumque falve
Rite vocanti.

AD ALBIUM TIBULLUM. ODE XXXIII.

Lbi, ne doleas plus nimio, memor Immitis Glyceræ, neu miferabileis Decantes elegos, cur ribi junior

Læfa præniteat fide.

Infignem tenui fronte I ycorida
Cyri torret amor: Cyrus in afperam
Declinat Pholoen: fed prius Appulis
Jungentur caprea lupis,

Quam turpi Pholoe peccet adultero.
Sic vifum Veneri: cui placet impares
Formas, atque animos fub juga ahenea
Sævo mittere cum joco.
Ipfum me melior cum peteret Venus,
Grata detinuit compede Myrtale
Libertina, fretis acrior Adria
Curvantis Calabros finus.

IN EPICUREOS. ODE XXXIV.

Arcus Deorum cultor & infrequens, Infanientis dum fapientiæ Confultus erro, nunc retrorfum

Vela dare, atque iterare curfus Cogor relictos: namque Diefpiter Igni corufco nubila dividens,

Plerumque per puram tonanteis

Egit equos, volucremque currum: Quo bruta tellus, & vaga flumina Quo Styx, & invifi horrida Tanari Sedes, Atlanteufque finis

Concutitur. valet ima fummis
Mutare, & infignem attenuat Deus,
Obfcura promens. hinc apicem rapax
Fortuna cum ftridore acuto
Suftulit, hic pofuiffe gaudet.

AD FORTUNAM. ODE XXXV.
Diva, gratum quæ regis Antium,
Præfens vel imo tollere de gradu
Mortale corpus, vel fuperbos
Vertere funeribus triumphos :
Te pauper ambir follicita prece
Ruris colonus: te dominam æquoris,
Quicumque Bithyna laceffit
Carpathium pelagus carina.
Te Dacus afper, te profugi Scythæ
Urbefque, gentefque, & Latium ferox,
Regumque matres barbarorum, &
Purpurei metuunt tyranni;

Injuriofo ne pede proruas
Stantém columnam: neu populus frequens
Ad arma ceffantes, ad arma

Concitet, imperiumque frangat.
Te femper anteit fæva Neceffitas,
Clavos trabales, & cuneos manu
Geftans ahena: nec feverus

Uncus abeft, liquidumque plumbum.
Te fpes, & albo rara fides colit
Velata panno: nec comitem abnegat,
Utcumque mutata potentes

Vefte domos inimica linquis.
At vulgus infidum, & meretrix retro
Perjura cedit diffugiunt cadis
Cum fæce ficcatis amici,

Ferre jugum pariter dolofi.
Serves iturum Cæfarem in ultimos
Orbis Britannos, & juvenum recens
Examen Eois timendum

Partibus, Oceanoque rubro.
Eheu! cicatricum, & fceleris puder,
Fratrumque. quid nos dura refugimus
Aetas quid intactum nefafti

Liquimus? unde manus, juventus
Metu deorum continuit? quibus
Pepercit aris? o utiņam nova
Incude diffingas retufum in

Maffagetas Arabasque ferrum.

IN NUMIDE REDITUM. ODE XXXVI,

T thure

E placare & vituli fanguine debito

Cuftodes Numidæ deos:

Qui nunc Hefperia fofpes ab ultima Caris multa fodalibus,

Nulli plura tamen dividit ofcula,

Quam dulci Lamiæ; memor

Actæ non alio rege puertiæ,

Mutatæque finul toga.

Creffa ne careat pulchra dies nota:

Neu promptæ modus amphora,

Neu morem in Salium fit requies pedum:

Neu multi Damalis meri

Baffum Threicia vincat amyftide:
Neu defint epulis rofæ,

Neu vivax apium, neu breve lilium,
Omnes in Damalin putres

Deponent oculos: nec Damalis novo
Divelletur adultero,

Lafcivis hederis ambitiofior.

Otum ex Metello confule civicum, Bellique cauffas & vitia & modos, Ludumque Fortunæ, gravesque

Principum amicitias, & arma

Nondum expiatis unéta cruoribus,
Periculofæ plenum opus alex

Tractas, & incedis per ignes
Suppofitos cineri dolofo.
Paulum feveræ Mufa tragœdiæ
Defit theatris: mox, ubi publicas
Res ordinaris, grande munus
Cecropio repetes cothurno,
Infigne maeftis præfidium reis,
Et confulenti, Pollio, curiæ:
Gui laurus æternos honores
Dalmatico peperit triumpho.
Jam nunc minaci murmure cornuum
Perftringis aures: jam litui ftrepunt:
Jam fulgor armorum fugaces

Terret equos, equitumque vultus.
Audire magnos jam videor duces
Non indecoro pulvere fordidos:
Et cunéta terrarum fubacta,
Præter atrocem animum Catonis.
Juno, & Deorum quifquis amicior