Quod si dolentem nec Phrygius lapis, Nec purpurarum sidere clarior

Delinit usus, nec Falerna

Vitis, Achæmeniumque costum;

Cur invidendis postibus, et novo
Sublime ritu moliar atrium?
Cur valle permutem Sabina
Divitias operosiores?

ODE II.

ANGUSTAM amice pauperiem pati
Robustus acri militia puer
Condiscat, et Parthos feroces

Vexet eques metuendus hasta,

Vitamque sub divo et trepidis agat In rebus. Illum ex moenibus hosticis Matrona bellantis tyranni

Prospiciens, et adulta virgo

Suspiret: Eheu! ne rudis agminum
Sponsus lacessat regius asperum
Tactu leonem, quem cruenta

Per medias rapit ira cædes.

Dulce et decorum est pro patria mori. Mors et fugacem persequitur virum, Nec parcit imbellis juventæ Poplitibus timidoque tergo.

Virtus, repulsæ nescia sordida,
Intaminatis fulget honoribus,
Nec sumit aut ponit secures
Arbitrio popularis auræ.

Virtus, recludens immeritis mori
Coelum, negata tentat iter via,

Cœtusque vulgares et udam
Spernit humum fugiente penna.

Est et fideli tuta silentio

Merces. Vetabo, qui Cereris sacrum
Vulgarit arcanæ, sub isdem

Sit trabibus, fragilemque mecum

Solvat phaselum; sæpe Diespiter
Neglectus incesto addidit integrum;
Raro antecedentem scelestum

Deseruit pede Poena claudo.

ODE III.

JUSTUM et tenacem propositi virum
Non civium ardor prava jubentium,
Non vultus instantis tyranni

Mente quatit solida, neque Auster,

Dux inquieti turbidus Hadriæ,
Nec fulminantis magna manus Jovis;
Si fractus illabatur orbis,
Impavidum ferient ruinæ.

Hac arte Pollux et vagus Hercules
Enisus, arces attigit igneas;
Quos inter Augustus recumbens
Purpureo bibit ore nectar.

Hac te merentem, Bacche pater, tuæ
Vexere tigres, indocili jugum
Collo trahentes; hac Quirinus
Martis equis Acheronta fugit,

Gratum elocuta consiliantibus
Junone Divis: «< Ilion, Ilion
<< Fatalis incestusque judex
<< Et mulier peregrina vertit