Q. HORATII FLACCI

CARMINUM

LIBER SECUNDUS.

CARMEN I.-AD ASINIUM POLLIONEM.

MOTUм ex Metello consule civicum
Bellique causas et vitia et modos
Ludumque Fortunæ gravesque
Principum amicitias et arma
Nondum expiatis uncta cruoribus,
Periculosæ plenum opus aleæ,
Tractas et incedis per ignes
Suppositos cineri doloso.
Paullum severæ Musa tragœdiæ
Desit theatris: mox ubi publicas
Res ordinaris, grande munus
Cecropio repetes cothurno,
Insigne mæstis præsidium reis
Et consulenti, Pollio, curiæ ;
Cui laurus æternos honores
Dalmatico peperit triumpho.
Jam nunc minaci murmure cornuum
Perstringis aures, jam litui strepunt;
Jam fulgor armorum fugaces

Terret equos equitumque vultus.
Audire magnos jam videor duces
Non indecoro pulvere sordidos,

Delmatico

HOR.

Et cuncta terrarum subacta

Præter atrocem animum Catonis.
Juno et Deorum quisquis amicior
Afris inulta cesserat impotens
Tellure victorum nepotes
Rettulit inferias Ĵugurthæ.

Quis non Latino sanguine pinguior
Campus sepulcris impia prælia
Testatur auditumque Medis
Hesperiæ sonitum ruinæ ?

Qui gurges aut quæ flumina lugubris
Ignara belli? quod mare Dauniæ
Non decoloravere cædes?

Quæ caret ora cruore nostro ?
Sed ne relictis, Musa procax, jocis
Ceæ retractes munera nenia:
Mecum Dionæo sub antro

Quære modos leviore plectro.

CARMEN II.—AD C. SALLUSTIUM CRISPUM.

NULLUS argento color est avaris

Abdito terris, inimice lamnæ
Crispe Sallusti, nisi temperato
Splendeat usu.

Vivet extento Proculeius ævo,
Notus in fratres animi paterni;
Illum aget penna metuente solvi
Fama superstes.

Latius regnes avidum domando
Spiritum, quam si Libyam remotis
Gadibus jungas, et uterque Pœnus
Serviat uni.

Crescit indulgens sibi dirus hydrops,
Nec sitim pellit, nisi causa morbi

bagit

D

10

40

Fugerit venis et aquosus albo
Corpore languor.

Redditum Cyri solio Phraaten
Dissidens plebi, numero beatorum
Eximit Virtus populumque falsis
Dedocet uti

Vocibus, regnum et diadema tutum
Deferens uni propriamque laurum,
Quisquis ingentes oculo irretorto
Spectat acervos.

CARMEN III.—A
-AD DELLIUM.

EQUAM memento rebus in arduis
Servare mentem, non secus in bonis
Ab insolenti temperatam
Lætitia, moriture Delli,

Seu mæstus omni tempore vixeris,
Seu te in remoto gramine per dies
Festos reclinatum bearis

Interiore nota Falerni.

Quo pinus ingens albaque populus
Umbram hospitalem consociare amant
Ramis? Quid obliquo laborat

Lympha fugax trepidare rivoa?

Huc vina et unguenta et nimium breves
Flores amœnæ ferre jube rosæ,

Dum res et ætas et Sororum

Fila trium patiuntur atra. Cedes coëmptis saltibus et domo Villaque, flavus quam Tiberis lavit, Cedes, et exstructis in altum Divitiis potietur heres.

Divesne prisco natus ab Inacho,

c Qua

d ramis, et o. 1. L. f. t. rivo.

Nil interest, an pauper et infima
De gente sub divo moreris,

Victima nil miserantis Orci.
Omnes eodem cogimur, omnium
Versatur urna serius ocius

Sors exitura et nos in æternum
Exilium impositura cymbæ.

CARMEN IV.—AD XANTHIAM PHOCEUM.
NE sit ancillæ tibi amor pudori,
Xanthia Phoceu! Prius insolentem
Serva Briseis niveo colore

Movit Achillem;

Movit Ajacem Telamone natum

Forma captivæ dominum Tecmessæ ;
Arsit Atrides medio in triumpho

Virgine rapta,

Barbara postquam cecidere turmæ
Thessalo victore et ademptus Hector
Tradidit fessis leviora tolli

Pergama Graiis.

Nescias, an te generum beati

Phyllidis flavæ decorent parentes:
Regium certe genus et Penates
Mæret iniquos.

Crede non illam tibi de scelesta
Plebe dilectam, neque sic fidelem,
Sic lucro aversam potuisse nasci
Matre pudenda.

Brachia et vultum teretesque suras

Integer laudo; fuge suspicari,

Cujus octavum trepidavit ætas

Claudere lustrum.

10

20

CARMEN VAD AMATOREM LALAGES.

NONDUM subacta ferre jugum valet
Cervice, nondum munia comparis
Equare, nec tauri ruentis

In Venerem tolerare pondus.
Circa virentes est animus tuæ
Campos juvencæ, nunc fluviis gravem
Solantis æstum, nunc in udo

Ludere cum vitulis salicto
Prægestientis. Tolle cupidinem
Immitis uvæ: jam tibi lividos
Distinguet Autumnus racemos
Purpureo varius colore.

Jam te sequetur: currit enim ferox
Ætas et illi, quos tibi dempserit,
Apponet annos; jam proterva
Fronte petet Lalage maritum:
Dilecta, quantum non Pholoë fugax,
Non Chloris albo sic humero nitens,
Ut pura nocturno renidet

Luna mari, Cnidiusve Gyges,

Quem si puellarum insereres choro,
Mire sagaces falleret hospites
Discrimen obscurum solutis
Crinibus ambiguoque vultu.

CARMEN VI.—AD SEPTIMIUM.

SEPTIMI, Gades aditure mecum et
Cantabrum indoctum juga ferre nostra et
Barbaras Syrtes, ubi Maura semper
Estuat unda;

Tibur Argeo positum colono

Sit meæ sedes utinam senectæ,

20