PRAEFATIO SECUNDAE EDITIONIS. Haec scripseram novem ante annos. Severiorem meam rationem et paene Bɛzzɛσéhηvov, qua Latinorum poëtarum carmina integra discipulis audacter tradideram atque in iis exhibendis criticam potius disciplinam quam interpretationem a magistro ipso petendam eram secutus, permultis tamen probatam vidi. Nunc nonnulla consulto delevi; haud pauca addidi; permulta, ut officium requirebat, correxi. Scribebam Turici Kalendis Septembribus M. DCCC, XXXII. In altera hac Ed. consului exactissimum apographum varietatis antiquissimi Fragmenti Gottorpiani collati a Gudio ad Ed. Raphelengii 1595.; quod debeo Silligii V. C. benignitati: Codicem Basileensem chartaceum communicatum mecum a Gerlachio meo: maximopere ideo memorabilem, quia nitidissime atque accuratissime a Pomponio Laeto in carcere conscriptus est. Ille autem vir magnus atque infelix propter inanem coniurationis suspicionem a Paulo II. Pontifice Max. in vincula coniectus tormentisque laceratus est anno MCCCCLXVIII. Quum tamen eius ceterorumque sociorum Academiae Romanae innocentia demonstrata esset, anno iam sequente MCCCCLXIX. rursus sunt liberali. Ipse Pomponius in fine libri, quantum in illis adversae fortunae procellis debuerit Lucretio, pulcherrimo hoc epigrammate testatus est: Exscriptum hoc opus est falis, o lector, iniquis: Tempore namque illo carcere vinctus eram : Praebuit heu toties solamen dulce tenebris, Fecit et horrendo libera corda iugo. Tu lege, sed liber, librum, captiva notavit Quem manus, et pro me da pia thura Iovi. Praeterea habui varietatem Cod. Ambrosiani perboni E. 125. part. sup. Sec. XV., qui fuit olim Pii II. Pontif. Max., et in usum meum accurate collatus est ad edit. Cominianam 1751. ab Hieronymo Mencinio, V. C. doctore Ambrosiano; optimam Forbigeri editionem, Pinzgeri censuram prioris meae editionis cet. Notarum explicatio haec est: G. = Gottorp. fragm. C. Codex Pomponii Laeli. E. Ambrosianus. Edd. vett. Brixiana, Veronensis, Veneta. Av. Avancius cum assecla Pio. (P.) A. Aldina secunda. L. Lambinus. Gif. Gifanius. H. Havercamp. Bentleius. W. est, () inclusi. B. = quas recipere ipse ausus non Wakefield, cuius coniecturas, T. LUCRETI CARI LIBRORUM SEX DE RERUM NATURA ECLOGA E. LIB. I. VERS. 1 — 151, Aeneadûm genetrix, hominum divômque voluptas, Quae mare navigerum, quae terras frugiferenteis Te sequitur cupide, quo quamque inducere pergis. 5 10 15 2. (sub te W. coni.) 4. ,, uno tempore frequentas, permeas, incolis." Wak. 5. (limina id.) 7. Sic G. G. E. adventuque tuo Codd. 3. A. ad ventumque tuum Turneb. 9. pacatum C. Iunta. A. 11. genitabilis satis firmatur ab antiquiss. Gottorp., ex quo διαρρήδην notatur, G. et E. genitalis ex aliis Cdd. Edd. vett. praetulerunt H. Pinzg. F. Nullam tamen video causam, cur contra optimas auctoritates licentia hic intrudatur nullo pacto necessaria. Varro de L. L. 4. pag. 7. Bip. Lucretius (Lucilius?) suorum unius et viginti librorum initium fecit hoc: Actheris et terrae genitabile quaerere tempus. Ib. (ora Favoni W. coni.) 13. percussae Gif. 14. ferae et pecudes B. ferae, pecudes Eich. Ib. persaltant W. 16. Deest in Codd. 5. (ut videtur, omnibus, certe etiam G. C. E.) Edd. vett. Av. Comparet in funt. Ald. ac debetur procul dubio interpolatori Italo v. c. Marullo. tor non vidit ad v. capta et quamque nomen generale eliciendum Aeriae volucres, ferae pecudes. Scil. interpolaesse e praecedd. Denique per maria ac monteis fluviosque rapaceis Quae quoniam rerum naturam sola gubernas, 20 25 Quos ego de rerum natura pangere conor Memmiadae nostro: quem tu, Dea, tempore in omni Omnibus ornatum voluisti excellere rebus. Quo magis aeternum da dictis, Diva, leporem. Effice, ut interea fera moenera militiaï 30 Per maria ac terras omneis sopita quiescant. mus, 35 40 22. Empedoclis fragm. ed. Peyron. p. 54. Kúæpidos (i. e. «pihias) èv παλάμησιν ὅτε ξὺν πρῶτ ̓ ἐφύοντο. 23. luminis oras Codd. cuncti. Edd. vett. Ennius de Romulo: tu produxisti nos intra luminis oras. Cfr. Virg. Ge. 2, 47. ibique Voss. Lachmannus tamen ad Prop. I, 1, 31. ,, Sic ubique luminis et aëris auras dissentientibus quamvis saepe libris, non oras scribiquia aëris auras Lucretium I, 208, 801, 1086. dedisse certum est." Sed differunt, opinor, luminis orae (immo et aetheris orae 6, 61.) ab aëris auris, v. 3. 847. Cfr. etiam 5, 779. 27. C. Memmius Gemellus L. F. Trib. pl. u. c. 687. Lucullum, et praetor u. c. 695. Caesarem proconsulem vexavit; anno 699. ipse a Q. Erucio ambitus accusatus et damnatus Athenas in exilium secessit, quo Cicero a. 702. ad eum dedit Epp. ad Div. 13, 1, 2, 3. Poësi quoque studuit, et quidem impudicae: Ovid. Trist. 2, 433. Plin. Ep. 5, 3. v. Wetzel ad Cic. Brut. c. 70. 30. Et face B. 35. Ita Codd. Edd. vett. devinctus L. H. de qua lectione non dubitarunt Bentl. et Valck. ad Callim. Fragm. pag. 117. Aen. 8. 294. Tum pater aeterno fatur devinctus amore; ubi eadem varietas, sed h. 1. etiam cum G. C. E. F. praefero devictus. 36. suspirans quidam apud Pium. Ib. repostam Heins. pro oines. 50 Quod superest, vacuas aureis mihi, Memmius, et te, 45 Semotum a curis, adhibe veram ad rationem: Ne mea dona tibi studio disposta fideli, Intellecta prius quam sint, contempta relinquas. Nam tibi de summa caeli ratione deûmque Disserere incipiam et rerum primordia pandam; Unde omneis natura creet res, auctet alatque; Quoque eadem rursum natura perempta resolvat: Quae nos materiem et genitalia corpora rebus Reddunda in ratione vocare et semina rerum Appellare suëmus et haec eadem usurpare Corpora prima, quod ex illis sunt omnia primis. 55 [Omnis enim per se divôm natura necesse est Immortali aevo summa cum pace fruatur, resupini satis firmant G. C. 42. agere hoc] hoc ipsum, quod - 60 65 70 bante Valck. 1. 1. sed obliti erant ambo imitationis Ovidianae: Met. 10, 558. inque sinu iuvenis posita cervice. 38. resupino E. resupinae Heins. Valck. Aeque falsa est Wak. suspicio (oris.) suscepimus attente et sine cura agere, in hoc studium incumbere." Lamb. 45. Memmiada, et te L. H. contra Cdd. Placet Wakefieldo lectio Cod. 4. (et C.) quod superest, quaeso, vacuas mihi Memmius aures, Semotim. 52. quoque Seneca Ep. 95. Ww. quove Codd. Edd. ante W. 56. sint C. 57. Hi sex versus L. 2, 645. loco magis apto recurrunt, et h. 1. a quibusdam libris abesse dicuntur; in Gott. C. E. Edd. vett. inseruntur post v. 44.; huc collocavit Av. 65. obtendebat W. in contextu, contra Codd. et Edd. omnes. 67. tendere Nonius, contra G. 69. fana Bentl. coni. a W. recepta. fama deûm est fama de diis, fabulae de ira eorum et de poenis, quibus contemptores suos afficiant." Forb. 71. Sic Non. Prisc. (v. Forb.) Cd. E. W. Eichst. Irritans animi virtutem effringere C. Inritat animi virtute confringere G. et alii, nisi quod virtutem. irritant virtutem animi confr. E. Irritat virtutem animi confr. Edd. vett., ego in Ed. pr. F. Omni auctoritate caret L. et H. scriptura Virtutem irritát animi, confr. - |