QUINTI

HORATII FLACCI

CARMINUM

LIBER TERTIUS.

ODE I.

ODI profanum vulgus, et arceo.
Favete linguis : carmina non priùs
Audita Musarum sacerdos
Virginibus puerisque canto.

Regum timendorum in proprios greges,
Reges in ipsos imperium est Jovis,
Clari Giganteo triumpho,

Cuneta supercilio moventis.

Est ut viro vir latiùs ordinet
Arbusta sulcis; hic generosior
Descendat in campum petitor;
Moribus hic meliorque famâ

Contendat; illi turba clientium
Sit major: æquâ lege necessitas
Sortitur insignes et imos;

Omne capax movet urna nomen.

Districtus ensis cui super impià
Cervice pendet, non Sicula dapes
Dulcem elaborabunt saporem;
Non avium citharæque cantus

Somnum reducent. Somnus agrestium
Lenis virorum non humiles domos
Fastidit, umbrosamve ripam,
Non Zephyris agitata Tempe:

Desiderantem quod satis est, neque-
Tumultuosum sollicitat mare,
Nec sævus Arcturi cadentis
Impetus, aut orientis Hodi:

Non verberatæ grandine vineæ; Fundusve mendax, arbore nunc aquas Culpante, nunc torrentia agros Sidera, nunc hiemes iniquas.

Contracta pisces æquora sentiunt,
Jactis in altum molibus: huc frequens
Camenta demittit redemptor
Cum famulis, dominusque terræ

Fastidiosus: sed Timor et Minæ Scandunt eodem quò dominus; neque Decedit æratâ triremi, et

Post equitem sedet atra Cura.

Quod si dolentem nec Phrygius lapis, Nec purpurarum sidere clarior Delenit usus, nec Falerna

Vitis, Achæmeniumve costum;

Cur invidendis postibus et novo
Sublime ritu moliar atrium?

Cur valle permutem Sabinâ
Divitias operosiores?

ODE II.

ANGUSTAM amicè pauperiem pati
Robustus acri militiâ puer

Condiscat; et Parthos feroces
Vexet eques metuendus hasta:

Vitamque sub divo et trepidis agat
In rebus. Illum ex moenibus hosticis
Matrona bellantis tyranni

Prospiciens, et adulta virgo,

Suspiret: Eheu! ne rudis agminum
Sponsus lacessat regius asperum
Tactu leonem, quem cruenta
Per medias rapit ira cædes.

Dulce et decorum est pro patriâ mori : Mors et fugacem persequitur virum, Nec parcit imbellis juventæ Poplitibus timidove tergo.

Virtus, repulsæ nescia sordida,
Intaminatis fulget honoribus:
Nec sumit aut ponit secures
Arbitrio popularis auræ.

Virtus, recludens immeritis mori
Coelum, negatâ tentat iter viâ:

Coetusque vulgares et udam

Spernit humum fugiente pennâ.

Est et fideli tuta silentio

Merces: vetabo, qui Cereris sacrum
Vulgarit arcanæ, sub îsdem

Sit trabibus, fragilemve mecum

Solvat faselum. Sæpe Diespiter
Neglectus incesto addidit integrum:
Rarò antecedentem scelestum
Deseruit pede Pœna claudo.

JUSTU

ODE III.

USTU M-ac tenacem propositi virum Non civium ardor prava jubentium, Non vultus instantis tyranni

Mente quatit solidâ, neque Auster,

Dux inquieti turbidus Hadriæ,
Nec fulminantis magna Jovis manus :
Si fractus illabatur orbis,
Impavidum ferient ruinæ.

Hâc arte Pollux, et vagus Hercules,
Enisus, arces attigit igneas:
Quos inter Augustus recumbens
Purpureo bibit ore nectar.

Hâc te merentem, Bacche pater, tuæ
Vexere tigres, indocili jugum
Collo trahentes. Hâc Quirinus
Martis equis Acheronta fugit;

Gratum eloquutâ consiliantibus
Junone divis: Ilion, Ilion

Fatalis, incestusque judex,
Et mulier peregrina, vertit

In pulverem, ex quo destituit deos
Mercede pactâ Laomedon, mihi
Castæque damnatum Minervæ

Cum populo et duce fraudulento.

Jam nec Lacænæ splendet adulteræ
Famosus hospes, nec Priami domus
Perjura pugnaces Achivos
Hectoreis opibus refringit:

Nostrisque ductum seditionibus
Bellum resedit. Protenus et graves
Iras, et invisum nepotem,
Troica quem peperit sacerdos,

Marti redonabo. Illum ego lucidas
Inire sedes, ducere nectaris
Succos, et adscribi quietis
Ordinibus patiar deorum.

Dum longus inter sæviat Ilion Romamque pontus; quâlibet exules In parte regnanto beati:

Dum Priami Paridisque busto

Insultet armentum, et catulos feræ
Celent inultæ ; stet Capitolium
Fulgens, triumphatisque possit
Roma ferox dare jura Medis.

Horrenda late nomen in ultimas
Extendat oras; quà medius liquor
Secernit Europen ab Afro,

Quà tumidus rigat arva Nilus: