CAL

1

Horatii atas: 1. Poemata. 2. Editiones cum ve-
terum commentariis, ubi de Acrone, Porphy-
rione &c. 3. Editiones fine commentariis, &
cum notis atque commentariis virorum docto-
rum recentioris ætatis. 4. Verfiones fcripta
&
quædam Horatium Spectantia. 5.

Q

fæ

DE Q. HORATIO FLACCO. | &tionibus refpondit Andreas Dacerius in novis ad Horatium explanationibus Parif. 1708. 12. Videndus etiam de Horatio Tan. Faber. lib. 2. Epift. 47. Idem Maffonus in Hiftoria Critica Reip. litterar. quam Gallice edidit Tom. V. p. 51. feq. probat carmina in libris Odarum, Satyras & Epiftolas fingulas ab Horatio, prout ferret occafio, fuiffe fcriptas vario tempore fepa ratim, & deinde ab eodem in libros redactas : neque adeo videri credibile, quod eruditiffimo Bentleio perfuafum, nihil nifi tantum fatyras primo libro comprehenfas fcripfiffe Horatium anno 26. 27. 28. aut librum fecundum fatyrarum anno 31. 32. 33. Epodon librum anno 34. 35. librum primum Odarum An. ætatis 36.37. 38. fecundum 40. & 41. Tertium anno 42. 43. Epiftolarum librum primum. Anno 46. 47. Librum quartum Odarum Carmenque faculare 49. 50. & 51. Librum fecundum Epiftolarum & artem Poeticam nulli certo tempori idem Bentleius affignavit. De Philofophia Horatiana evolve diatribas Io. Guil. Bergeri Witeb. 1704. 4 & Henningi Forelii, Upfal. 1706. 8. Dan. Heinfii de Satyra Horatiana librum fæpius editum, nec minus dignas le&tu & amonas ampliffimi viri Io. Iacobi Maf cov exercitationes binas ad Satyras Horatii Lipf. 1714, 1716. 4. Ad locum vero Oda 34. libri. I. ubi Epicuro videtur renunciare & retrorfum vela dare ab infanientis illius fapien tiæ erroribus conferre licebit differtationem Georgii R. JCti adverfus Maffonum, infertam Nova Bibliothecæ librorum, que Hale Saxonum excuditur Germanice parte 19. pag. 789. feq. Horatius Pindari (ƒ) imitator, unde Pindaricum appellat Venantius Fortunatus lib. 5. carminuni pag. 6. Tom. X. Bibl. Patrum edit. Lugd. pag. 555. Idem IX. 7. Pindarus Grajus meus, ideft Flaccus: Julius vero Cæfar Scaliger VI. Poetic. p. 811. 812. Horatium præfert Pindaro, & aliquas illius Odas (ut lib.4. Od. 3. (g) & libri 3. 9.) ita miratur, ut malit tales à fe compolitas, quam Pythionicarum multas Pindari & Nemeonicarum, quarumtotius Tarraconenfis Rex. Confer Menagii que que fimiles, inquit, malim compofuiffe, quam

I. Horatius Flaccus (a) Venufii Apuliæ
A natus eft VI. Id. Decembr. (b) L.
Cotta & L. Torquato Cofs. Anno U. C. 689. an-
te Chriftum 65. Lyricorum fere folus legi di-
gnus judice jam olim Quintiliano, cum plures
hujus generis Poeta (c) exftarent Titius, Cælius,
Baffus & alii, quorum fcripta quod abolita
fint, huic Quintiliani cenfuræ tribuendum fen-
tiunt Barthius LVI. 11. Adverf. ejufque fami-
liaris Chriftianus Daumius libro erudito de a-
miffione latinarum radicum p. 61. Vita decef-
fit Horatius Epicuri favens (d) dogmatis, at non
ineptus morum fcriptorumve Cenfor, Macena.
ti atque inde Augufto mire probatus, eodem
quo Mæcenas Anna U. C. 746. C. Marcio
Cenforino & C. Afinio Gallo Coss. anno ætatis
LVII. ante CHRISTUM VIII. viginti ante
mortem Augufti Imp. Sed de univerfis Poeta
rebus carminumque plerorumque, quo fcripta
funt tempore
accuratiorem notitiam lector
petet ex Horatii vita Chronologica, quam nuper
in lucem dedit antiquitatis ac rei Chronologica,
ut infignibus jam fpeciminibus dem onftravit
haud vulgariter peritus Joannes Maffon. Vitam
Horatii quæ Suetonio auctori tribuitur, ex Co-
dice MS, vulgavit Petrus Nannius cum caftiga
tionibus fuis libro tertio Mifcellaneor. cap. 2.
(Tom. 1. Lampadis Artium Gruterianæ p.1261.)
In cæteris ejusdem libri Mifcellaneorum capi-
tibus multa Horatii idem Nannius emendat il-
luftratque. Vita Horatii à Ioanne Masson (e)
fcripta prodiit Lugd. Bat. 1708. 8. Ejus obje-

( 4 ) φλάκκ Θ· ὁ ποιητής Plutarcho in Lucullo, p' 5. 18. ubi refpicit hæc Horatii I. Sat. VI. chlamyder Lucullus, ut ajunt, fi poffet centum cœnæ praeffe

bere.

cane

(6) Vide antiquum vitæ Horatii fcriptorem, quæ ad Svetonium auctorem vulgo refertur.

(c) De his aliifque Lyricis latinis Voffius III. 15. Inftitat. Poetic.

(d) Addictus nolui dicere, quia lib. 1. Epift. 1. fe ipfe dicit Nullius addi &tum jurare in verba Magiftri. Confer D. Rappoltum in Hor..p. 27. 36. &c.

(e) Hiftory of the vvorks of the learned A. 1707. p. 280. Bibl. choifie de Mr. le Clerc Tom. XIV. p. 223.

a

an

(f) Vide Volum. infra, ubi de Francifci Blondelli & Hurtadi de la Motte fcriptis, quibus Pindaruin cum Horatio conferunt.

(g) In libri IV. Oda 3. fonus mutis pifcibus dandus intelligendus eft de teftudine, ut probe obfervavit Tho, Molyneux, Medicus Dublinenfis, Novell. Reip. litterar. A. 1703. menfe Sept. p. 256. feq.

anti-Bailletum cap. 27. & Petri Francii Ora. tiones pag. 601. ubi Horatium Iuvenali præfert. If. Cafauboni liber de Persiana Horatii mitatione commentario ejus in Perfium fubjicitur, Paris 1605. 1615. 8. Francifcus Petrarcha (b) vir fui feculi doctiffimus dicere fo

litus eft fe ex nullo Poeta Latino evafiffe meliorem, quam ex Horatio

Horace (i) nous iftruit comme un ami com

mode

Sans trop s' affujettir à l'art, à la metbode.
Son tour vif naif enchante fes lecteurs,
Et leur fait meprifer fes fades traducteurs.
Qu' Horace (k) connut bien l'elegance Ro-

maine!

non

dum ornare fermonem noftrum poffumus. Ego certe Satyras ejus omnes memoriæ mandari veilim, tum in vita ipfa, tum in fermone usui futuras. Elegantiffima omnia funt, dictio nitida, &, fi numeros tollas, fermoni foluto apta. Urbanitas in eo mira, fales candidi, ex abdito erutæ fententiæ, argutiæ non coactæ, meræ Charites, omni occafioni aptæ. Summum in illo Vi. ro ingenium fuit nec immerito Augufto & Mæcenati in deliciis, cujus genium fatyricum nemo ex antiquis, nemo è recentioribus, ulla imitatione affecutus eft. Vide quæ in ejus lau. des fcribat Cafelius in Nev fuo, eum vitæ ma“. giftrum commendans: Affirmare non dubitem inquit ille, qui in boc Poeta multum operæ pofu. erit, eumque ita perdidicerit, ut ejus verfus non in ore natos aut extemporales ut putatur, memoria teneat ( nec vero non funt, qui boc præftiterint, ] fed probe intellectos ad ufus vite transferat: bunc poffe rebus fuis fuorumque recte in omnibus aliquid boni confilii invenire: nec minus idem patria recte confulat, præfertim fi ad biftoriam je conferat, fpectans id quod potiffimum oftendimus. Clariff. Bentleio in notis pag. 64. Horatius dicitur magnus novator quod ex Græcis in Latinam linguam felici audacia alia tranftulit, alia ut maleferiati vocabulum ipfe primus effinxit. Confer Jac. Frid. Reimanni Hiftoriam vocabulorum Latinæ Linguæ pag. 43. feq. Alius Horatius Martialis IV. 2. Sed longe plures hoc nomine commemorat Jo. Glandorpius in Onomastico Romano p. 402. feq. De Titio Poeta Lyrico Brockhufius ad Tibullum pag. 92. feq. De Ca fio Baffo Scholiaftes Perfii ad Sat. VI. I.

Et l'admiration est toujours incertaine
Entre la penfee & le tour.
Sublime, familier, folide, enjovèe, tendre,
Aisè, profond, naif & fin,
Digne de l'Univers, l'Univers pour l'en-

tendre

Aime à redevenir latin.

Horatii (1) carminum lectione delectati funt duo Imperatores fapientiffimi, Auguftus & Severus. Eft vero in Odis præfertim elaboratif fimus, fublimis, fuavis, emendatiffimus, & in epithetis deligendis curiofus ac felix: præcipuus in fatyra, doctor in poetica arte unice audiendus: eximius philofophus in Epiftolis. In carmine elegantiam & peritiam numerorum ei tribuit Ovidius in argumentis fapientiam & calliditatcm Perfius, diligentiam elucubratam Juvenalis, fublimitatem auctor vetus fed non nominatus, jucunditatem, gratiam, varietatem Quintilianus, folertiam Apulejus, in fermone puritatem & nitorem idem Quintilianus: in Satyris eum effe emendatiffimum Lactantius. Imitatus eft in Odis potiffimum cum Pindaro Alcæum & Sapphonem: epitheta fumfit ab Homero & Sophocle. In libro Epodon fecutus eft Archilochum, in Satyris Romanos ilJos Ennium & Lucilium. Sed Horatio, (m) nihil hoc in genere præftantius eft, qui ut omnes vitæ rationes in Satyris fuis complexus eft, ita flofculos fuppeditat, quibus mirum in mo

(b) Georg. Fabricius præf. ad Hor. (i) Effais fur la Critique, Chant 3.

k) Poefies de Mr. Houdart, de la Motte, Tom. 2. p. 82.

(1) Bibl. Schraderiana n. 1885. in fol.
(m) Morhofius Polyhift. lib. 3. c. 6. p. 634. Tom. I.

de qua

II. Scripta Horatii ita recenfet Sidonius A. pollinaris Carmine IX. v. 218.

Non quod per Satyras Epiftolarum Sermonumque fales, novumque Epoden Libros carminis ac Poeticam artem Phoebi laudibus & vage Diane Confcriptis voluit fonare Flaccus. Hæc univerfa Horatii etiamnum hodie exftant. Carminum five Odarum libri IV. ad C. Cil nium Mæcenatem, licet primam Odam libri primi (uti non paucos Virgilii verfus ). pro Ipuria habuit Francifcus Guietus, doctus, fed nimis delicati faftidii Ariftarchus. Librum quartum ex longo intervallo addere juffit Au gustus, ut in vita Horatii Suetonius memoriæ prodidit.

Epodon liber unus, perinde ut libri carminum vario genere verfuum proodica & epodi

CO

Gra

co fcriptus, de quibus confulendus Aldi Maputii tractatus de XIX. generibus metrorum Horatii.

Epodon libro fubjicitur Carmen Sæculare, quod Horatio componendum injunxit Auguftus Anno U. C. 736. ætatis Horatii XL. Meminit auctor vitæ, & Sidonius innuit per Phoebi laudes & vaga Dianæ confcriptas. Sunt quibus carmen fæculare videtur etiam lib. 1. Oda 21., & lib. IV. Ode 6. Vide Petri Taffinilib. 1. de ludis fæcularibus cap. 16. & 17. in Tomo 8. thefauri Antiquitat. Romanar.

Sermonum libri IV. ad eumdem Mæcenatem, Epico carmine confcripti, quorum duo priores complectuntur Satyras (n) five Eclogas ut Cruquius appellat: pofteriores duo ad docendum & inftruendum facti, Epiftolarum vulgo veniunt nomine , quorum in altero Ethicum Philofophum in altero Criticum profitetur. Alter conftat Epiftolis viginti, alter vero tribus, una ad Auguftum (0) de Poetis, præcipue Romanis: fecunda ad Julium Florum, tertia ad Pifonem patrem & filios à Charifio diferte Epiftolæ nomine memorata, quæ vulgo, ut Sidonii etiam ætate factum, fejuncta a fejuncta a reliquis Fabii auctoritate III. 8. Inft. Or. infcribitur Liber de arte Poetica, in quem Porphyrio obfervat Horatium congeffiffe præcepta Neoptolemi Pariani de arte poetica, non quidem omnia, fed eminentiffima. Hæc Epiftola, fi cum duabus prioribus jungatur, mole & verfuum numero fere æquabit priorem Epiftolarum li. brum, aut certe parum inter fe uterque different, ut pridem notavit Dan. Heinfius. Horatii Satyras Fulvius Urfinus in Virgilio cum Græcis fcriptoribus collato pag. 3. veteris Codicis Vaticani fidem fecutus Eclogas appellat. Sic quoque Cruquius, haud improbante Barthio ad Statium T. 1. pag. 351. Liber fatyrarum fecundus Trebatio in quibusdam Codd. infcribitur. Compofitæ funt carmine epico, fed fermoni propiore, ut ipfe lib. I. Sat. IV. 41.

neque fi quis fcribat uti nos

() Nonnullas Satyras ante Carmina quædam in Epodon libro fcriptas ab Horatio effe difputat Samuel Petitus lib. 1. Obfervationum capite IX.

(a) Svetonius in Horatii vita: Poft Sermones vero lectos quofdam nullam fui mentionem factam ita eft queftus Auguftus: Iratum me tibi fcito, quod non in plerifque ejufmodi fcriptis mecum potiffimum loquaris. An vereris ne apud pofteros infame tibi fit, quod videaris familiaris nobis efle. Expreffitque eclogam, cujus initium eft: Cum tot fuftineas & tanta negotia folus.

ut

Sermoni propiora, putes bunc effe poetam. Ab his Satyris mordacem vocat Flaccum Sidonius: Petrus Blefenfis fubinde Ethicum Epift. 150. & alibi. Quid ecloga, quid fatyra exigat, eleganter tradit Jo. Antonius Campanus lib. V. Epiftola 24. Verfus quatuor & quinquaginta ex Epiftola ad Florum a verfu 87.ad 140. in alteram ad Auguftum transferendos non poft v. 219. ut Dan. Heinfius, fed poft 117. collocandos effe fingulari diff. in Academia Infcriptionum Parifienfi A. 1702. 15. Nov. pro batum ivit Vir Clariff. Joannes Boivinus. Sermonum libros Horatii exemplo præter alios fcripfit Petrus Scholirius eques & fenator An tuerpienfis A. 1635. defunctus, quos commentariis etiam illuftravit Albertus le Roy, (p) Eremita Auguftinianus, Herbipoli 1683. 4. Ars Poetica fcripta ad Pifones Patrem & fili, os, hos enim alloquitur verfu 24.

Pater, juvenes patre digni.

Verfus octo in quibusdam Codd. & editionibus præfixi lib. I- Satyræ X. & a Gyraldo dialog. Iv. de poetis, Guil. Cantero aliifque pro Horatianis habiti: Lucili quam fis mendofus tefte Catone &c. tamquam fpurii a Criticis rejiciuntur. Vide H. Stephanum, Lavinum Torrentium, alios.

Suetonius in vita testatur, veniffe in ma nus fuas & elegos fub Horatii titulo, & Epiftolam profa oratione, quafi commendantis fe Mecenati. Sed utraque, inquit, falfa puto Nam elegi vulgares, Epiftola autem obfcura, quo vitio minime tenebatur. Auctor libri de 'Or thographia, qui Bedæ vulgo tribuitur p. 2800. edit. Putfchii: Nonnulli veterum ipfa carmina foles nominavere, ficut Horatius in principio cujusdam voluminis quod ita exorfus eft: Soles meos omni Ecclefiæ (Barthius LII. 4. legit Etefia) veftræ commendo. Et Maro: fæpe ego longos cantando puerum memini me condere foles.

III. Inter editiones Horatii eas primo loco referam, quæ commentarios veterum adjunctos habent. Cum commentariis Helenii Acronis (q) & Pomponii Porphyrionis (r) ex emendatione Ra

a 2

(r) Una eademque videtur effe quæ p. 127. & 133.
a Maittairio memoratur Horatii editio Veneta A. 1477.
& 1478. utraque apud Philippum Condam Petri, utra-
(S) Imperfecta & mutilata vetera fcholia a Cru-que die XV. Septembris finita. Nec fortaffe diverfa
quio edita effe, ita ut aliis editionibus fimul opus fit,
queritur Barthius XLII. zz. Adverfar. Multa tamen
habet hic enarrator Cruquianus, quæ in vulgato Acro-
ne ac Porphyrione non leguntur. De Cruquii ipfius
commentariis minus præclare fentit Tan. Faber lib. I.
Epift. a. & libri II. Epiftola 54.