Sinchè lunge da te vegeto Sta canuta età importuna, Ed al finto suo ritegno Trar d'armilla, o anello il pegno. 1 HYMNVS IN MERCVRIVM. MERCYRI, facunde nepos Atlantis, Qui feros cultus hominum recentum Te canam, magni Iovis et Deorum Te, boves olim nisi reddidisses Quin et Atridas, duce te, superbos, Tu pias laetis animas reponis PRO ODE X. INNO A MERCURIO. ROLE d' Atlante, che co' chiari studi Te canterò de' numi, e del gran Giove Te fanciul mentre sgrida il dio d' Anfriso, D' Ilio le porte il ricco Priamo schiude, Ma tu lo guidi. Tu l'alme pie lochi in lor sedi e bei ; O DE XI, AD LEVCONO EN. Tv ne quaesieris (scire nefas) quem mihi quem tibi Finem Di dederint, Leuconoë; nec Babylonios Tentaris numeros. Vt melius, quidquid erit, pati! Seu plures hiemes, seu tribuit Iuppiter ultimam, Quae nunc oppositis debilitat pumicibus mare Tyrrhenum; O DE XI. A LEUCONO E. u non cercar Leuconoe (Saperlo è ad uom vietato) A me qual abbian termine I numi, o a te serbato; Nè consultar de' numeri Caldei l'arte fallace. Quanto de' casi il volgere Meglio è soffrire in pace! Giove o più verni, o l'ultimo Sii saggia; mesci limpido L'invida età; a due mani |