Gaudentem patrios findere sarculo
Agros Attalicis conditionibus
Numquam dimoveas ut trabe Cypria
Myrtoum pavidus nauta secet mare.
Luctantem Icariis fluctibus Africum
Mercator metuens, otium et oppidi
Laudat rura sui: mox reficit rates
Quassas, indocilis pauperiem pati.
Est qui nec veteris pocula Massici,
Nec partem solido demere de die
Spernit, nunc viridi membra sub arbuto
Stratus, nunc ad aquæ lene caput sacræ.
Multos castra juvant, et lituo tubæ
Permixtus sonitus, bellaque matribus
Detestata. Manet sub Jove frigido
Venator, teneræ conjugis immemor;
Seu visa est catulis cerva fidelibus,
Seu rupit teretes Marsus aper plagas.
Me doctarum ederæ præmia frontium
Dis miscent superis; me gelidum nemus,
Nympharumque leves cum Satyris chori,
Secernunt populo; si neque tibias
Euterpe cohibet, nec Polyhymnia
Lesboum refugit tendere barbiton.
Quod si me lyricis vatibus inseres,
Sublimi feriam sidera vertice.

ODE II.

AD AUGUSTUM CAESAREM.

JAM satis terris nivis atque diræ

Grandinis misit Pater, et, rubente
Dexterâ sacras jaculatus arces,

Terruit urbem:

Terruit gentes, grave ne rediret

Sæculum Pyrrhæ, nova monstra questæ; Omne quum Proteus pecus egit altos Visere montes;

Piscium et summâ genus hæsit ulmo,
Nota quæ sedes fuerat columbis;
Et superjecto pavidæ natârunt
Aequore dama.

Vidimus flavum Tiberim, retortis
Littore Etrusco violenter undis,
Ire dejectum monumenta regis,
Templaque Vestæ:

Iliæ dum se nimiùm querenti
Jactat ultorem, vagus et sinistrâ
Labitur ripâ, Jove non probante, u-
xorius amnis.

Audiet cives acuisse ferrum

Quo graves Persæ meliùs perirent;
Audiet pugnas, vitio parentum
Rara, juventus.

Quem vocet divûm populus ruentis
Imperi rebus? prece quâ fatigent
Virgines sanctæ minus audientem
Carmina Vestam?

Cui dabit partes scelus expiandi
Juppiter? tandem venias, precamur,
Nube candentes humeros amictus,
Augur Apollo.

Sive tu mavis, Erycina ridens,

Quam Jocus circumvolat, et Cupido.

Sive neglectum genus et nepotes
Respicis, auctor,

Heu! nimis longo satiate ludo,
Quem juvat clamor, galeæque leves,
Acer et Mauri peditis cruentum
Vultus in hostem :

Sive mutatâ juvenem figurâ,
Ales, in terris imitaris, almæ
Filius Maiæ, patiens vocari
Cæsaris ultor:

Serus in cœlum redeas, diùque
Lætus intersis populo Quirini;
Neve te nostris vitiis iniquum
Ocior aura

Tollat. Hic magnos potius triumphos,
Hic ames dici pater atque princeps:
Neu sinas Medos equitare inultos,
Te duce, Cæsar.

ODE III.

AD NAVEM QUA VIRGILIUS ATHENAS PROFICISCENS VEHEBATUR.

Sic te diva potens Cypri,

Sic fratres Helenæ, lucida sidera,

Ventorumque regat pater,

Obstrictis aliis, præter Iapyga,

Navis, quæ tibi creditum

Debes Virgilium, finibus Atticis

Reddas incolumem, precor,

Et serves animæ dimidium meæ.
Illi robur et æs triplex

Circa pectus erat, qui fragilem truci
Commisit pelago ratem

Primus, nec timuit præcipitem Africum
Decertantem aquilonibus,

Nec tristes Hyadas, nec rabiem Noti,
Quo non arbiter Hadriæ

Major, tollere seu ponere vult freta.
Quem mortis timuit gradum,
Qui siccis oculis monstra natantia,

Qui vidit mare turgidum, et

Infames scopulos Acroceraunia?

Nequidquam Deus abscidit

Prudens Oceano dissociabili

Terras, si tamen impia

Non tangenda rates transiliunt vada.
Audax omnia perpeti

Gens humana ruit per vetitum; nefas!
Audax Iapeti genus

Ignem fraude malâ gentibus intulit.

Post ignem æthereâ domo

Subductum, macies et nova febrium
Terris incubuit cohors;

Semotique priùs tarda necessitas
Leti corripuit gradum.

Expertus vacuum Dædalus aëra

Pennis non homini datis.

Perrupit Acheronta Herculeus labor.

Nil mortalibus arduum est:

Cœlum ipsum petimus stultitiâ; neque Per nostrum patimur scelus

Iracunda Jovem ponere fulmina.

ODE IV.

AD L. SEXTIUM, CONSULAREM.

SOLVITUR acris hiems gratâ vice

Veris et Favoni,

Trahuntque siccas machinæ carinas;
Ac neque jam stabulis gaudet pecus,
Aut arator igni;

Nec prata canis albicant pruinis.

Jam Cytherea choros ducit Venus,
Imminente Lunâ;

Junctæque Nymphis Gratiæ decentes
Alterno terram quatiunt pede,
Dum graves Cyclopum

Vulcanus ardens urit officinas.

Nunc decet aut viridi nitidum caput
Impedire myrto,

Aut flore, terræ quem ferunt solutæ.
Nunc et in umbrosis Fauno decet
Immolare lucis,

Seu poscat agnâ, sive malit hoedo.
Pallida Mors æquo pulsat pede
Pauperum tabernas,

Regumque turres. O beate Sexti,

Vitæ summa brevis spem nos vetat
Inchoare longam :

Jam te premet nox, fabulæque Manes,
Et domus exilis Plutonia;

Quò simul mearis,

Nec regna vini sortiere talis,

Nec tenerum Lycidan mirabere,
Quo calet juventus

Nunc omnis, et mox virgines tepebunt.