Te, fontium qui celat origines

Nilusque, et Ister, te rapidus Tigris,
Te belluosus qui remotis

Obstrepit Oceanus Britannis,

Te non paventis funera Galliæ,
Duræque tellus audit Iberiæ:
Te cæde gaudentes Sicambri
Compositis venerantur armis.

ODE XV.

AUGUSTI LAUDE S.

PHOEBUS

HOEBUS Volentem prælia me loqui
Victas et urbes increpuit lyrâ,
Ne parva Tyrrhenum per æquor
Vela darem. Tua, Cæsar, ætas

Fruges et agris rettulit uberes,
Et signa nostro restituit Jovi
Direpta Parthorum superbis
Postibus, et vacuum duellis

Janum Quirini clausit, et ordinem
Rectum et vaganti fræna licentiæ
Injecit, amovitque culpas,
Et veteres revocavit artes,

Per quas Latinum nomen et Italæ
Crevere vires, famaque et imperi
Porrecta majestas ad ortum
Solis ab Hesperio cubili.

Custode rerum Cæsare, non furor
Civilis, aut vis eximet otium;
Non ira, quæ procudit enses,

Et miseras inimicat urbes.

Non qui profundum Danubium bibunt
Edicta rumpent Julia, non Getæ,
Non Seres, infidive Persæ,

Non Tanaim prope flumen orti.

Nosque et profestis lucibus et sacris,
Inter jocosi munera Liberi,

Cum prole matronisque nostris,
Rite deos priùs apprecati,

Virtute functos, more patrum, duces, Lydis remixto carmine tibiis,

Trojamque et Anchisen, et almæ

Progeniem Veneris canemus.

QUINTI

HORATII FLACCI

EPODON LIBER.

ODE I.

AD MAECENATE M.

IBIS Liburnis inter alta navium,
Amice, propugnacula,

Paratus omne Cæsaris periculum

Subire, Mæcenas, tuo.

Quid nos, quibus te vitâ si superstite
Jucunda; si contrà, gravis?

Utrumne jussi persequemur otium,
Non dulce, ni tecum simul?
An hunc laborem mente laturi, decet
Quâ ferre non molles viros?

Feremus ; et te vel per Alpium juga,
Inhospitalem et Caucasum,

Vel occidentis usque ad ultimum sinum,
Forti sequemur pectore.

Roges tuum labore quid juvem meo
Imbellis, ac firmus parum ?
Comes minore sum futurus in metu,
Qui major absentes habet :

Ut assidens implumibus pullis avis
Serpentium allapsus timet,

Magis relictis; non, ut adsit, auxili
Latura plus præsentibus.

Libenter hoc et omne militabitur

Bellum in tuæ.spem gratiæ :

Non ut juvencis illigata pluribus
Aratra nitantur meis;

Pecusve Calabris ante sidus fervidum
Lucana mutet pascua;

Nec ut superni villa candens Tusculi
Circæa tangat moenia.

Satis superque me benignitas tua

Ditavit: haud paravero

Quod aut avarus, ut Chremes, terrâ premam,
Discinctus aut perdam ut nepos.

ODE II.

BEATUS ille qui procul negotiis,

Ut prisca gens mortalium,

Paterna rura bobus exercet suis,
Solutus omni fœnore.

Neque excitatur classico miles truci,
Neque horret iratum mare;

Forumque vitat, et superba civium
Potentiorum limina.

Ergo aut adultâ vitium propagine
Altas maritat populos;

Inutilesque falce ramos amputans,

Feliciores inserit;

Aut in reductâ valle mugientium

Prospectat errantes greges;

Aut pressa puris mella condit amphoris;
Aut tondet infirmas oves:

Vel, quum decorum mitibus pomis caput
Autumnus arvis extulit,

Ut gaudet insitiva decerpens pyra,

Certantem et uvam purpuræ,

Quâ muneretur te, Priape, et te, pater
Silvane, tutor finium!

Libet jacere modò sub antiquâ ilice,
Modò in tenaci gramine.

Labuntur altis interim ripis aquæ ;
Queruntur in silvis aves;

Fontesque lymphis obstrepunt manantibus,
Somnos quod invitet leves.
At, quum tonantis annus hibernus Jovis
Imbres nivesque comparat,

Aut trudit acres hinc et hinc multâ cane
Apros in obstantes plagas;

Aut amite levi rara tendit retia,

Turdis edacibus dolos;

Pavidumque leporem, et advenam laqueo gruem
Jucunda captat præmia.

Quis non malarum, quas amor curas habet,
Hæc inter obliviscitur?

Quòd si pudica mulier in partem juvans
Domum atque dulces liberos,

Sabina qualis, aut perusta solibus

Pernicis uxor Appuli,

Sacrum vetustis extruat lignis focum
Lassi sub adventum viri,

Claudensque textis cratibus lætum pecus
Distenta siccet ubera,

Et horna dulci vina promens dolio