DE P. OVIDIO NASONE. Ovidii atas & vita. 1, Scripta que ex ftant. 2. OVIDIUS NASO (q) ex Ordine Equeftri natus Sulmone in A. U. C. 711. Vitam fuam ipfe defcribit IV. 10. Triftium. Propter ingenium miramque verfus fuaviffimos, elegiacos (r) præfertim, effundendi facilitatem univerfis gratus & acceptus, foli Imp. Augufto invifus, qui de follicitata fub Corinne nomine lafcivis verfibus Julia fua fufpectum, & alio præterea nomine (/) exofum Tomos in exfilium mifit, ubi deceffit Tiberio imperante annum agens fexagefimum. Quae de calamo (*) ejus argenteo & fepulchro in Mofcia reper difcuti errores & corrigi cœptos, nec tamen effici quiffe, ut pofteris omnino integri inoffenfique darentur. Editus fuit Propertius primum An. 1474. deinde Venetiis A. 1475. quam ni hilo inferiorem MStis laudat Broukhufius. Inde Regii Lepidi An. 1481. quam pro princi pe editione perperam habebat Voffius pater in Ariftarcho. Tum ab Antonio Volfco, fed conjecturis fuis nimium paffim tribuente Rom. 1482. 4. apud Eucharium Silber; & cum Volfci ac Calderini commentario Venet. 1485. fol. illuftratus a Domitio Calderino & Jo. Cotta Veronenfi, recenfitufque ad exemplaria Hieron. Avantii, Venet. 1500. fol. per Joannem Tridinum de Cereto, aliis Tacuinum. Evolvi quoque eximiam Propertii editionem vulgatam Parifiis 1499. 4. apud Mich. Tholofam. Alias editiones in Catullo fupra videbis ac Tibullo, quibus Propertium jungi folere etiam pueris eft notiffimum. Itaque hoc loco tantum addam eum feparatim exftare, excufum e rècognitione Guil. Canteri in officina Plantiniana Anno 1569. & luculentis commentariis illuftratum a Joanne Pafferatio Parif. 1608. fol. Novam vero eximiam hujus Poetæ editionem e MSS. emendatam diligenter, & animadverfionibus eruditis atque ingeniofis illuftratam publico nuper dedit, qui omnes ejus Veneres imbibit elegantiffimus Janus Broukhufius, Amft. 1702. 4. ex officina Henr. Wetftenii, fubjuncto indice omnium vocabulorum. Nic. Heinfiii notæ in Propertium, quæ vulgandæ promittuntur p. 162. nondum lucem viderunt. Trajectiones, quas in Propertio observaffe fibi vifus eft Jofephus Scaliger, nolim veras præftare, & fubfcribo Salmafii judicio in Obfervationibus ad jus Atticum ita fcribentis pag. 408. Nihil mutandum eft in fcriptis auctorum, nec tranfponendum fine magna cauffa, præcipue fi veterum librorum auctoritas non fuffragetur. Vidi multas Criticorum pares tranfpofitiones in aliis auctoribus fimiliter bariolansium, quos omnes falfos effe mibi conftat, in Horatio, in Manilio, in Propertio & aliis. Idem Salmafius de Helleniftica pag. 142. Propertius Botus fcatet Hellenifmis. Præter infinita dicendi genera ex Grace expreffa, non dubitavit dicere Dryafin pro Dryadibus, Thyniafin pro Thyniacis, vidii vita: fabella Pannonia Regina circiter annum Hamadryafin pro Hamadryadibus. Nec Ovidius MDXL. Ovidii calamum ex argento Tauruni, que est timuit Troafin dicere pro Troadibus in Epiftola qui boc ipfum mihi narravit, cum hac infcriptione: Oviurbs inferioris Pannonia, oftendit Petro Angelo Bargeo, quadam: Troafin invideo. Gallica verfio Pro- dii Nafonis calamus, qui non multo ante id tempus fub pertii profario auctore Michele de Marolles quibufdam antiquis ruinis furrat repertus. Eum Regina prodiit Parif. 1655. 8. Georgii Trepte Che- bebat. De eodem calamo Carlius Calcagninus qui&ipf ipfa plurimi faciebat, & veluti rem facram carum ha mnicienfis phrafes e Tibullo ac Propertio col-in Sarmatia fuit in elegia qua Scytharum mores defc; lectæ tribus libris Lipf. 1588. 8. (9) Ex hujus Nafonis pofteris fuit Nafonius Ambrofius, qui fepulchrum Nafoniorum in via Flaminia Romæ exftrui curavit, fi credimus Joanni Petro Bartholo delineati T. XII. thefauri Antiq. Roman. p. Bellorio in defcriptione ejus fepulchri a Petro Sancto 1041. M. Actorii Nafonis mentio apud Sveton. Cæfare c. 9. Axii Nafonis apud Carolum Patinum in nummo P. 44. famil. Rom. Alius Q. Ovidius, ad quem Martialis X. 44. At in verfione veteri Jofephi initio batareide legendum Cnidius Agatharchides, ut Meurlo libri XII. Antiq. & apud Freculphum pro Ovidio Sain Bibl. Græc. p. 1200. obfervatum. Ovidii vita fcripta a Bono Accurfio fuit in Bibl. If. Voffii. (r) Ovidius de fe lib. I. de remedio amoris extrem. Tantum fe nobis elegi debere fatentur, Quantum Virgilio nobile debet opus. Poemata illius ipfo etiamnum fuperftite decantari folita obfervat Salmafius ad Solin. p. 601. Verfus unus Ovidii omnium duriffimus & judice Francifco Vavaffore p. 38. libri de Epigrammare vix excufandus hic eft: Vix excufari poffe mihi videor. (Ovidius 2. Trift. v. 207. Perdiderint cum me duo crimina, carmen & error, (t) De calamo Ovidii hæc Hercules Ciofanus in O ...bit, reperto feruntur, ea fabulis per me lector adfcribet. Jo, Antonius Campanus, Aprutinus Epifcopus, libro feptimo Carminum p. 176. edit. Lipf. Sulmonem Ovidii patriam ita de hoc cive fuo gloriantem inducit: Sim licet annorum tot millibus inclyta Sulmo, Solus is immenfas vel mihi præftat opes. Etates abeunt, labuntur regna, fed unus Durat& in pretio eft pofteritatis honos. Hercules Ciofanus, Sulmonenfis, cujus exftant eruditæ in Ovidium gentilem fuum notæ, defcriptionem Sulmonis vitæ Ovidii præmifit. Aquila 1578. 8. Confer Petrum Antonium Corfignanum de viris illuftribus Marforum cap. 2. Ovidii effigies (nifi Vedii Pollionis potius, ut NAEON legerint viri eruditi pro poftremis litteris nominis ΚΑΙΣΑΡΕΩΝ in nummo apud illuftrem Spanhemium diff. 1. de'ufu numifmatum pag. 54. T. 1. edit. Londinenf. Vide & p.719. Natus A. U. C. 711. Hirtio & Panfa COSS. ante CHRISTUM 43.) 21. Martii: Tomos in exilium miffus effe creditur anno ætatis 41., in coque deceffiffe anno 60. qui fuerit CHRISTI decimus feptimus. Ita quidem Johannes Masson in vita Ovidii ordine Chronologico delineata, edi. taque Amftelod. 1708. 8. Ipfe de fe Poeta lib, 2. Trift. elegia 1. Cur aliquid vidi? cur noxia lumina feci? Cur imprudenti cognita culpa mihi eft? Unde inceftum Juliæ cognitum Ovidio caufam veram exilii ejus fuiffe conjiciunt Antonius Mancinellus lib. 1. ferm. 14. & Lezeau in Ovidii vita. Getam ab illo exilio vocat fe ipfe IV. 13. e Ponto: Carmina que faciam pæne Poeta GetesEt lib. I. 1. Nafo Tomitane jam non novus incola terræ &c. Adde III. 9. Trift. Touery Ovidiano exilio celebris civitatis nummum exhibet Hofchelius ad Photii Bibl. pag. 962. Alios memorat Harduinus in nummis Urbium illuftratis. Neque vero ex eo, quod nulli exftant Tomitani num bit, &c. Tumulum Poetæ poft inventos fcilicet Ciceronis de Rep. libros, de quibus fupra p. 127. in media Mofcia repertum narrat Ifaacus Bullartus in Academia fcientiarum & artium T. 1. p. 87, in vita Jo: Zamofcii, tumuloque infcriptum carmen: Hic futus eft vates, quem Divi Cafaris ira mi Auguftorum honori percuffi ante Trajanum ; recte colligas Tomitanos non paruiffe Imperio Romano Augufti tempore, cum ablegatum illo ab Augufto Ovidium ipfe Poeta non patiatur nos dubitare. Exilium vero ipfum indignius fert Baudius (u) in farragine carminum pag. 631. quam ipfe tulit Ovidius; eo enim judice Nulla poteft tantam feritatem obvolvere causa, Nullus patricia fictus ab arte color. Seu quod amare doces, fummotus ab urbe Quirinies, Sive quod arcanum videris horribile. Nam quod te memorant fobolem temeraffe Tyranni, Sufpicio in mores non cadit ifta tuos. Nec reor: efto tamen, fuerit tibi Julia cordi, Julia tam multis nobilitata procis, &c. Idcircone Tomos transmitti Romula Siren Debuit, & Latios deferuisse lares? Nec venia dignus fuit inter probra tot, unus, Et vates, & amans generofus eques? &c. Aliud vifum auct.hexaftichi quod infra adfcripfi: Tu qui virgineos temerafti carmine vultus, Deme tuis lauros ferta pudica comis. Ifta decent caftos Heliconia figna Poetas, Sarmatis berba caput cingat amara tuum. Cedat Pegafidis Panti mittendus ad undas, Ingenio periit qui malus ipfe fuo. De mira Ovidii facultate quæcumque vellet inimitabili felicitate & pari perfpicuitate eloquendi carmine, adi Dan. Heinfium lib. de tragoediae conftitutione cap. 13. De commentitio Poetæ tumulo, in media Mofcia ut ajunt reperto, vide & Jo. Petrum Bellorium in defcriptione fepulchri Nafoniorum Tom. 12. thefauri Græviani p. 1038. nec non Franc. Chriftiani Khevenhulleri annales Ferdinandeos ad A. 1581. pag. 150. Primam in Ovidii nomine producit Guilelmus Brito, fed antiquiores Poetæ corripiunt, ut notatum Barthio in notis pag. 73. Ovidii filia Perilla, ipfa quoque a Patre edocta carmen componere, qui raras ejus dotes & ingenium celebrat III. 7. Triftium. Alius fuit Q. Ovidius (*) ad quem Martialis X. 44. Ex illo confictum Roderici de Cunha Hifpani S. Ovidium, tertium Brac carenfem fi Diis placet Epifcopum explodit Daniel Papebrochius in Actis Sanctor. T. 1. Junii pag. 290. II. Exftant ejus Heroides five Epiftola XXI. Elegis (u) Baudio jungendus Gallus fcriptor M. Deslau des in libro Parifiis, & Amft. 1715. 12. edito, l'art de ne point s'ennuyer cap. 5. (x) Adde Jo. Glandorpii Onomasticon pag, 651. Elegis verfibus. 1. Penelope Ulyffi (a). 2. Phyl lis Demophoonti. 3. Brifeis Achilli. 4. Phedra Hippolyto. 5. Oenone Paridi. 6. Hypfipile Jafoni. 7. Dido Enee. 8. Hermione Orefta. 9. Dejanira Herculi. 10. Ariadne Thefeo. 11. Canace Macareo 12. Medea Jafoni. 13. Laodamia Protefilao. 14. Hypermnestra Lynceo. 15. Sapphe Phaoni. (b), 16. Paris Helena. 17. Helena Paridi. 18. Leander Heroni. 19. Hero Leandro. 20. Acontius Cydippæ. 21. Cydippe Acontio. Hoc fcribendi genus (c) tenerum, folers, eruditum primus invenit Ovidius, atque ut ipfe ait III. artis amatoriæ v. 346. 3.4 | Venet. 1481. fol. additis de pulice, de remedio amoris, de medicamine faciei & de nuce. Cum commentariis Domitii Calderini Venet. 1483. fol. ad calcem Statii Heroides & Ibis cum commentario Volfci &c. Venet. 1487. fol. Ovidii & Sabini Epiftola Heroides Lipf. 1499. 1501. 4. Cum commentariis Ant. Volfci & Domitii Calderini, curante Antonio Lucenfi, Venet. 1502. fol. Cum commentariis Volfci & Ubertini Clerici Crefcentinatis, aliorumque Venet. 1543. fol. Exftant & notæ Jani Parrbafii Romani, Jo. Scope, Aaronis Batalei, Baptifte Egnatii, Jodoci Badii, ne dicam illorum qui totum Ovidium illuftrarunt, ut Greg. Berf manni, Jac. Micylli, Herculis Ciofani &c. Cum Morilloni fcholiis & argumentis Ovidii & Sabini Epiftolæ prodierunt Lugd. 1535. 8. Colon. 1560. 8. & Lugd. 1567. 8. additis Nizolii & Egnatii annotationibus. Exftat & editio Parif. 1536. 8. 1580. 12. & cum Jo. Thomæ Freigii argumentis & annotationibus, Bafil. 8. Epiftola XII. cum interpretationibus Cæf. Ferrarii, latine editis Rom. 1552. 4. Cun Dan. Crifpini interpretatione & notis in ufum Delphini recufæ feparatim funt Londini 8. Cum notis Jo. Henrici Kromayeri ad modum Minelli Lipf. 1719. 12. Cum Francifci Dini (e) refponfionibus ad Heroides Ovidii Venet. 1704. 8. Sic Didonis ad Æneam Epiftolæ refpondit Nic. Heinfius p. 211. poematum : Phædræ ad Hippolytum Sidronius S. I. Epiftola Ulyffis ad Penelopem præter rem pro inedita venditatur in Catalogo Bibl. lectiffimæ Sarraziana n. 1770. in quarto p. 175. Græca Ma ximi Planude verfio profaria Heroidum Ovidii adhuc inedita memoratur ab illuftri Huetio, lib. de claris interpretibus. Gallica Octavii Gelafii (de Saint Gelais) Parif. in 4. & minore forma A. 1541. prodiit. Magdalenam inde Albafpinam Ovidii Epiftolas carmine Gallico reddidiffe, teftatur Crucimanius Bibl. Gallicæ p. 497. Primas decem Epiftolas A. 1556. interpretatus eft Carolus Fontanus Parifienfis. Paridis & Helena, Leandri ac Heronis, Mr. de S. Ambroi & Mr. de S. Romat. Heroides Ovidii (quas in duos libros diftinétas fuiffe refert auctor vitæ , quam e Codice Farneliano Heinfius edidit, ) & Sabini Gallicis verfibus reddidit, atque erudito commentario illuftravit Cafpar Ignotum hoc aliis ille notavit opus. Penelopes ad Ulyffem, reliquafque, quas fimili charactere exprimi curavi, iple agnofcit, lib. 2. Amorum elegia 181. Ex ceteris quædam forte Epiftolæ auctorem habent Aulum Sabi-zolii & num, quem eodem loco Nafo laudat, & fub cujus nomine tres Epiftolas habemus Ovidianis refpondentes & inter Ovidii poemata poft editionem Venet. 1485. & Parmenfem 1489. fæpius vulgatas. 1. Ulyffis ad Penelopen (d). 2. Demophoontis ad Phyllidem. 3. Paridis ad Oe. nonen. Non me fugit Voffium patrem in lib. de Poetis latinis cas Sabino indignas judicare. Sed malo fententiæ aliorum virorum doctorum fubfcribere, quibus genuine Sabini videntur in his Nicolai Heinfii, qui etiam notis illuftravit. Heroides Ovidii, quarum MS. Codex non contemnendus exftat in Bibl. Gothana, prodierunt primum Romæ cum aliis poetæ 1471. fol. curante Jo. Andrea Epifcopo Alerienfi apud Conradum Sveinheim & Arnoldum Pannartz. Cum commentariis Antonii Volfci, & in Epiftolam Sapphonis, notis Georgii Merula Alexandrini (a) Hanc Epiftolam Græca elegia expreffit CaroAus Utenhovias in calce libri I. allufionum p. 126. (6) Vide Fulvii Urfini carmina IX. feminarum, ubi hac elegia cum variis lect. exhibetur. (c) Imitati funt iftud Epiftolarum Heroicarum genus e recentioribus multi, ut latine Jo. Meurfius, Germanice Hofmannus ab Hofmannsvvaldau, Poetarum noftrorum Princeps. Anglice auctor libri nuper editi cui titulus: Ovidius Britannicus, or love Epiftles in imitation of Ovid being an intrigue betvveen tuo perfons of quality, to vhich are added Phaon's anfvver to Sappho, and Thefeus anfvver to Ariadne, vhich are vvanting in Ovid's Epiftles, Lond. A. 1703. (d) Hanc Epiftolam e MSto, in quo fine nomine auctoris Ovidianis adjuncta erat, recenfet & illuftrat Euftachius Svvartius libro primo Analectorum capite undecimo. C (e) Galleria di Minerva Tom. V. p. 27. 88. 2. Amorum Libri III. memorati Ovidio lib. III. artis v. 343. Deve tribus libris titulus quos fignat amɔrum Elige quod docili molliter ore legas. Qui modo Nafonis fueramus quinque libelli, Cafpar Bachetus Megiriacus, Burgis 1626. & Excufæ etiam Heroides Ovidii cum nova Gal. lica Metaphrafi Parif. 1702. 8. & Cafparis Bacheti Meziriaci Metaphrafis, cum erudito ejus commentario (f) aliifque lucubrationibus recufa Hage Comitis 1716. 8.. Video etiam laudari verfionem, quam Gallicis verfibus adornavit Francifcus Thomas Cornelius, Petri fra ter, & Domini de la Mare, & præfidis pridem Carnotenfis Nicolii, ineditas. Ne dicam de fingulis Epiftolis, quas interpretati funt Cardi. nalis Perronius, Ogerius, Nic. Remonardus, Philippus Portafius, Broffeus, Coletetus, Delingendes, Hedelinus, Belloflorus Percheronius &c. ad calcem amorum Ovidii A. 1621. Ovidii & Sabini Epiftola Anglicis verfibus auctore W. S. (g) qui veniam pro laude petere fe At levior demtis pœna duobus erit. profitetur, editio fecunda Lond. 1636. 8. cum De iifdem videtur intelligendus auctor vitæ, figuris in as incifis. Per Francifcum Quarles quam e Codice Farneliano edidit Nic. HeinLond. 1673. 8. Alia Metaphrafis Anglica vi- fius: Scripfit inde Epiftolas quafdam ad Tiberii dit lucem Lond. 1680. non memini quo au- filiam fub falfo nomine ac fito Corinna inferi Atore. Germanico carmine reddidit Cafpar Abe- ptas, que propter crimen læfæ majeftatis combu lius. Exftat & Italica metaphrafis duplex, verftæ fuerunt. Inde & exfilium meruit. Hos juf fibus folutis altera, altera ftriétiore lege rhyth-fu Alberti III. Archiducis Auftriæ in profan morum. Nec non Hifpanica, & Belgica aucto-Germanicam converfos fervat Bibliotheca Care (b) Jo. Vondel Amft. 1716. 4. cum Epiftolis Sabini Belgico redditis carmine a Davide Hoogstratano. Danica Chriftiani Rofa, totidem verfibus Danicis, additis notis fummariifque, Hafnia 1704. 8. Epiftolas Heroidum, Ovidii exemplo effinxere, præter eos quos fupra memoravi, Latino quidem carmine Eobanus Heffus, Balduinus Cabiliavius S. I. & in facrarum Heroidum libris Claudius Efpencæus pag. 991. feq. Operum: Gallico Croifillius Malvillius, aliique in Epiftola Caroli Ogerii, verfioni profaria Gallice Epiftolarum Ovidii Marollefianæ præmiffa laudati: Anglico Ovidii Britannici auctor David Craufordus: Belgico P. van Haps, brieven van minnars en minnaaref fen Amft. 1705. 8. Boekfaal van Europe 3705. Tom. II. p. 168. Leandri ac Heronis Epiftolas mutuas nuper fuis & clariffimi Heumanni notis illuftravit Jo. Henricus Kromayerus ad calcem poematis Græci poeta Mulai, Hala 1720. 8. farea Vindobonenfis. 3. Artis Amatoria libri totidem, fic enim vetuftiffima exemplaria infcribunt hos libros tefte Salmafio de ufuris p. 280. Libros III. amatoria artis anno ætatis XLI. fcripfit Ovidi us, ob quos exilio damnatum ab Augufto le gas apud Aurelium Victorem in vita Augufti & Freculfum VIII. 10. Chronici. Prodierunt feparatim cum Catulli Epithalamio Lipf. 1492. 4. & 1500. 1503. 4 & Bartholomæi Merulæ commentariis illuftrati una cum libro de remediis amoris, Venet. 1494. 1506. 1516. fol. & Lugd. 1497. 4. Mediolan. 1510. fol. &c. Eosdem Gallice vertit tefte H. Stephano Octavius Gelafius, Epifcopus Angolumenfis, 4. licet id commentum effe videtur Bernhardo 1 dit Maximus Planudes, fed quæ lucem non Moneta Tom. 3. Menagianor. p. 318. De adfpexit exceptis paucis locis, quæ ex ea pro hoc Gelafio vide fi placet Francifcum a Cruce duxit in præclaris notis fuis Nic. Heinfius; eCenomana pag. 364. & Anton. Verderium p. jus tamen interpretationis meminit Volaterra. 928. Bibl. Gallica. Artem amandi Anglico nus 1. 17. Comment. Urban. Scripfit præterea carmine, Nafonis imitatione fcripfit. D. Kin- in hoc opus commentaria Jac. Pontanus e Sogius Lond. 1714. Carmine autem Latino ele. cietate Jefu Antvv. 1618. fol. tum brevia & giaco Tho. Ravafinus () Parmenfis libros docta fcholia Tho. Farnabius, Amftel. 1630. duos de arte amandi S. Mariam, Mutina 1639. 1649. in 12. qui editis etiam in Te 1706. 4. rentium, Virgilium, Lucanum, Senecæ tragoe dias, Martialem, Juvenalem & Perfium fimi. libus notis optime promeritus eft de bonis li teris & ftudiofa juventute. Similiter Metamor phofin & Triftium libros utili opera in Scho larum ufum illuftravit Joannes (m) Minellius, Roterd. 1686. 1710. 12. uti Salluftium quo. que & Terentium, Horatiumque & Virgilium, Valerium Maximum & Florum, quamvis eru ditionis palmam concedit Farnabio, quem paf fim etiam fequitur: & licet Farnabium pariter ac Minellium multa omififfe neceffaria & non in paucis erraffe vere notavit vir doctus in arte Critica part. I. p. 64. Metamorphofis cum libris faftorum, confolatione Livia, in Ibin & Philomelam, edit. antiqua fine leco & anno, in fol. Deinde cum commentariis Remedia amoris liber I. fingula genere carminis elegiaco. Cum commentario Barthol. Me. rule Lugdun. 1497. 4. & Guil. Ramufæi, 1526. 4.. Librum de remediis amoris Codices quidam MSS. & antiquæ editiones, ut Argentinenfis, Schureriana 1520. 4. dividunt in libros duos, ita ut fecundus incipiat a verfu 397. Prodiit etiam feparatim Lipfiæ 1488. 1498. 1503. 4. apud Jacobum Thanner five Abiegnum Herbipolenfem, & cum Barthol. Merulæ commentariis additis libris amatoriæ artis: & cum commentario Guil. Ramusæi, Lugd. 1526. 4. Gallico carmine reddidit Carolus Fontanus, qui circa A. C. 1550. floruit. 5. Metamorphofeon (k) libri XV. carmine Heroico, quod opus merito præclariffimum vocat Lactantius, licet ultimam illi manum au-Raphaelis Regii Venet. 1495. 1497. 1517. & &tor haud impofuit, ut ipfe refert 2. Triftium v. 555. Confer I. Trift. Eleg. 6. & III. 14. Illos a fe fcriptos effe teftatur ipfe Ovidius 1. Trift. v. 117. Sunt quoque mutate ter quinque volumina forma. Difficile vero aliquis accredat, quod in mentem veniffe video ingeniofiffimo Viro Roberto Hoockio, (!) qui in operibus poftumis Lond. 1705. fol. vulgatis Ovidium contendit in Metamorphofi fua fub fabulis illis defcribendas fibi propofuiffe varii generis mutationes, quæ telluri contigerunt, & fyftema quoddam Hiftoriæ Naturalis tradere voluiffe. Non magis ad liquidum perduci poterit quod V. C. Hermannus ab Hardt in ranis Ovidii lib. VI. Metamorph. detectis ac demonftratis Helmft. 1711. 8. vetuftiffimam Græcorum hiftoriam in fabulis Nafonis latere fibi perfuafit, licet Græcos potiffimum poetas & fcriptores metamorphofeon fecutum in illis fuiffe Nafonem non eft dubium. Græca profa reddi (i) Memoires de Trevoux 1707. p. 59. (*) Metamorphofeon Scriptores Græcos retuli lib. III. Bibl. Græcæ c. 27. §. ult. (4) Vide Acta Erudit: A. 1707. p. 155. 1553. fol. apud Hieron. Scotum additis obfer vationibus Jacobi Micylli. Prodiit & fæpius Metemorphofis Ovidii cum figuris in æs eleganter incifis ut Parif. 1637. fol. & cum indice omnium vocabulorum, auctore Pompejo Pasqualino, Rom. 1614. 8. Exftat & editio Argentoratenfis 1519. 4. atque Veneta 1509. fol. & 1530. 12. apud Stagninum, & 1534. 8. Florentina 1522. 8. Aldina 1525. & 1534. 8. Parifienfis 1536. 8. & Lugdunenfes apud Gryph. 1536. 8. 1547. 12. 1559. 1563. 8. Colonienfis 1546. 8. & 1551. 8. cum Donati argumentis atque Gisb. Longolii & Henrici Glareani notis: & ex Jac. Micylli recognitione, Francof. 1582. 8. tum Plantiniana 1561. 12. & quæ notas variorum adjunctas habet Lavinii, Raph. Regii, Phil. Beroaldi, Jo. Baptifta Pii, Jani Parrhafii, Caelii Rhodigini, Jacobi Bononienfis, Baptifta Egnatii &c. Lugd. 1527. 4. Vénet. 1586. fol. & cum H. Glareani notis, Colon. 1534. 1556. 8. Georgii Sabini interpretatio fabularum Ovidii, Regiomonte 1559. 8. Cantabrig. 1584. 8. Hercules Ciofanus in |