ODE XV.

IN CHLORIM.

UXOR pauperis Ibyci,

Tandem nequitiæ fige modum tuæ, Famosisque laboribus :

Maturo propior desine funeri

Inter ludere virgines,

Et stellis nebulam spargere candidis.

Non, si quid Pholoën satis,

Et te, Chlori, decet: filia rectius Expugnat juvenum domos,

Pulso Thyias uti concita tympano.

Illam cogit amor Nothi

Lascivæ similem ludere capreæ :

Te lanæ prope nobilem

Tonsæ Luceriam, non citharæ, decent,

Nec flos purpureus rosæ,

Nec poti, vetulam, fæce tenus cadi.

ODE XVI.

AD MECENATEM.

INCLUSAM Danaën turris ahenea,

Robustæque fores, et vigilum canum
Tristes excubiæ munierant satis

Nocturnis ab adulteris ;

Si non Acrisium, virginis abditæ Custodem pavidum, Juppiter et Venus Risissent fore enim tutum iter et patens, Converso in pretium Deo.

AURUM per medios ire satellites,
Et perrumpere amat saxa, potentius
Ictu fulmineo. Concidit auguris

Argivi domus, ob lucrum

Demersa exitio : diffidit urbium

Portas vir Macedo, et subruit æmulos
Reges muneribus; munera navium
Sævos illaqueant duces.

CRESCENTEM sequitur cura pecuniam,
Majorumque fames: jure perhorrui
Late conspicuum tollere verticem,
Mæcenas, equitum decus.

Quanto quisque sibi plura negaverit,
A Dîs plura feret. Nil cupientium
Nudus castra peto; et transfuga divitum
Partes linquere gestio,

Contemtæ dominus splendidior rei,

Quam si, quicquid arat impiger Appulus, Occultare meis dicerer horreis,

Magnas inter opes inops.

Puræ rivus aquæ, silvaque jugerum

Paucorum, et segetis certa fides meæ,
Fulgentem imperio fertilis Africa

Fallit sorte beatior.

Quamquam nec Calabræ mella ferunt apes, Nec Læstrygonia Bacchus in amphora Languescit mihi, nec pinguia Gallicis Crescunt vellera pascuis;

Importuna tamen pauperies abest;
Nec, si plura velim, tu dare deneges.
Contracto melius parva cupidine
Vectigalia porrigam,

Quam si Mygdoniis regnum Alyatteï Campis continuem. MULTA petentibus Desunt multa. Bene est, cui Deus obtulit Parca, quod satis est, manu.

ODE XVII.

AD ELIUM LAMIAM.

ÆLI, vetusto nobilis ab Lamo,

(Quando et priores hinc Lamias ferunt Denominatos, et nepotum

Per memores genus omne fastos

Auctore ab illo ducit originem,
Qui Formiarum monia dicitur
Princeps, et innantem Marica
Littoribus tenuisse Lirim,

Late tyrannus) cras foliis nemus
Multis et alga littus inutili

Demissa tempestas ab Euro

Sternet, aquæ nisi fallit augur

Annosa cornix. Dum potis, aridum Compone lignum: cras genium mero Curabis et porco bimestri,

Cum famulis operum solutis.

ODE XVIII.

AD FAUNUM.

FAUNE Nympharum fugientum amator,

Per meos fines et aprica rura
Lenis incedas, abeasque parvis
Equus alumnis :

Si tener pleno cadit hædus anno,
Larga nec desunt Veneris sodali
Vina crateræ, vetus ara multo

Fumat odore.

Ludit herboso pecus omne campo,

Cum tibi Nonæ redeunt Decembres :
Festus in pratis vacat otioso

Cum bove pagus:

Inter audaces lupus errat agnos:
Spargit agrestes tibi silva frondes :
Gaudet invisam pepulisse fossor
Ter pede terram.

ODE XIX.

AD TELEPHUM.

QUANTUM distet ab Inacho

Codrus, pro patria non timidus mori,

Et pugnata sacro bella sub Ilio:

Quo Chium pretio cadum

Mercemur, quis aquam temperet ignibus,

Quo præbente domum, et quota,

Pelignis caream frigoribus, taces.

Da Lunæ propere novæ,

Da Noctis mediæ, da, puer, auguris

Murenæ; tribus aut novem

Miscentur cyathis pocula commodis. Qui Musas amat impares,

Ternos ter cyathos attonitus petet