Obrázky na stránke
PDF
ePub

Q. HORATII FLACCI

EPODON LIBER.

ODE I.

AD MECENATEM.

IBIS Liburnis inter alta navium,

Amice, propugnacula,

Paratus omne Cæsaris periculum

Subire, Mæcenas, tuo.

Quid nos, quibus te vita si superstite
Jucunda; si contra, gravis?
Utrumne jussi persequemur otium,
Non dulce, ni tecum simul?

An hunc laborem mente laturi, decet
Qua ferre non molles viros?

Feremus; et te vel per Alpium juga,

Inhospitalem et Caucasum,

Vel occidentis usque ad ultimum sinum,

Forti sequemur pectore.

Roges, tuum labore quid juvem meo,
Imbellis ac firmus parum?

Comes minore sum futurus in metu,
Qui major absentes habet.
Ut assidens implumibus pullis avis
Serpentium allapsus timet,
Magis relictis; non, ut adsit, auxilî
Latura plus præsentibus.

Libenter hoc et omne militabitur
Bellum in tuæ spem gratiæ;
Non ut juvencis illigata pluribus
Aratra nitantur meis,

Pecusve Calabris ante sidus fervidum

Lucana mutet pascua,

Nec ut superni villa candens Tusculi
Circæa tangat monia:

Satis superque me benignitas tua

Ditavit: haud paravero,

Quod aut, avarus ut Chremes, terra premam, Discinctus aut perdam ut nepos.

ODE II.

BEATUS ille, qui procul negotiis,
Ut prisca gens mortalium,
Paterna rura bubus exercet suis,

Solutus omni fœnore;

Neque excitatur classico miles truci ;
Neque horret iratum mare;

Forumque vitat, et superba civium

Potentiorum limina.

Ergo aut adulta vitium propagine
Altas maritat populos,

Inutilesque falce ramos amputans,
Feliciores inserit;

Aut in reducta valle mugientium

Prospectat errantes greges;

Aut pressa puris mella condit amphoris;
Aut tondet infirmas oves;

Vel, cum decorum mitibus pomis caput
Auctumnus arvis extulit,

Ut gaudet insitiva decerpens pyra,

Certantem et uvam purpuræ,

Qua muneretur te, Priape, et te, pater
Sylvane, tutor finium !

Libet jacere modo sub antiqua ilice,

Modo in tenaci gramine.

Labuntur altis interim ripis aquæ ;

Queruntur in silvis aves;

Fontesque lymphis obstrepunt manantibus, Somnos quod invitet leves.

At cum tonantis annus hibernus Jovis

Imbres nivesque comparat,

Aut trudit acres hinc et hinc multa cane

Apros in obstantes plagas ;

Aut amite levi rara tendit retia,

Turdis edacibus dolos;

Pavidumque leporem, et advenam laqueo gruem,

Jucunda captat præmia.

Quis non malarum, quas amor curas habet,

Hæc inter obliviscitur?

Quod si pudica mulier in partem juvet

Domum atque dulces liberos, (Sabina qualis, aut perusta solibus Pernicis uxor Appuli)

Sacrum et vetustis exstruat lignis focum

Lassi sub adventum viri:

Claudensque textis cratibus lætum pecus,

Distenta siccet ubera;

Et horna dulci vina promens dolio,

Dapes inemtas apparet:

Non me Lucrina juverint conchylia,

Magisve rhombus, aut scari,

Si quos Eois intonata fluctibus

Hiems ad hoc vertat mare:

Non Afra avis descendat in ventrem nieum,

Non attagen Ionicus

Jucundior, quam lecta de pinguissimis

Oliva ramis arborum,

Aut herba lapathi prata amantis, et gravi

Malvæ salubres corpori,

Vel agna festis cæsa Terminalibus,

Vel hædus ereptus lupo.

Has inter epulas, ut juvat pastas oves
Videre properantes domum!

Videre fessos vomerem inversum boves

Collo trahentes languido!

Positosque vernas,

ditis examen domus,

Circum renidentes Lares!

Hæc ubi locutus fœnerator Alfius,

Jamjam futurus rusticus, Omnem redegit Idibus pecuniam;

Quærit Calendis ponere.

ODE III.

AD MECENATEM.

PARENTIS olim si quis impia manu

Senile guttur fregerit,

Edit cicutis alium nocentius.

O dura messorum ilia!

Quid hoc veneni sævit in præcordiis ?

Num viperinus his cruor

Incoctus herbis me fefellit? an malas

Canidia tractavit dapes ?

Ut Argonautas præter omnes candidum

Medea mirata est ducem,

Ignota tauris illigaturum juga,

Perunxit hoc Jasonem:

« PredošláPokračovať »