,,Iam desiderium rerum insidet insuper una." 915 920 Nulla dies nobis maerorem e pectore demet. Illud ab hoc igitur quaerundumst, quid sit amari Tanto opere, ad somnum si res redit atque quietem, Hoc etiam faciunt, ubi discubuere tenentque Ex animo ut dicant: Brevis hic est fructus homullis : Iam fuerit; neque post unquam revocare licebit!" 925 930 Nec sibi enim quisquam tum se vitamque requirit, Quom pariter mens et corpus sopita quiescunt; 935 Et tamen haudquaquam nostros tunc illa per artus " sopore occupatus, ita sine ullo sensu remanebis" cet. Pii lectionem sic interpretantur: ut soles carere omni aegritudine, ubi somnus te in tuo lectulo occupavit" cet. Et hanc sententiam requirunt ea quae sequuntur v. 932. Recte eliam Gesnerus in Thes. v. Sopitus. ,,Al. leto: sed utitur Lucretius Socratica argumentatione, similem futuram conditionem vita functorum somno." 919. de prope Codd. 4. (C.) et alii Pii. te prope Reliqui, etiam E. Edd. vett. A. L. H. Facit huc Marius Victorinus p. 1951. P. Adverbiis adiici praepositiones negant omnes technici, quamvis licenter veteres usi sunt. Terentius in Hecyru, derepente: ita et Lucretius desubito. Nonius p. 775. Gothofr. Nunc tamen cum Forb. praetuli te, ita tamen construens, quum prope cum dativo iungi nequeat : deflebimus te cinefactum (in) horrifico busto, prope (bustum) astantes." 920. Omnes Mss. i. e. quattuor et E.), deflevimus quae vera lectio est." Bentl. cui iudicio nec Forb. neque ego accedere potuimus. 928. Iam fuerit, futur. exaclum; „fuerit, neque adeo erit i. e. celerrime evanescet iste fructus." 930. arida terra G. E. et e suis Cdd. Lamb. Adeo haeserunt complures in v. torreat dissyllabo. 931. Nota tum aliae pro alius, et omnino alius quis, pro quo frequenter Latini quis alius, praecedentibus potissimum partt. aut, sive cet. saepe corruptum in aliquis. 932. requirit A. L. H. Latinitate sic postulante. requirit - quiescunt. Futurum requiret, quod habent Cdd, (etiam C. E.) Wak. Forb., ab iis profectum videtur, qui haec, in quibus de vivorum somno serio est, perperam interpretabantur de mortis somno. Longe ab sensiferis primordia motibus errant, Denique, si vocem rerum natura repente >> Quid tibi tanto opere est, mortalis, quod nimis aegris 940 945 >> » Luctibus indulges? Quid mortem congemis ac fles? Nam gratis fuerit tibi vita ante acta priorque, Et non omnia pertusum congesta quasi in vas » Commoda perfluxere atque ingrata interiere; » Quur non ut plenus vitae conviva recedis, Aequo animoque capis securam, stulte, quietem? 950 Rursum quod pereat mali et ingratum occidat omne? 955 » Non potius vitae finem iacis atque laboris? Nam tibi praeterea quod machiner inveniaırque Quod placeat, nihil est: eadem sunt omnia semper. Si tibi non annis corpus iam marcet et artus Confectei languent, eadem tamen omnia restant, » Omnia si pergas vivendo vincere secla; ,, Atque etiam potius, si nunquam sis moriturus: " Quid respondemus, nisi iustam intendere litem Naturam et veram verbis exponere caussam? 960 948. Hic quoque gratis h. 1. prima „grata, iucunda, tibi Nam gratum fueNam si grata fuit 938. i. e. tunc, quum (omnis) homo sese corripiens (sich aufruffend) ex somno se colligit ultro. Quum correptus interpretarentur Itali „, increpitus", sgridato, factum est, ut funta, A. Vulgo scriberent Quin correptus i. e. Quid, quod etiam homo ab altero increpitus vel appellatus se ex somno colligit?" Gdd. (etiam C. E.) lectionem recte restituit Wak. sequendi erant optt. Cdd. Lugd. uterq. C. E. Alii. significatione, quae elucet ex opposito ingratiis, i. e. volenti." Nam gratis fuit tibi vita Cdd. (etiam C. E.) rit tibi vita W. Eichst, soloece in v. gratum: recte fuerit. tibi vita ex interpol. A. L. H. si in talibus apud poëtas saepe omittitur. 954. offensu est L. H. 955. ita Codd. 6. (etiam C. E.) Edd. vett. W.- inale Av. Construe: ,,quur quaeris addere amplius mali, quod rursum pereat et cet." 956. Non Codd. 6. et mei C. E. A. nunc Edd. vett. Av. nec Cod. unus. L H. 961. perges C. E. W. Ib. vivere Cod. II. 963. respondeamus L. H. 967. barathre Codd. etiam E. baratre C. Ed. Brix. barde Av. P. bara L. H. At qui obitum lamentetur miser amplius aequo, Non merito inclamet magis et voce increpet acri? 965 ,, Aufer abhinc lacrumas, barathre, et compesce querelas." Grandior hic vero si iam seniorque queratur : Omnia perfunctus vitaï praemia, marces; Sed quia semper aves, quod abest, praesentia temnis, 970 Imperfecta tibi elapsast ingrataque vita, Et nec opinanti Mors ad caput astitit ante, » Quam satur ac plenus possis discedere rerum. Nunc aliena tua tamen aetate omnia mitte, Aequo animoque agedum magnis concede: necessest. 975 Iure, ut opinor, agat, iure increpet inciletque. Cedit enim rerum novitate extrusa vetustas Semper et ex aliis aliud reparare necessest; Nec quisquam in barathrum nec Tartara deditur atra. 980 Quae tamen omnia te vita perfuncta sequentur: Nec minus ergo ante haec quam tu cecidere cadentque. Vitaque mancipio nulli datur, omnibus usu. Respice item, quam nil ad nos ante acta vetustas 985 Temporis aeterni fuerit quam nascimur ante. Hoc igitur speculum nobis natura futuri Temporis exponit post mortem denique nostram. Num quid ibi horribile apparet? Num triste videtur 990 Atque ea nimirum quaequomque Acherunte profundo Prodita sunt esse, in vita sunt omnia nobis: An vita per thro A. balathro Heins. Vide Valck. ad Ammon, p. 42. 969. perfructus L. H. Ib. maeres Gif. 975. magnis Codd. Edd. vett. iam aliis Av. ex temeraria interpol. A. L. H. „magnis utique, ut opponatur vocibus aliena tua aetate; grandibus aetate ac florentibus, non autem, ut tu grandioribus," Wak. magnis dictum, ut peritis ap. Hor. Ep. 2, 2, 213. Vivere si recte nescis, decede peritis?" Hav. Immo magnis est neutrum plurale; a magnis, laetis illis rebus, quarum iacturam defles, iam procul discede. Plaut. Epid. 5, 2, 16. num oculis concessi tuis? Erat tamen, qui ex Aen. 10, 820. auras Concessit maesta ad manes, hic quoque legendum arbitraretur: maneis concede, ut concedere rus dixit Terentius. Pinzg. coni. magnus. „gross durch Gleichmuth verlasse das Leben", quod mihi quidem Latinum non videtur. 976. inciletque] Sic etiam E. Nonius: „Incilare est increpare vel improbare." incilietque C. Alii. Iu. A. 979. quidquam decidit L. H. 982. tu Godd. sex. E. C. Brix, A. (tu excidit in Edd. Ver. Ven.) tum C. in marg. et Av. nunc L. H. 983. desistit Cod. C. Ald. Futurum firmatur ab E. 991. Atque ea Nec miser impendens magnum timet aëre saxum 995 1000 1005 Sisyphus in vita quoque nobis ante oculos est, Qui petere a populo fasceis saevasque secureis Imbibit et semper victus tristisque recedit. 1010 Nam petere imperium, quod inane est nec datur unquam, Saxum, quod tamen a summo iam vortice rursum Deinde animi ingratam naturam pascere semper 1015 1020 nimirum quaec. Sic cum aliis Cdd. mens C. praeterea Codd. Prisciani Krehlii 1, 6. §. 35. p. 34. (qui tamen edidit Atque ea nimirum etiam quaecunque; verum correctus est error in Add.) et tres antiquissimi Turicenses a me propterea inspecti. Haec autem lectio sua se veritate satis tuetur. Atque animarum etiam quaecunque E. cum plerisque. Edd. vett. Prisc. Putschii. Wak. (qui cum Aldd. Pio, Junta Atqui :) Forb. Scil. quum semel Alque nimirum corruptum esset in Atque animarum, versus fulciendi causa intruserunt etiam, Salis autem contorte defensores huius depravationis ita fere interpretabantur : ,, quae de animis apud Acherontem prodita sunt, ea omnia reapse sunt in vita hominum." 996. quemcunque I.. H. (contra C. E.) 998. quod h. 1. sane rectum tuetur C. Ald. habentque L. H. quid Cdd. pleriq. etiam E. Brix. Wak. Forb. qui Av. P. Gryph. 999. possunt Cdd. septem ante noti, et meus C. Brix. W. possent Ver. Ven. Av. poterunt A. L. H. Eichst. et ex accurata Mencini collatione etiam Cd. E. 1001. dispensis Turneb. L. H. 1006. volucris lacerat W. coni. 1007. H. 1. Codd. (etiam C. E.) et Edd. vett. magno Hoc, ut opinor, id est, aevo florente puellas Cerberus et Furiae iam vero et lucis egestas, Verbera, carnufices, robur, pix, lamina, tedae: Quae tamen etsi absunt, at mens sibi conscia factis, 1025 1030 Atque eadem metuit magis, haec ne in morte gravescant: 1035 Hinc Acherusia fit stultorum denique vita. Hoc etiam tibi tute interdum dicere possis: Lumina sis oculis etiam bonus Ancu' reliquit;" Qui melior multis quam tu fuit, improbe, rebus. 1040 Ille quoque ipse, viam qui quondam per mare magnum Stravit iterque dedit legionibus ire per altum Ac pedibus salsas docuit superare lacunas 1045 consensu turpedine vel torpedine. Sed hic quoque Lamb. Hav. cuppedine, maxime propter 5, 46. Quantae tum scindunt hominem cuppedinis acres sollicitum curae? cfr. 6, 25. 1010. victus semper C. 1024. Ita Cdd. omnes, etiam mei; sed hanc quoque lectionem Alterus codicis vitiis accensuit: tum Edd. Brix. Ver. Wak. Forb. Contra Ven. Av. P. A. L. H.: egenus. Audacius illud voca bulum desumptum videtur e vetustiore aliquo poëta Latino. 1026. haec (pro quei) 1028. numela Av. P. nimis docta interpolatione ex Plauti Asin. 3, 2, 5. A. luela revocavit. 1029. deorsum L. H. 1031. facti Cd. meus E. (C., ut 1034. nec quae sit] Sic meus A. L. H. nos.) Av. P. A. L. H. 1032. torquetque Heins. C. A. L. H. quo alludit etiam corruptela Codd. aliq. (etiam E.) Codd. neque sit; nec qui sit Cod. 1. Edd. vett. Av. quive siet ex Cod. 4. Sec. XV. dedit. W. (Eichst.) 1038. Ennius: Postquam lumina sis oculis bonus Ancu' reliquit. 1044. super ire L. H. 1045. aquis L. H. Ceterum iunge equis, casu sexto, insultans mari; aliter ac W. contempsit equis murmura. 1048. infimus Codd. Brix. Ver. A. L. H. improbus Ven. A. P. |