Dixit et incusso sacras velut Isidis ante Tendimus et torvam Boreae glacialis ad Arcton, Canacque montes Russiae." Sistro fores evanuit. 90 Nec tu plura velis, Valeri. Quaesita tenemus: Stupere porro desine. Hinc doctos non sola viros iam Graecia profert, Nec sola tellus Itala. Hinc est multifidi felix industria Belgae 95 Artes in omnes utilis. Hinc Batavus sollers et piscatoria cymba Iacta, Tybri, tuos, quanto potes ore, poëtas: 105 XX. AD BARTHOLDUM NIHUSIUM V. C. META MORPHOSIS. In nova non temere mutatas crede Pelasgûm, Bartholde, formas corpora, Nimirum causae subsunt, cur ille iuvencus, Haec vacca fiat. Corripit Proxima forma novam. Obriguit Battus; sed duri rusticus oris. Lupum Lycaon exprimit, Saevior ante lupo. Instar montis Atlas fit mons: fit aranea textrix. 5 10 Cunis in ipsis vagiens, Flos Hyacinthus erat. Salmacis in lymphas conversa est, mollior illis : Vix tamen et rami manibus distare videntur. Pedem, comas, ut femina, Quaelibet arbor habet. Quid mihi contigerit, narro lacrimabile ridens: In profluente perdidi Nobile munus aqua. Stabam contigui Nymphaeo nuper in horti, Ubi trium fons anguium Lapsus ab ore coit; Inque tua aptabam numeros praeconia, Memmi, Et iam sonora coeperam Fila ferire manu: Quom lyra nescio quo casu defluxit in undas. Sic tres duaeque et quattuor, Sic voluere novem: Calliopeque Eratoque Thaliaque Melpomeneque Clioque et Euterpe et Poly hymnia et Uranie. Prodigii species! animatur sutile lignum. In membra nervi transeunt; Et cithara fit olor. Quam cita, tam facilis fuit haec mutatio. Venter Plumescit et Carystia Saxa colore refert, 15 20 25 30 H 35 40 45 Decrescente nihil spatio. Quin profuit amplum Sic arcuata pandere Vellera visus olor. Mansit et in viva longum testudine collum. Tantum moveri molliter Docta puella dedit. Buxus, ubi chordas clavi tenuere, recurva Rostri figuram concipit Debilioris avis. Nam nec acumen habet, sicut neque buxus habebat; Tantoque vires corpori Non gerit ore pares. Plura lyrae similis, nec tota a stirpe negandus Lubricus anser aquas. 50 55 60 Hinc, quia, quom caderet lyra, iam percussa canebat; Servavit odae spiritum Aoniosque modos. Vive memor nostri," vitreis modulatur in undis : » Facunde Nestor, Nestoris Secula longa vide. Stamina tot Lachesis, Memmi, tibi pollice ducat, Plumas quot albentes gero, Candidiora meis." Haec fatus sese muscoso condidit antro. Confusa bullis ultima Vox quoque carmen erat. 65 70 75 XXI. PROLUSIO. Anima Philomelam ad canendum invitat. O quae per nemorum saltus et amoena vireta Huc, age, frondosi ludens in valle theatri, Huc ades. An resonat nemus? et iam plumee coram 5 Phosphore Veris ades? Te veniente nives fugiunt et bruma recedit, Tetrior annus abit. Nunc, quoniam fugere nives et bruma recessit, Huc, Philomela, veni! Quem modo non possum tristis captivus amicum, Exul adire patrem, Ipsa salutabis, nostrique vicaria voti Supplice voce canes. 10 Ingemit. Ah! propera, propera, maestumque dolorem 15 Admodulata leva! MATTHIAE CASIMIRI SARBIE VII CARMINA SELECTA. LIR. I. ODE II. AD AURELIUM LYCUM. Ne plus aequo de adversa fortuna queratur. Et maestum gemitu pectus et hispidis Quom Sol non solito lumine riserit Et Fortuna volubilis Quod vexant hodie Noti, 5 Fati difficilem ieccrit aleam. Cras lambent hilares aequor Etesiae. Maestum Sol hodie caput, Cras laetum roseo promet ab aequore. Alterno redeunt choro 10 Risus et gemitus et madidis prope Sicci cum lacrimis ioci. Nascuntur mediis gaudia luctibus. Sic fatis placitum: suis Tempestiva fluunt fata periculis. Fessos duxit heri boves, Dat magnis hodie iura Quiritibus; Et quae bobus ademerat Imponit Gabiis et Curibus iuga. Idem Phosphorus adspicit Magnum, quem tenuem viderat Hesperus. Quod si seria ludicris Fortunae placeat texere, rusticus 15 20 |