Albis dormiit in rosis

Liliisque iacens et violis dies,

Primae cui potui vigil

Somnum Pieria rumpere barbito,

Curae dum vacuus puer

Formosi legerem litora Narviae.

Ex illo mihi posteri

Florent Sole dies: qui simul aureae

Infregit radios lyrae,

5

Tum primum Calabra personui fide,
Ictu pectinis hoc habe

Incisum viridi carmen in ilice:

20

Quem Phoebus, citharae pater,

Quem laetae citharis Pierides amant,
Laetum barbita Narviam,

Laetum virginei semper ament chori.

Haec, dum sponte virentia

25

Vivent in teneri volnere corticis,

Addiscent pueri tibi,

Addiscent tacitae carmina virgines:

Festo mox eadem die,

Dum glebam solidae lucis et igneas

30

Electri lacrimas legent,

Partiti geminis litora coctibus,

Alternis pueri tibi,

Alternis recinent carmina virgines."

LIB. IV. ODE XIV.

AD CRISPUM LAEVINIUM.

Rogatus cur saepe per viam caneret, respondet.

Quom meam nullis humeros onustus

Sarcinis tecum patriam reviso
Laetus et parvo mihi cunque dives

Canto viator;

Tu siles maestum tibi cura Musas
Demit et multi grave pondus auri,
Quaeque te quondam male fida rerum
Turba relinquet.

5

Dives est qui nil habet, illa tantum,
Quae potest certa retinere dextra,
Seque fert secum, vaga quo migrare
Iussit egestas.

Quid mihi, qui nil cupiam, deesse
Possit? Umbrosi placet una Pindi
Vallis. O sacrum nemus! o iocosae

Rura Camenae!

Quae meos poscet via cunque gressus,
Delphici mecum, mea regna, colles,
Itis et fessum comitante circum-

sistitis umbra.

Me Gothus saevis religet catenis,
Me Scythes captum rapiat, soluta
Mente vobiscum potero tremendos
Visere Reges.

10

15

20

O, quae populea summa sedens coma,
Caeli roriferis ebria lacrimis,

Et te voce, cicada,

Et mutum recreas nemus:

PETRI LOTICHII SECUNDI

LIB. I. ELEG. XI.

AD AMICOS.

De suo in patriam reditu facta iam pace.
Cingite io lauri, ter io mea cingite lauri
Tempora; finito proelia Marte silent.

Nunc funesta mihi (vix possum credere tantum)
Arma licet facta pace referre domum.

Nunc scio, tranquillae quam sint bona commoda pacis, 5
Bellaque sint terris quale cruenta malum.
Proderit hoc olim prima didicisse iuventa:
Martis inexpertis dulce videtur opus
Este salutati, quos sum complexus, amici,
Sive quis in studiis, seu tulit arma simul.

Vos ego nunc, animi pars nostri magna, relinquam
Natalis repetens dulcia rura soli.

Castra valete, valete enses, vale hospita tellus

Et nemus et lacrimis conscia ripa meis.

10

Vos quoque consortes operum, quos nuper acerbo 15 Funere Mars hausit turbidus ante diem,

Illustres salvete animae longumque valete,

Tuque, sed (heu) fractis cornibus, Albi, vale.

At tu parce, precor, subiectis, inclite Caesar,
Humanae factus sortis ab hoste memor.

Gloria victori est victis donare salutem,

Nec crimen, quidquid non bene cessit, habet.

Laeta volubilibus victoria passibus errat;

Et magni reges et cecidere duces.

Fallor? an incipiunt alti subsidere montes?
Spirat et e patriis lenior aura iugis?

Salve dulce solum! non mitis et optima rerum
Pax tibi, non agri fertilis uber abest.

Non tibi prata suis desunt rorantia rivis,
Ubera quique ferant nectare plena greges.

O quoties ego, Cynthi, tuas, placidissime, lymphas Optavi! quoties, herbifer Aci, tuas!

20

25

30

In somnis quoties gelidos haurire liquores

Visus et herboso pellere fonte sitim!
Quom mihi succensas torreret anhela medullas
Febris et ante oculos mors foret atra meos.
Salve terra meae servans cunabula gentis,

Terra potens aequo iure Deumque metu.
Serior his utinam me vallibus occupet aetas,
Quas olim veteres incoluistis avi.
Nec mihi deficiant hortus fidique sodales,

Nec liquor, in patriis quem tulit uva iugis.
Nec lyra, maturis vires adimentibus annis,
Triste senectutis quae leve reddat onus.
Pegasides, requies curarum sola mearum,

35

40

45

Vos ego, quod superest, tempus in omne colam;

Vos date Castaliae, vatum pia numina, vestro
Plena sacerdoti pocula rursus aquae.

Nec mihi sit damno, quod me lacrimosa coëgit
Proelia deserto Mars Helicone sequi.

Non ego supposui tectis insontibus ignes,

Facta nec iniusta est dextera caede nocens.
Et licet ad magnos victoria flexerit hostes,
Arma tamen causa pro meliore tuli.
Vos quoque sum lituos inter veneratus et enses,
Quodque fuit vacuum tempus ab hoste, dedi.
Deque tot amissis etiam nunc pauca supersunt
Carmina, militiae tempore facta meae.

Vade agedum, consuesce legi manibusque teneri,
Parve, sed auctori care libelle tuo!

50

55

60

Non ego te viridi genui proiectus in umbra,
Otia quac sacris vatibus esse solent:

Sed trepidas inter pugnas, dum Carolus armis
Caesar ad infaustas fulminat Albis aquas.

Tu mihi curarum requies: tu dulce laborum,
Saepe vel obscura nocte, levamen eras.
Qualiscunque meis vivas diuturnior annis,

Perque manus serae posteritatis eas.
Aspera cum numeris gravioribus arma valete!
Pax iuvat, in teneris sint mea regna modis.

65

70