De gente, sub divo moreris,
Victima nil miserantis Orci.

Omnes eodem cogimur: omnium
Versatur urna seriùs ociùs

Sors exitura, et nos in æternum
Exilium impositura cymbæ.

ODE IV.

AD XANTHIAM PHOCEUM.

NE sit ancillæ tibi amor pudori,

Xanthia Phoceu. Priùs insolentem
Serva Briseis niveo colore

Movit Achillem.

Movit Ajacem Telamone natum
Forma captivæ dominum Tecmessæ.
Arsit Atrides medio in triumpho
Virgine raptâ,

Barbara postquam cecidere turmæ, Thessalo victore, et ademptus Hector Tradidit fessis leviora tolli

Pergama Graiis.

Nescias an te generum beati

Phyllidis flave decorent parentes :

Regium certè genus et Penates
Moret iniquos.

Crede non illam tibi de scelestâ

Plebe dilectam, neque sic fidelem,

Sic lucro aversam, potuisse nasci
Matre pudendâ.

Brachia et vultum teretesque suras Integer laudo : fuge suspicari, Cujus octavum trepidavit ætas Claudere lustrum.

ODE V.

NONDUM subactâ ferre jugum valet Cervice; nondum munia comparis Aequare, nec tauri ruentis

In Venerem tolerare pondus.

Circa virentes est animus tuæ
Campos juvencæ, nunc fluviis gravem
Solantis æstum, nunc in udo
Ludere cum vitulis salicto

Prægestientis. Tolle cupidinem
Immitis uvæ: jam tibi lividos
Distinguet autumnus racemos
Purpureo varius colore.

Jam te sequetur (currit enim ferox
Aetas, et illi, quos tibi dempserit,
Apponet annos ); jam protervâ
Fronte petet Lalage maritum :

Dilecta, quantùm non Pholoë fugax, Non Chloris; albo sic humero nitens, Ut pura nocturno renidet

Luna mari, Gnidiusve Gyges;

Quem si puellarum insereres choro,
Mirè sagaces falleret hospites
Discrimen obscurum, solutis
Crinibus ambiguoque vultu.

ODE VI.

AD SEPTIMIUM.

SEPTIMI, Gades aditure mecum, et

Cantabrum indoctum juga ferre nostra, et Barbaras Syrtes, ubi Maura semper Aestuat unda :

Tibur, Argeo positum colono,
Sit meæ sedes utinam senectæ !
Sit modus lasso maris, et viarum,
Militiæque !

Unde si Parcæ prohibent iniquæ,
Dulce pellitis ovibus Galæsi
Flumen, et regnata petam Laconi
Rura Phalanto.

Ille terrarum mihi præter omnes
Angulus ridet, ubi non Hymetto
Mella decedunt, viridique certat
Bacca Venafro;

Ver ubi longum, tepidasque præbet
Juppiter brumas; et amicus Aulon
Fertili Baccho, minimùm Falernis
Invidet uvis.

Ille te mecum locus et beatæ
Postulant arces: ibi tu calentem
Debitâ sparges lacrymâ favillam
Vatis amici.

ODE VII.

AD POMPEIUM.

SAEPE mecum tempus in ultimum Deducte, Bruto militiæ duce,

Quis te redonavit Quiritem

Dis patriis, italoque cœlo,

Pompei, meorum prime sodalium ? Cum quo morantem sæpè diem mero Fregi, coronatus nitentes Malobathro Syrio capillos?

Tecum Philippos et celerem fugam
Sensi, relictâ non bene parmulâ,
Quum fracta virtus et minaces
Turpe solum tetigere mento.

Sed me per hostes Mercurius celer
Denso paventem sustulit aëre :
Te rursus in bellum resorbens
Unda fretis tulit æstuosis.

Ergo obligatam redde Jovi dapem,
Longâque fessum militiâ latus
Depone sub lauro meâ : nec

Parce cadis tibi destinatis.

Oblivioso lævia Massico

Ciboria exple: funde capacibus
Unguenta de conchis. Quis udo
Deproperare apio coronas

Curatve myrto? quem Venus arbitrum
Dicet bibendi? Non ego saniùs
Bacchabor Edonis : recepto
Dulce mihi furere est amico.

ODE VIII.

AD BARINEN.

ULLA si juris tibi pejerati

Pœna, Barine, nocuisset umquam ;
Dente si nigro fieres vel uno
Turpior ungui;

Crederem. Sed tu, simul obligasti Perfidum votis caput, enitescis Pulchrior multò, juvenumque prodis Publica cura.

Expedit matris cineres opertos
Fallere, et toto taciturna noctis
Signa cum cœlo, gelidâque divos
Morte carentes.

Ridet hoc, inquam, Venus ipsa; rident Simplices Nymphæ, ferus et Cupido, Semper ardentes acuens sagittas

Cote cruentâ.