Obrázky na stránke
PDF
ePub

Sive, quos Elea domum reducit

Palma cœlestes, pugilemve equumve
Dicit, et centum potiore signis
Munere donat;

Flebili sponsæ juvenemve raptum
Plorat; et vires animumque mores-
Que aureos educit in astra, nigro-
Que invidet Orco.

Multa Dircæum levat aura cycnum,
Tendit, Antoni, quoties in altos
Nubium tractus: ego, apis Matinæ
More modoque

Grata carpentis thyma per laborem
Plurimum, circa nemus uvidique
Tiburis ripas operosa parvus
Carmina fingo.

Concines majore Poëta plectro
Cæsarem, quandoque trahet feroces
Per Sacrum clivum, merita decorus
Fronde, Sicambros;

Quo nihil majus meliusve terris

Fata donavere bonique divi,

Nec dabunt, quamvis redeant in aurum Tempora priscum.

Concines lætosque dies, et urbis
Publicum ludum, super impetrato
Fortis Augusti reditu, forumque
Litibus orbum.

Tum meæ (si quid loquar audiendum) Vocis accedet bona pars; et, o Sol Pulcher, o laudande, canam recepto Cæsare felix.

Tuque dum procedis, Io Triumphe!
Non semel dicemus, Io Triumphe!
Civitas omnis; dabimusque divis
Tura benignis.

Te decem tauri totidemque vaccæ,
Me tener solvet vitulus, relicta
Matre, qui largis juvenescit herbis
In mea vota,

Fronte curvatos imitatus ignes
Tertium Lunæ referentis ortum,
Qua notam duxit, niveus videri,
Cætera fulvus.

ODE III.

AD MELPOMENEN.

QUEM tu, Melpomene, semel

Nascentem placido lumine videris, Illum non labor Isthmius

Clarabit pugilem, non equus impiger

Curru ducet Achaico

Victorem; neque res bellica Deliis

Ornatum foliis ducem,

Quod regum tumidas contuderit minas, Ostendet Capitolio :

Sed quæ Tibur aquæ fertile præfluunt,

Et spissæ nemorum comæ,

Fingent Æolio carmine nobilem.

Romæ principis urbium

Dignatur suboles inter amabiles

Vatum ponere me choros ;

Et jam dente minus mordeor invido.

O testudinis aureæ

Dulcem quæ strepitum, Pieri, temperas !

O mutis quoque piscibus

Donatura cycni, si libeat, sonum !

Totum muneris hoc tui est,

Quod monstror digito prætereuntium

Romanæ fidicen lyræ :

Quod spiro et placeo (si placeo) tuum est.

ODE IV.

QUALEM ministrum fulminis alitem (Cui rex deorum regnum in aves vagas Permisit, expertus fidelem

Juppiter in Ganymede flavo)

Olim juventas et patrius vigor
Nido laborum propulit inscium,
Vernique, jam nimbis remotis,
Insolitos docuere nisus

Venti paventem; mox in ovilia
Demisit hostem vividus impetus ;
Nunc in reluctantes dracones

Egit amor dapis atque pugnæ :

Qualemve lætis caprea pascuis
Intenta, fulvæ matris ab ubere
Jam lacte depulsum leonem
Dente novo peritura, vidit :

Videre Rhæti bella sub Alpibus Drusum gerentem Vindelici; quibus Mos unde deductus per omne

Tempus Amazonia securi

K

Dextras obarmet, quærere distuli : (Nec scire fas est omnia) sed diu

Lateque victrices catervæ,

Consiliis juvenis revictæ,

Sensere quid mens rite, quid indoles
Nutrita faustis sub penetralibus

Posset, quid Augusti paternus
In pueros animus Nerones.

FORTES creantur fortibus, et bonis : Est in juvencis, est in equis, patrum Virtus; nec imbellem feroces Progenerant aquilæ columbam.

Doctrina sed vim promovet insitam, Rectique cultus pectora roborant : Utcunque defecere mores,

Indecorant bene nata culpæ.

Quid debeas, o Roma, Neronibus,
Testis Metaurum flumen et Asdrubal
Devictus, et pulcher fugatis
Ille dies Latio tenebris,

Qui primus alma risit adorea,
Dirus per urbes Afer ut Italas,
Ceu flamma per tædas, vel Eurus
Per Siculas equitavit undas.

« PredošláPokračovať »