Ut Protum mulier perfida credulum
Falsis impulerit criminibus, nimis
Casto Bellerophonti

Maturare necem, refert.

Narrat pæne datum Pelea Tartaro, Magnessam Hippolyten dum fugit abstinens, Et peccare docentes

Fallax historias movet.

Frustra; nam scopulis surdior Icari

Voces audit adhuc integer. At, tibi
Ne vicinus Enipeus

Plus justo placeat, cave;

Quamvis non alius flectere equum sciens
Æque conspicitur gramine Martio,

Nec quisquam citus æque

Tusco denatat alveo.

Prima nocte domum claude, neque in via
Sub cantu querulæ despice tibiæ;

Et te sæpe vocanti

Duram difficilis mane.

ODE VIII.

AD MECENATEM.

MARTIIS cœlebs quid agam Calendis, Quid velint flores, et acerra thuris Plena, miraris, positusque carbo in Cespite vivo,

Docte sermones utriusque linguæ.
Voveram dulces epulas et album
Libero caprum, prope funeratus
Arboris ictu.

Hic dies, anno redeunte, festus Corticem adstrictum pice dimovebit Amphoræ fumum bibere institutæ Consule Tullo.

Sume, Mæcenas, cyathos amici Sospitis centum, et vigiles lucernas Perfer in lucem; procul omnis esto Clamor et ira!

Mitte civiles super Urbe curas;
Occidit Daci Cotisonis agmen ;
Medus infestus sibi luctuosis

Dissidet armis;

Servit Hispanæ vetus hostis oræ
Cantaber, sera domitus catena;
Jam Scythæ laxo meditantur arcu
Cedere campis.

Negligens, ne qua populus laboret,
Parce privatus nimium cavere;
Dona præsentis cape lætus horæ, et
Linque severa.

ODE IX.

AD LYDIAM.

HORATIUS.

DONEC gratus eram tibi, Nec quisquam potior brachia candida Cervici juvenis dabat, Persarum vigui rege beatior.

LYDIA.

Donec non alia magis

Arsisti, neque erat Lydia post Chloen,

Multi Lydia nominis

Romana vigui clarior Ilia.

HORATIUS.

Me nunc Thressa Chloe regit,

Dulces docta modos et citharæ sciens,