Obrázky na stránke
PDF
ePub

(2) Quid sit futurum cras, fuge quaerere; et Quem fors dierum cumque dabit, lucro

Adpone: nec dulcis amores

Sperne puer, neque tu choreas.

Donec virenti canities abest

Morosa: nunc et campus et areae
Lenesque sub noctem susurri
Composita repetantur hora:

Nunc et latentis proditor intima
Gratus puellae risus ab angulo,
Pignusque dereptum lacertis,
Aut digito male pertinaci.

(2) Sivry quer que aqui comece huma nova peça: nós seguimos a práctica constante de considerar estas Strophes, como parte desta Ode.

O que amanhã será de inquirir fogę;
E o dia, que te der a sorte, lucra;
Nem os doces prazeres, tu mancebo,
Nem desprezes as danças.

Em quanto está de teu frescôr auzente
A morosa velhice, ora frequenta
O campo e a praça, e as práticas suaves
De noite ás horas dadas :

Ora do intimo canto o grato riso
Da escondida donzella chocalheiro,

E aos braços o penhor roubado, e ao dedo,
Que pertinaz se finge. (b)

(b) Male pertinax. No mesmo sentido, em que o Poeta disse no Liv. II. Ode IX.

Et facili saevitia negat,

Quae poscente magis gaudeat eripi.

E em que lindamente o parafrazeou Despreaux na Arte
Poetica Cant. II. v. 65.

Vante un baiser cueilli sur les levres d'Irís,
Qui mollement resiste, et par un doux caprice
Quelquefois le refuse, a fin qu'on le ravisse.

[ocr errors]

ODE X.

A D MERCURIUM

M

Ercuri, (1) facunde nepos Atlantis,

Qui feros cultus hominum recentum

Voce formasti catus, et decorae

More palaestrae :

Te canam, magni Jovis ac Deorum Nuntium, curvaeque lyrae parentem ; Callidum, quidquid placuit, jocoso Condere furto.

Te, boves olim nisi reddidisses Per dolum amotas, puerum minaci Voce dum terret, viduus pharetra Risit Apollo.

(1) Bentlei não quer que se virgúle depois de Mercuri, referindo para elle Facunde, e não para Nepos : o contrario trazem as edições de Baxter, de Juvenci, de Juncker, de Thibous, e outras muitas, o que seguio Cuningam e Muncker dos Mythologos Latinos.

ODE X.

A MERCURIO.

[ocr errors]

Mercurio, facundo neto de Atlas,

Que dos homens noveis o fero trato

Destro co'a voz poliste, e com a usança
Da decente palestra ;

A ti, do grande Jove e Deoses nuncio, Te cantarei, e Pai da curva lyra, Sagaz em esconder quanto quizeres, Com engraçado furto.

1

A ti outr' ora moço, se as levadas Vaccas por dolo não repões, em quanto Com voz minaz te aterra; Apollo rio-se Despojado d' aljava.

Quin et Atridas, duce te, superbos, Ilio dives Priamus relicta, (2) Thessalosque ignis, et iniqua Trojae Castra fefellit.

Tu pias laetis animas reponis Sedibus, virgaque levem coërces 1. Aurea turbam, superis Deorum Gratus et imis.

(2) Cuningam, e Sanadon põem Relicta em lugar de Relicto, pois que Horacio diz na Ode VIII. do Liv. V. Non semel Ilios vexata; mas isto he indifferente, pois que os Latinos dizião variamente Ilium no genero neutro, e Ilios no feminino.

« PredošláPokračovať »