Obrázky na stránke
PDF
ePub
[ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors][ocr errors]

(fcum sa te me parentis ;

Me poscunt man: DOL JEEr içtime, suntu,
Can mbi Richle parts farcadia lingue.
E: Latt veteres, et quæ Jovis ora decebant
Gratia marmiiquis elata vocabula Graïs,
Addere stasisti que jactat Gallia føres ;
Et ynam degener novas Italos ore loquelam
Fundit, barbarious testatos voce tumultus;
Quæque Palæstions loquitur mysteria vates.
Denique quioquid habet cœlum, subjectaque cœlo
Terra parets, terræ,se et cœlo interfluus aer,
Quicquid et unda tegit, pontique agitabile marmor,
Per te nosse licet, per te, si nosse libebit:
Dimotaque venit spectanda scientia nube,
Nudaque conspicuos inclinat ad oscula vultus,
Ni fugisse velim, ni sit libasse molestum.

I nunc, confer opes, quisquis malesanus avitas
Austriaci gazas, Peruanaque regna, præoptas.
Quæ potuit majora pater tribuisse, vel ipse
Jupiter, excepto, donasset ut omnia, cœlo?
Non potiora dedit, quamvis et tuta fuissent,
Publica qui juveni commisit lumina nato,
Atque Hyperionios currus, et fræna diei,
Et circum undantem radiata luce tiaram.
Ergo ego, jam doctæ pars quamlibet ima caterva,
Victrices hederas inter laurosque sedebo;
Jamque nec obscurus populo miscebor inerti,
Vitabuntque oculos vestigia nostra profanos.
Este procul, vigiles curæ ; procul este, querelæ ;
Invidiæque acies transverso tortilis hirquo;
Sava nec anguiferos extende, calumnia, rictus :
In me triste nihil, fœdissima turba, potestis,
Nec vestri sum juris ego; securaque tutus
Pectora, vipereo gradiar sublimis ab ictu.

[ocr errors][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small]

At tibi, care pater, postquam non æqua merenti
Posse referre datur, nec dona rependere factis,
Sit memorasse satis, repetitaque munera grato
Percensere animo, fidæque reponere menti.

Et vos, O nostri, juvenilia carmina, lusus,
Si modo perpetuos sperare audebitis annos,
Et domini superesse rogo, lucemque tueri,
Nec spisso rapient oblivia nigra sub Orco ;
Forsitan has laudes, decantatumque parentis
Nomen, ad exemplum, sero servabitis ævo.

AD SALSILLUM, POETAM ROMANUM, ÆGROTANTEM i.

SCAZONTES.

O MUSA, gressum quæ volens trahis claudum,
Vulcanioque tarda gaudes incessu,
Nec sentis illud in loco minus gratum,
Quam cum decentes flava Dëiope suras
Alternat aureum ante Junonis lectum ;
Adesdum, et hæc s'is verba pauca Salsillo
Refer, Camoena nostra cui tantum est cordi,
Quamque ille magnis prætulit immerito divis.
Hæc ergo alumnus ille Londini Milto,
Diebus hisce qui suum linquens nidum,
Polique tractum, pessimus ubi ventorum,
Insanientis impotensque pulmonis,
Pernix anhela sub Jove exercet flabra,
Venit feraces Itali soli ad glebas,
Visum superba cognitas urbes fama,
Virosque, doctæque indolem juventutis.
Tibi optat idem hic fausta multa, Salsille,
Habitumque fesso corpori penitus sanum ;
Cui nunc profunda bilis infestat renes,
Præcordiisque fixa damnosum spirat;
Nec id pepercit impia, quod tu Romano
Tam cultus ore Lesbium condis melos.

O dulce divum munus, O Salus, Hebes
Germana! Tuque, Phoebe, morborum terror,
Pythone cæso, sive tu magis Pæan

Libenter audis, hic tuus sacerdos est.

[merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small]

Querceta Fauni, vosque rore vinoso

Colles benigni, mitis Evandri sedes,

Giovanni Salsilli had complimented Milton at Rome in a Latin tetrastich, for his Greek, Latin, and Italian poetry: Milton, in return, sent these elegant Scazontes to Salsilli when indisposed.-T. WARTON.

Quam cum decentes flava Deiope, &c.

As the Muses sung about the altar of Jupiter, in " Il Penseroso," v. 47.-T. WARTON.

I know not any finer modern close, which is digressional, but T. WARTON.

k O dulce divum munus, &c.

Latin lyric poetry, than from this verse to the end. The naturally rises from the subject, is perfectly antique.-

[merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small]

La Tater Totsis, vir ingenii laude, tum literarum studio, necnon
s nemis est: ad quem Torquati Tassi Dialogus
missi am cissimus; ab quo etiam inter Campania
wza zu Zulus Gerusalemme Conquistata,' lib. 20.
Sa mailer magnanimi, e cortesi,

arczen simma benevolentia prosecutus est, multaque ei te hospes tile, antequam ab ea urbe disce

[ocr errors]

V Sheres e arnen misit :—

Maase, tuæ meditantur carmina laudi

Pernes 1104, Manse, cih ro netissime Phœbi;

Clanogmaam die alum baud æquo est dignatus honore,
Pos Galli cineres, et Mocænatis Hetrusci.

Ta quoque, si astre ancum valet aura Camœnæ,
Lures Juris inter aurosque sedebis.

Pe prim magno felix concerita Tasso

Junxit, & ærus inscripsit nomina chartis:
Mex tibi Juicüoquum non inscia Musa Marinum
Iradidit: ille tuum dici se gaudet alumnum",
Dum esnit Assyrios ivum prolixus amores;
Moilis et Ausonias stupefecit carmine nymphas

10

1 A: Napies Milton was introduced to Giovanni Battista Manso, Marquis of Villa, and at leaving Napies sent him this poem. He was a nobleman of distinguished rank and fortune, had supported a military Sharseter with high reputation, of unblemished morals, poûte scholar, a celebrated wri er, add a universal patron. It was among his chief honours, that he had been the friend of Tasso: and this circumstance, above all others, must have made Milton amorious of "us acquaintance. He is not only complimented by name in the twentieth canto of the Gerissiemme," but Tasso addressed his Dialogue on Friendship" to Manso. He died in 1645, aged eighty-four.-T. WARTON.

m. Ille tuum dici si pudet alumnum.

Marino cultivated poetry in the academy of the Otiosi, of which Manso was one of the founders. Hither he was sent by the Muse, who was "non inscia," not ignorant of his poetical abilities and inclinations, &c. for at first, against his will, his father had put him to the law.-T. WARTON.

a Dum canit. &c.

The allusion is to Marino's poem " II Adone."-T. WARTON.

Ille itidem moriens tibi soli debita vates
Ossa, tibi soli, supremaque vota reliquit :
Nec Manes pietas tua cara fefellit amici:
Vidimus arridentem operoso ex ære poetamo.

Nec satis hoc visum est in utrumque, et nec pia cessant
Officia in tumulo; cupis integros rapere Orco,
Qua potes, atque avidas Parcarum eludere leges:
Amborum genus, et varia sub sorte peractam
Describis vitam, moresque, et dona Minervæ ;
Æmulus illius, Mycalen qui natus ad altam
Rettulit Æolii vitam facundus Homeri P.
Ergo ego te, Clius et magni nomine Phœbi,
Manse pater, jubeo longum salvere per ævum,
Missus Hyperboreo juvenis peregrinus ab axe.
Nec tu longinquam bonus aspernabere Musam,
Quæ nuper gelida vix enutrita sub Arcto,
Imprudens Italas ausa est volitare per urbes.
Nos etiam in nostro modulantes flumine cygnos
Credimus obscuras noctis sensisse per umbras,
Qua Thamesis late puris argenteus urnis
Oceani glaucos perfundit gurgite crines:
Quin et in has quondam pervenit Tityrus oras ".

Sed neque nos genus incultum, nec inutile Phoebo,
Qua plaga septeno mundi sulcata Trione
Brumalem patitur longa sub nocte Boöten.
Nos etiam colimus Phœbum, nos munera Phœbo
Flaventes spicas, et lutea mala canistris,

Halantemque crocum, perhibet nisi vana vetustas,
Misimus, et lectas Druidum de gente choreas.
Gens Druides antiqua, sacris operata deorum,
Heroum laudes, imitandaque gesta, canebant;
Hinc quoties festo cingunt altaria cantu,
Delo in herbosa, Graiæ de more puellæ,

• Vidimus arridentem operoso ex ære poetam.
Marino's monument at Naples, erected by Manso.
aged fifty-six.-T. WARTON.

15

20

25

30

33

40

43

Marino died at Naples in 1625,

P Mycalen qui natus ad altam
Rettulit Eolii vitam facundus Homeri.

Plutarch, who wrote the "Life of Homer." He was a native of Boeotia, where Mycale is a mountain.-T. WARTON.

The learned translator of this poem into English verse, the Rev. Joseph Stirling, observes that Herodotus is here intended; and that Mr. Warton is mistaken in supposing Milton to allude to Plutarch: for, he adds, "a mountain of the name of Mycale in Boeotia will not be found either in Pausanias or Strabo: Mycale was in Asia Minor, the country of Herodotus. The epithet facundus,' which Mr. Warton admires, is particularly applicable to the father of history; but I doubt whether it would be allowed to Plutarch on the banks of the Ilissus, though he is rich in biographical and moral reflections."-TODD.

Spenser.-HURD.

[ocr errors]

4 Qua Thamesis, &c.

Quin et in has quondam pervenit Tityrus oras.

[ocr errors]

"Like me too, Chaucer travelled into Italy." In Spenser's Pastorals," Chaucer is constantly called Tityrus.--T. WARTON.

[merged small][ocr errors]
« PredošláPokračovať »