Hastas, et calami spicula Gnosii,

Vitabis, strepitumque, et celerem sequi Ajacem: tamen, heu serus! adulteros Crines pulvere collines.

Non Laërtiaden, exitium tuæ
Gentis, non Pylium Nestora respicis?
Urgent impavidi te Salaminius

Teucer, te Sthenelus sciens

Pugnæ, sive opus est imperitare equis,
Non auriga piger. Merionen quoque
Nosces. Ecce furit te reperire atrox
Tydides, melior patre:

Quem tu, cervus uti vallis in alterâ
Visum parte lupum graminis immemor,
Sublimi fugies mollis anhelitu,
Non hoc pollicitus tuæ.

Iracunda diem proferet Ilio

Matronisque Phrygum classis Achillei:
Post certas hiemes uret Achaïus

Ignis Pergameas domos ».

ODE XVI.

PALINODIA.

MATRE pulchrâ filia pulchrior, Quem criminosis cumque voles modum

Pones iambis; sive flammâ,

Sive mari libet Hadriano.

Non Dindymene, non adytis quatit
Mentem sacerdotum incola Pythius,
Non Liber æquè, non acuta

Sic geminant Corybantes æra,

Tristes ut iræ: quas neque Noricus
Deterret ensis, nec mare naufragum,
Nec sævus ignis, nec tremendo
Juppiter ipse ruens tumultu.

Fertur Prometheus addere principi
Limo coactus particulam undique
Desectam, et insani leonis

Vim stomacho apposuisse nostro.

Iræ Thyesten exitio gravi
Stravere; et altis urbibus ultimæ
Stetere causæ cur perirent

Funditus, imprimeretque muris

Hostile aratrum exercitus insolens. Compesce mentem. Me quoque pectoris Tentavit in dulci juventâ

Fervor, et in celeres iambos

Misit furentem: nunc ego mitibus
Mutare quæro tristia, dum mihi
Fias recantatis amica

Opprobriis, animumque reddas.

ODE XVII.

AD TYNDARIDEM.

VELOX amœnum sæpè Lucretilem

Mutat Lycao Faunus, et igneam
Defendit æstatem capellis

Usque meis, pluviosque ventos.

Impunè tutum per nemus arbutos
Quærunt latentes et thyma deviæ
Olentis uxores mariti;

Nec virides metuunt colubras,

Nec martiales hæduleæ lupos;
Utcumque dulci, Tyndari, fistulâ
Valles et Usticæ cubantis

Lævia personuere saxa.

Dî me tuentur: dîs pietas mea
Et musa cordi est. Hic tibi copia
Manabit ad plenum benigno
Ruris honorum opulenta cornu.

Hic in reductâ valle caniculæ
Vitabis æstus; et fide Teïâ
Dices laborantes in uno
Penelopen vitreamque Circen.

Hic innocentis pocula Lesbii
Duces sub umbrâ: nec Semeleïus
Cum Marte confundet Thyoneus
Prolia; nec metues protervum

Suspecta Cyrum, ne malè dispari
Incontinentes injiciat manus,

Et scindat hærentem coronam
Crinibus, immeritamque vestem.

NULLAM,

ODE XVIII.

AD VARUM.

ULLAM, Vare, sacrâ vite priùs severis arborem Circa mite solum Tiburis, et moenia Catili:

Siccis omnia nam dura Deus proposuit; neque
Mordaces aliter diffugiunt sollicitudines.

Quis post vina gravem militiam aut pauperiem crepat?
Quis non te potiùs, Bacche pater, teque, decens Venus?
At ne quis modici transiliat munera Liberi,
Centaurea monet cum Lapithis rixa super mero
Debellata; monet Sithoniis non levis Evius,
Quum fas atque nefas exiguo fine libidinum
Discernunt avidi. Non ego te, candide Bassareu,
Invitum quatiam : nec variis obsita frondibus
Sub divum rapiam. Sæva tene cum Berecynthio
Cornu tympana, quæ subsequitur cæcus amor sui,
Et tollens vacuum plus nimio gloria verticem,
Arcanique fides prodiga, perlucidior vitro.

ODE XIX.

DE GLYCERA.

M

ATER Sæva Cupidinum,
Thebanæque jubet me Semeles puer,

Et lasciva Licentia,

Finitis animum reddere amoribus.

Urit me Glyceræ nitor

Splendentis Pario marmore puriùs :
Urit grata protervitas,

Et vultus nimiùm lubricus aspici.

In me tota ruens Venus

Cyprum deseruit: nec patitur Scythas, Et versis animosum equis

Parthum dicere; nec quæ nihil attinent.
Hic vivum mihi cespitem, hîc

Verbenas, pueri, ponite, thuraque,
Bimi cum paterâ meri:

Mactatâ veniet lenior hostiâ.

VIL

ODE XX.

AD MAE CENATEM.

ILE potabis modicis Sabinum

Cantharis, Græcâ quod ego ipse testà
Conditum levi, datus in theatro

Quum tibi plausus,

Cæcubum et prælo domitam Caleno
Tu bibes uvam: mea nec Falernæ
Temperant vites neque Formiani
. Pocula colles.