Tusculanarum disputationum: Libri quinqueB.G. Teubner, 1891 - 466 strán (strany) |
Iné vydania - Zobraziť všetky
Časté výrazy a frázy
aegri aegritu aegritudinem aegritudo aliquid animi animo animorum animus Aristoteles aversa beata beatam vitam beate vivendum beatus bonis bonorum bonum caecitas carere causa certe Cleanthes corpore corporis cuius Democritus deus Dicaearchus dicere dicunt dixi dolorem Ennius Epaminondas Epicuri Epicurus esset etiamsi facere genere gloria Graeci hercule Homerum hominum igitur illa ille illi illud inquit insania intellegi Iovis ipsa ipsi ipsum ista Itaque laetitia libido mali malis maxime maxumum medicina melius metum metus mihi miser miseros miserum mors mortem mortis motus natura necesse neque nihil nulla numquam omni omnibus omnino omnis omnium opinio opinione Peripatetici perturbatio perturbationes philosophia philosophorum posse possit possunt potest putat Pythagorae quaedam quicquam quis quoniam ratio ratione rebus rerum saepe sapiens sapientem sapientis satis semper sensu sine sint sive Socrates solum Stoici summum malum sumus tamen tamquam Theophrastus tibi videmus videtur virtus virtute virtutis vita vitae voluptatem
Populárne pasáže
Strana 426 - ... tu inventrix legum, tu magistra morum et disciplinae fuisti : ad te confugimus, a te opem petimus, tibi nos, ut antea magna ex parte, sic nunc penitus totosque tradimus.
Strana 287 - ... qua vel agamus quid vel sentiamus, in omnibus corporibus vivis aequabiliter esse fusam nee separabilem a corpore esse, quippe quae nulla sit, nee sit quicquam nisi corpus unum et simplex, ita figuratum, ut temperatione naturae vigeat et sentiat.
Strana 439 - ... humanus autem animus decerptus ex mente divina cum alio nullo nisi cum ipso deo, si hoc fas est dictu, comparan potest.
Strana 279 - An censemus, 4 2s si Fabio, nobilissimo homini, laudi datum esset, quod pingeret, non multos etiam apud nos futuros Polyclitos et Parrhasios fuisse? Honos alit artes, omnesque incenduntur ad studia gloria, iacentque ea semper, quae apud quosque improbantur.
Strana 462 - Socrates quidem cum rogaretur, cuiatem se esse diceret, 'Mundanum' inquit; totius enim mundi se incolam et civem arbitrabatur. Quid? T. Albucius nonne animo aequissimo Athenis exul philosophabatur?
Strana 352 - potes; nee committam, ut dolor corporis efficiat, ut frustra tantus vir ad me venerit'. Itaque narrabat eum graviter et copiose de hoc ipso, nihil esse bonum, nisi quod esset honestum, cubantem disputavisse, cumque quasi faces ei doloris admoverentur, saepe dixisse : 'Nihil agis, dolor ! quamvis sis molestus, numquam te esse confitebor malum.
Strana 296 - ... a sede animi perforatae. itaque saepe aut cogitatione aut aliqua vi morbi impediti apertis atque integris et oculis et auribus nec videmus nec audimus...
Strana 280 - ... esse libri Latini dicuntur scripti inconsiderate ab optimis illis quidem viris, sed non satis eruditis. fieri autem potest, ut recte quis sentiat et id, quod sentit, polite eloqui non possit.
Strana 289 - Auctoribus quidem ad istam sententiam, quam vis obtineri, uti optimis possumus, quod in omnibus causis et debet et solet valere plurimum, et primum quidem omni antiquitate, quae quo propius aberat ab ortu et divina progenie, hoc melius ea fortasse, quae erant vera, cernebat.
Strana 426 - ... o vitae philosophia dux, o virtutis indagatrix expultrixque vitiorum! quid non modo nos, sed omnino vita hominum sine te esse potuisset?