Obrázky na stránke
PDF
ePub

nec suspendiosi 69), nec qui manus sibi intulerunt, non taedio vitae, sed mala conscientia. Si quis 7) ergo, post huiusmodi exitum mariti, nuptum se collocaverit, infamia notabitur.

[ocr errors]

Eilt nun die Wittwe vor Ablauf der geseßlich bes stimmten Trauerzeit zur andern Ehe; so sagen die Ge sege von ihr, quod luctus religionem ") priori viro 69) Suspendiosi heißen hier nicht diejenigen, welche sich ere hängt haben, wie es einige erklären; denn von Selbst. mördern ist erst nachher die Rede, sondern diejenigen werden hier suspendiosi genennt, qui sunt in patibulo suspensi et cruci affixi. S. Pet. FABER Semestrium' Lib. II. cap. 9. pag. 114. und Nic. SMALLENBURG ad

Ant. Schultingi Notas ad Dig. Tom. I. (Lugd. Batav. 1804. 8.) pag. 418. not. 2.

[ocr errors]

70) Cod. Erlang. Si qua. Eben so Haloander, Miräus, Chevallon, Baudoza, und Merlinus. Dennoch giebt NooDT Comm. ad Dig. Lib. III. Tit. 2. §. Exposui. Tom. II. Operum pag. 81. der florentinischen Le feart den Vorzug. Das quis für quae sucht auch Jo. CANNEGIETER Disquisit. de Notis. pag. 349. zu rechtfer tigen.

71) Der Ausdruck luctus religio deutet wohl unstreitig auf eine dem verstorbenen Manne fchuldige Verehrung hin. Die Alten knüpften aber auch die Idee eines religiösen Aberglaubens daran; sie glaubten nämlich, die Asche des Verstorbenen könne nicht ruhen, und die Manen dessels ben irrten herum, ją ließen ihren Zorn sogar gegen das neue Ehepaar aus, wenn man nicht die Trauerzeit aus halte, wie man aus einer Stelle des APULEIUS Metamorphos. Lib. VIII. Cap. Ecce rursus. pag. 150. (edit. Alteburg. 1778. 8.) sieht, wo die Wittwe dem zu frü hen 'Heyrathsandrange ihres Bräutigams damit zurück, weißt, sie müffe um ihrer Ehre (ob pudorem suum) und

T

[ocr errors]

haud praestiterit. Die gesetzlichen Strafen, welche sie treffen, sind folgende. Sie wird infam; eine Strafe, welche schon der Prätor in seinem Edict bestimmt hat 72), durch die Verordnungen der Kaiser Gratian, Valentinian II. und Theodos I. aber wieder bestätiget, und dahin erweitert wurde, daß sie mit einem gänzlichen Verlust aller Vorzüge ihres Standes verknüpft seyn 73) und selbst vom Kaiser nicht soll nachgelassen werden können 74). Nur alsdann, wenn sie den Kindern erster Ehe die Hälfte ihres

um seines eigenen Wohls willen (tuum salutare commodum) die noch übrigen Monate des Trauerjahrs vol, lende abwarten, ne forte immaturitate nuptiarum, indignatione iusta, manes acerbos mariti ad exitium salutis tuae suscitemus. . Matth. Roever Specim. ad loca quaedam iuris civ. depravata. (Lugd. Bat. 1739.) Cap. IX. (in Ger. OELRICHS Thes, Dissertation. iurid. select. in Acad. Belgic. habitar. Vol. I. Tom. I. pag. 168. sq.)

72) L. 1. D. de his, qui not. infam.

73) L. 2. C. de secund. nupt.

74)

L.1. Cod. Theod. eodem. Et sciat, nec de nostro beneficio, vel adnotatione, sperandum sibi esse subsidium. Diese Worte hat jedoch Tribonian in der daraus entlehnten L. 2. C. Just. eodem weggelassen. Dahingegen heißt es in einer andern Verordnung eben die, fer Kaiser, L.4. C. Just. ad SCtum Tertall. vom J. 580. Si qua mulier nequaquam religionem priori viro, ex quo filios, seu filias non habet, nuptiarum festinatione praestiterit, ex iure quidem notissimo infamis fit, nisi huiusmodi maculam imperiale beneficium ei remittat. S. Jac. GOTHOFREDUS Comm. ad. L. 1. Cod. Theod. de secundis nuptiis. Tom. I. pag. 334. edit. Ritter.

Vermögens abtritt, soll eine Abolition möglich seyn 75). Sodann darf sie ihrem zweyten Manne nicht über ein Drittel ihres Vermögens auf irgend eine Weise zuwenden, es geschehe durch Bestellung einer dos, oder durch Testament. Alles was ihr in einem letzten Willen hinterlassen wird, es seyen Erbschaften, Vermächtnisse, oder Fideicom misse, oder was ihr von Todes wegen geschenkt wird, ist zum Vortheil der Testaments oder Intestaterben ungültig. Auch was ihr von ihrem ersten Manne hinterlassen wors den ist, verliert sie, und fällt zuerst an die decem personas, die der Prätor in seinem Edict aufzählt, d. i. an die Ascendenten, und Descendenten, aus der Seiten linie aber bis zum zweyten Grade; hiernächst, wenn keine von diesen vorhanden ist, an den Fiscus. Endlich soll sie auch zur Intestaterbfolge nur bis zum drittten Grade zugez lassen werden 76). Justinian hat alle diese Strafen bes

1

[ocr errors]

75) L.4. Cod. ad SCt. Tertull. Sin autem ei filii erunt, seu filiae, et impetraverit indulgentiam, infamiae abolitionem permittimus, et caeterarum poenarum antiquationem, si facultatum omnium, quae fuerunt tempore nuptiarum, medietatem filio, vel filiae, filiis, seu filiabus donarit, quos habebat ex viro priore susceptos, pure scilicet et omni donationis solennitate completa, nec retento quidem usufructu.

Conr. RITTERSHUSIUS Jur. Junr. 6-17. Pet. GUdelinus novissimo. Lib. I. cap. 12.

76) L. 1. Cod. Just. de secund. nupt. S. Jac. CUJACIUS Recitation. solenn. in Cod. ad Tit. 9. libri V. de secund. nupt. L. 1. et 2. stinian. P. IV. Cap. 3. Commentarior. de iure pag. 30. Scip. GENTILIS de secund. nupt. Cap. 18. Greg. MAJANSIUS Diss. de viduarum luctu. §. 26. (in Eius Disputat. iur. Tom. II. § 197 sqq.) J. H. BOвHGlücks Erläut. d. Pand. 24. Th.

N

ftätiget, und solche in der Nov. XXII. Cap. 22. folgen dermassen zusammengefaßt.

Quodsi vero quidam prioribus nuptiis non contenti ad secundas transeant, illi a lege considerari debent, vel ut tales, qui ex prioribus nuptiis liberos non habent, habent vero ex secundis, vel contra qui ex secundis quidem nullos susceperunt liberos, susceperunt vero ex primis, vel ex utrisque liberos non habent, vel ex utrisque habent. Si igitur ex primo, vel etiam utroque matrimonio liberos non habeant, non est, ut de secundis nuptiis laboremus. Sed viri quidem ab omni observatione plane liberi erant, mulieres vero solum intra anni spatium ad secundum venire matrimonium metuent; aut sciant, quod si tale quid fecerint, et immaturas nuptias contraxerint, poenas sustinebunt, alias quidem, si ex priori matrimonio nullos habeant liberos, maiores vero, si liberos habeant. Nulla enim existente prole infamia statim sequetur, et mulier ob festinatas nuptias omnino infamis erit, neque quicquam eorum accipiet, quae a priore coniuge illi relicta sunt, neque donatione propter nuptias fruetur, neque secundo marito ultra tertiam substantiae suae partem dabit 77). Sed nec liberalitatem ab extraneo

MER Diss. de secundis nupt. praecipue illustrium personar. §. 44-46.

77) Wie wenn sie ihm dennoch zum Universalerben einge fest hätte? Das Testament wird darum nicht ungültig feyn, sondern der Mann bekommt hier ex testamento mehr nicht, als 1'; im Uebrigen tritt die Inteftaterbfolge

percipiet, nec ab ullo extraneo aut hereditatem, aut fideicommissum, aut legatum, aut mortis causa donationem omnino accipiet: sed illa venient, aut manebunt apud heredes defuncti, vel etiam coheredes eius, si quidem omnino heres esse potuit, ipsa nullam exinde utilitatem habente. Sed si alii heredes scripti adsint, vel etiam ab intestato vocentur, ad eos pervenient, quae mulieri illi relictà sunt. Non enim fiscus ea vindicabit, (ne forte videamur haec corrigentes commodis fisci providere,) sed illa quidem, quae ab extraneis illi relicta sunt, ad alios venient: quae vero a priore marito, haec illi ablata pervenient ad decem personas marito, qui ea reliquit, cognatione iunctas, et Edicto comprehensas; hoc est, ascendentes, et descendentes, et collaterales usque ad secundum gradum 78), gradibus in suo ordine servandis; quibus non existentibus, ad aerarium devolventur.

S. 1. Quin neque ab intestato hereditatem cognatorum suorum remotiorum adibit, sed usque ad tertium solum gradum ubique inspiciendum

ein. L. 55. in fin. D. de legat. II. S. CUJACIUS Recitat. ad L. 1. Cod. de secund. nupt. und MAJANSIUS cit. Diss. §. 28. pag. 199. Sind aus der vorigen Ehe Kinder da, so geht es nach der Verordnung der L. 6. C. de secund. nupt.

78) Wer diese decem personae find, die der Prätor in sei nem Edict dem extraneus manumissor vorzog, sagt §.3. I. de bonor. poss. Man vergleiche auch meine Erőrt. der Lehre von der Intestaterbfolge. §. 93.

« PredošláPokračovať »