Ducet ruinam. Non ego perfidum
Dixi sacramentum: ibimus, ibimus,
Utcumque præcedes, supremum
Carpere iter comites parati.

Me nec Chimæræ spiritus igneæ,
Nec, si resurgat centimanus Gyges,
Divellet umquam : sic potenti
Justitiæ placitumque Parcis.

Seu Libra, seu me Scorpius aspicit
Formidolosus, pars violentior
Natalis horæ, seu tyrannus
Hesperia Capricornus undæ;

Utrumque nostrùm incredibili modo
Consentit astrum. Te Jovis impio
Tutela Saturno refulgens
Eripuit, volucrisque fati

Tardavit alas, quum populus frequens
Lætum theatris ter crepuit sonum :
Me truncus illapsus cerebro
Sustulerat, nisi Faunus ictum

Dextrâ levasset, Mercurialium
Custos virorum. Reddere victimas
Aedemque votivam memento:
Nos humilem feriemus agnam.

ODE XVIII.

Non ebur, neque aureum

Meå renidet in domo lacunar:

Non trabes Hymettiæ

Premunt columnas ultimâ recisas

Africâ neque Attali

:

Ignotus hæres regiam occupavi:
Nec Laconicas mihi

Trahunt honestæ purpuras clientæ.
At fides et ingenî

Benigna vena est; pauperemque dives
Me petit: nihil suprà

Deos lacesso; nec potentem amicum
Largiora flagito,

Satis beatus unicis Sabinis.

Truditur dies die,

Novæque pergunt interire lunæ :
Tu secanda marmora

Locas sub ipsum funus; et, sepulcri
Immemor, struis domos;

Marisque Baiis obstrepentis urges
Submovere littora,

Parum locuples continente ripâ.

Quid? quod usque proximos

Revellis agri terminos, et ultra
Limites clientium

Salis avarus; pellitur paternos
In sinu ferens deos

Et uxor, et vir, sordidosque natos!

Nulla certior tamen,

Rapacis Orci fine, destinata

Aula divitem manet

Herum. Quid ultrà tendis ? Aequa tellus
Pauperi recluditur

Regumque pueris: nec satelles Orci
Callidum Promethea

Revexit, auro captus. Hic superbum
Tantalum atque Tantali

Genus coercet: hic levare functum

m

Pauperem laboribus,

Vocatus atque non vocatus, audit.

ÓDE XIX.

IN BACCHUM.

BACCHUM

ACCHUM in remotis carmina rupibus
Vidi docentem (credite, posteri),
Nymphasque discentes, et aures
Capripedum Satyrorum acutas.

Evoe! recenti mens trepidat metu,
Plenoque Bacchi pectore turbidùm
Lætatur! Evoe! parce, Liber!

Parce, gravi metuende thyrso!

Fas pervicaces est mihi Thyiadas,
Vinique fontem, lactis et uberes
Cantare rivos, atque truncis
Lapsa cavis iterare mella.

Fas et beatæ conjugis additum
Stellis honorem, tectaque Penthei
Disjecta non leni ruinâ,

Thracis et exitium Lycurgi.

Tu flectis amnes, tu mare barbarum :
Tu separatis uvidus in jugis

Nodo coerces viperino

Bistonidum sine fraude crines:

Tu, quum parentis regna per arduum
Cohors Gigantum scanderet impia,

Rhotum retorsisti leonis

Unguibus horribilique malâ ;

Quamquam, choreis aptior et jocis
Ludoque dictus, non sat idoneus
Pugnæ ferebaris: sed idem
Pacis eras mediusque belli.

Te vidit insons Cerberus aureo
Cornu decorum, leniter atterens
Caudam; et recedentis trilingui
Ore pedes tetigitque crura.

ODE XX.

AD MAECENATEM.

NON usitata, non tenui ferar

Penna biformis per liquidum æthera
Vates: neque in terris morabor
Longiùs: invidiâque major

Urbes relinquam. Non ego, pauperum Sanguis parentum, non ego, quem vocas Dilecte, Mæcenas, obibo,

Nec Stygiâ cohibebor undâ.

Jam jam residunt cruribus asperæ
Pelles et album mutor in alitem

:

Superna: nascunturque leves

Per digitos humerosque plumæ.

Jam Dædaleo ocior Icaro

Visam gementis littora Bospori,

Syrtesque Gætulas, canorus
Ales, Hyperboreosque campos.

Me Colchus, et qui dissimulat metum
Marsæ cohortis Dacus, et ultimi
Noscent Geloni: me peritus

Discet Iber, Rhodanique potor.

Absint inani funere næniæ, Luctusque turpes, et querimoniæ: Compesce clamorem, ac sepulcri Mitte supervacuos honores.