ODE V.

CŒLO tonantem credidimus Jovem Regnare præsens divus habebitur Augustus, adjectis Britannis Imperio, gravibusque Persis.

Milesne Crassi conjuge barbara
Turpis maritus vixit? et hostium
(Prô curia, inversique mores !)
Consenuit socerorum in arvis,

Sub rege Medo, Marsus et Appulus, Anciliorum et nominis et togæ

Oblitus, æternæque Vestæ,

Incolumi Jove et urbe Roma?

Hoc caverat mens provida Reguli,
Dissentientis conditionibus

Fœdis, et exemplo trahenti

Perniciem veniens in ævum;

Si non periret immiserabilis

Captiva pubes. Signa ego Punicis

Affixa delubris, et arma

Militibus sine cæde, dixit,

Derepta vidi: vidi ego civium
Retorta tergo brachia libero,
Portasque non clausas, et arva

Marte coli populata nostro.

Auro repensus scilicet acrior

Miles redibit: flagitio additis

Damnum.

NEQUE amissos colores

Lana refert medicata fuco:

Nec vera virtus, cum semel excidit, Curat reponi deterioribus.

Si pugnat extricata densis

Cerva plagis, erit ille fortis,

Qui perfidis se credidit hostibus;
Et Marte Pœnos proteret altero,
Qui lora restrictis lacertis

Sensit iners, timuitque mortem.

Hic, unde vitam sumeret, inscius,
Pacem duello miscuit. O pudor!
O magna Carthago, probrosis
Altior Italiæ ruinis!

Fertur pudicæ conjugis osculum,
Parvosque natos, ut capitis minor,
Ab se removisse, et virilem

Torvus humi posuisse vultum ;

Donec labantes consilio Patres

Firmaret auctor nunquam alias dato,
Interque moerentes amicos
Egregius properaret exsul.

Atqui sciebat, quæ sibi barbarus
Tortor pararet: non aliter tamen
Dimovit obstantes propinquos,

Et populum reditus morantem,

Quam si clientum longa negotia
Dijudicata lite relinqueret,
Tendens Venafranos in agros,

Aut Lacedæmonium Tarentum.

ODE VI.

AD ROMANOS.

DELICTA majorum immeritus lues,
Romane, donec templa refeceris,
Edesque labentes deorum, et

Fœda nigro simulacra fumo.

Dîs te minorem quod geris, imperas : Hinc omne principium, huc refer exitum.

Dî multa neglecti dederunt

Hesperiæ mala luctuosæ.

Jam bis Monæses et Pacori manus
Non auspicatos contudit impetus
Nostros, et adjecisse prædam
Torquibus exiguis renidet.

Pæne occupatam seditionibus
Delevit urbem Dacus et Æthiops;
Hic classe formidatus, ille
Missilibus melior sagittis.

Fœcunda culpæ sæcula nuptias
Primum inquinavere, et genus, et domos
Hoc fonte derivata clades

In patriam populumque fluxit.

Motus doceri gaudet Ionicos
Matura virgo; et fingitur artubus
Jam nunc, et incestos amores
De tenero meditatur ungui;

Mox juniores quærit adulteros
Inter mariti vina; neque eligit
Cui donet impermissa raptim
Gaudia, luminibus remotis :

Sed jussa coram non sine conscio
Surgit marito: seu vocat institor,
Seu navis Hispanæ magister,
Dedecorum pretiosus emtor.

Non his juventus orta parentibus
Infecit æquor sanguine Punico,
Pyrrhumque et ingentem cecidit

Antiochum Annibalemque dirum:

Sed rusticorum mascula militum
Proles, Sabellis docta ligonibus
Versare glebas, et severæ

Matris ad arbitrium recisos

Portare fustes; sol ubi montium
Mutaret umbras, et juga demeret
Bobus fatigatis, amicum

Tempus agens abeunte curru.

Damnosa quid non imminuit dies?
ÆTAS parentum, pejor avis, tulit
Nos nequiores, mox daturos
Progeniem vitiosiorem.

ODE VII.

AD ASTERIEN.

QUID fles, Asterie, quem tibi candidi Primo restituent vere Favonii,

Thyna merce beatum,

Constantis juvenem fide