QUI ODE V. AD PYRRHAM. UIS multà gracilis te puer in rosâ Grato, Pyrrha, sub antro? Simplex munditiis? Heu! quoties fidem Emirabitur insolens, Qui nunc te fruitur credulus aureâ; Intentata nites! Me tabulâ sacer Votivâ paries indicat uvida Suspendisse potenti Vestimenta maris deo. ODE VI. AD M. VIPSANIUM AGRIPPAM. SCRIBERIS Vario fortis, et hostium Victor, Mæonii carminis aliti, Quam rem cumque ferox navibus aut equis Miles te duce gesserit. Nos, Agrippa, neque hæc dicere, nec gravem Nec cursus duplicis per mare Ulyxei, Conamur, tenues grandia: dum pudor, Quis Martem tunicâ tectum adamantinâ Nos convivia, nos proelia virginum ODE VII. AD MUNATIUM PLANCUM, CONSULAREM. LAUDABUN BUNT alii claram Rhodon, aut Mitylenen, Moenia, vel Baccho Thebas, vel Apolline Delphos Sunt quibus unum opus est intactæ Palladis arces Nec tam Larissæ percussit campus opimæ, Quàm domus Albuneæ resonantis, Et præceps Anio, ac Tiburni lucus, et uda Albus ut obscuro deterget nubila cœlo Sæpè Notus, neque parturit imbres Perpetuos; sic tu sapiens finire memento Molli, Plance, mero; seu te fulgentia signis Tempora populeâ fertur vinxisse coronâ, Quò nos cumque feret melior fortuna parente, Nil desperandum Teucro duce, et auspice Teucro; Ambiguam tellure novâ Salamina futuram. Mecum sæpè viri! nunc vino pellite curas: Te deos oro: Sybarin cur properas amando Oderit Perdere? cur apricum campum, patiens pulveris atque solis? Inter æquales equitat, Gallica nec lupatis Temperat ora frænis? Cur timet flavum Tiberim tangere? cur olivum Cautiùs vitat? neque jam livida gestat armis Brachia, sæpè disco, Sæpè trans finem jaculo nobilis expedito? Quid latet, ut marinæ Filium dicunt Thetidis sub lacrymosa Troja Funera, ne virilis Cultus in cædem et Lycias proriperet catervas? ODE IX. AD THALIAR CHUM. VIDES ut altà stet nive candidum Dissolve frigus, ligna super foco Permitte Divis cetera: qui simul Nec veteres agitantur orni. Quid sit futurum cras, fuge quærere; et Sperne puer, neque tu choreas; Donec virenti canities abest Morosa. Nunc et campus, et areæ, Nunc et latentis proditor intimo mmm ODE X. AD MERCURIUM. MERCURI, facunde nepos Atlantis, Te canam, magni Jovis et deorum Te, boves olim nisi reddidisses Quin et Atridas, duce te, superbos, Tu pias lætis animas reponis |