ODE XXXI. A' FORTUNA. DEosa, que o grato Ancio reges, prompta Já em alçar de baixo estado os homens, Os soberbos triunfos: A ti o pobre habitador do campo Do mar te busca, o que em baixel Bithyno A ti o fero Daco; a ti os vagos A estante columna não derribes Te semper anteit saeva (1) Necessitas, Gestans aëna; nec severus Uncus abest, liquidumve plumbum. Te Spes, et albo rara Fides colit Veste domos inimica linquis. At volgus infidum, et meretrix retro Cum faece siccatis amici, Ferre jugum pariter dolosi. Serves iturum Caesarem in ultimos Orbis (2) Britannos, et juvenum recens Partitus Oceanoque rubro. (1) Preferimos a lição Saeva, que traz a Edição de Loscher de 1498. e tem os Mss. de boa nota, a qual seguírão quasi todas as Edições, á outra lição Serva, posto que tambem authorizada. Veja-se Bentlei. (2) Bentlei quer, que se lêia Oro em lugar de Orbis ; e Cuningam põe Ultimi em lugar de Ultimos: huma e outra correcção he sem authoridade, e sem necessidade, como já notou Sanadon. A ti precede sempre a cruel Morte, Na bronzea mão prégos trabaes e cunhas Levando ; nem fallece o duro garfo, , Nem o liquido chumbo. A ti honra a Esperança, e a Fé rara, Mas vulgo infido, e meretriz perjura Retrocede e os toneis té as fézes seccos, ; Fogem amigos em sofrer o jugo Igualmente dolosos. Guarda a Cesar, que aos ultimos Britannos Do mundo ha de ir; e guarda o novo enxame De mancebos, ás partes do Oriente Temivel, e ao Mar roxo. Eheu! cicatricum ac sceleris pudet, Liquimus ? unde manum juventus Metu Deorum, continuit? quibus Incude diffingas (3) retusum in (3) Diffingas: lêmos assim com o commum das Edições antigas e modernas, que concordão com os Codigos Mss. regeitando a emenda de Bentlei, que lê Defingas, como tambem a de Recoctum em lugar de Retusum pelas razões que deo Sanadon. |