10 O DE III. Sic te Diva potens Cypri, Sic fratres Helenae, lucida sidera, Ventorumque regat pater, Obstrictis aliis, praeter lapyga, Navis, quae tibi creditum Debes Virgilium; finibus Atticis Reddas incolumem, precor, Et serves animae dimidium meae. Illi robur et aes triplex Circa pectus erat, qui fragilem truci · Commisit pelago ratem Primus nec timuit praecipitem Africum Decertantem Aquilonibus, Nec tristes Hyadas, Quo non arbiter Hadriae nec rabiem Noti; Maior, tollere, seu ponere vult freta. O DE III. Così colei, cui venera Cipri sua donna e nume; Così ti sia propizio De' ventil padre al corso Sol allentando il morso O nave che Virgilio A te commesso ardita Dei di sì nobil vita: Salvo da te se l'abbia Deh la metà de l'anima Triplice bronzo e rovere Quel fero cor cigneano Nè il furiar con Borea D' Africo ruinoso, Nè il fe tremar de l'ïadi Non Austro, di cui l' Adria Quem mortis timuit gradum, Qui siccis oculis monstra natantia Qui vidit mare turgidum, et Nequidquam Deus abscidit Prudens Oceano dissociabili Terras si tamen impiae Non tangenda rates transiliunt vada. Audax omnia perpeti Gens humana ruit per vetitum nefas. Audax Iapeti genus Ignem fraude mala gentibus intulit: Post ignem aetheria domo Subductum, macies et nova febrium Terris incubuit cohors ; Semotique prius tarda necessitas Qual mai di morte rischio Temè chi ad occhi asciutti Vide primier d' ondivaghi Mostri coperti i flutti ? Chi del muggente pelago Fra gorghi ondosi e cupi Vide le infami sorgere Acroceraunie rupi? Terre da terre provido Divelse il nume invano E divisor frapposevi Se nave temeraria Del gran divieto ad onta Per guadi inaccessibili Gli opposti lidi affronta. Ov'è maggior l'ostacolo Più impetuosa ed avida L'umana razza avventasi, Ad ogni rischio impavida. Far non ardì Prometeo Astutamente audace Funesto dono agli uomini De la rapita face? Poichè la fiamma eterea Egli sottrasse al polo, Piombò di febbri squallide Sul mondo ignoto stuolo; Allor l'inevitabile Mortal destin, che lenti |