QUINTI HORATII FLACCI

CARMINUM

LIBER PRIMUS.

ODE I.

AD MECENATEM.

MECENAS, atavis edite regibus,

O et præsidium et dulce decus meum!
Sunt quos curriculo pulverem Olympicum
Collegisse juvat; metaque fervidis
Evitata rotis, palmaque nobilis,
Terrarum dominos evehit ad deos.
Hunc, si mobilium turba Quiritium
Certat tergeminis tollere honoribus;
Illum, si proprio condidit horreo
Quidquid de Libycis verritur areis.
Gaudentem patrios findere sarculo
Agros Attalicis conditionibus
Nunquam dimoveas ut trabe Cypriâ
Myrtoum pavidus nauta secet mare.
Luctantem Icariis fluctibus Africum
Mercator metuens, otium et oppidi
Laudat rura sui: mox reficit rates
Quassas, indocilis pauperiem pati.
Est qui nec veteris pocula Massici,
Nec partem solido demere de die
Spernit, nunc viridi membra sub arbuto
Stratus, nunc ad aquæ lene caput sacræ
Multos castra juvant, et lituo tubæ
Permixtus sonitus, bellaque matribus
Detestata. Manet sub Jove frigido
Venator, teneræ conjugis immeinor;

5

10

15

20

25

Seu visa est catulis cerva fidelibus,
Seu rupit teretes Marsus aper plagas.
Me doctarum ederæ præmia frontium
Dis miscent superis; me gelidum nemus,
Nympharumque leves cum Satyrus chori,
Secernunt populo; si neque tibias
Euterpe cohibet, nec Polyhymnia

30

Lesboüm refugit tendere barbiton.
Quòd si me lyricis vatibus inseres,
Sublimi feriam sidera vertice.

35

Sic te diva potens Cypri,

Sic fratres Helena, lucida sidera,

Ventorumque regat pater,

Obstrictis aliis, præter lapyga,
Navis, quæ tibi creditum

Debes Virgilium finibus Atticis,
Reddas incolumem, precor,

Et serves animæ dimidium meæ.
Illi robur et æs triplex

Circa pectus erat, qui fragilem truci

Commisit pelago ratem

Primus, nec timuit præcipitem Africum
Decertantem Aquilonibus,

Nec tristes Hyadas, nec rabiem Noti,

5

10

Quo non arbiter Hadria
Major, tollere seu ponere vult freta.

Quem mortis timuit gradum,

Qui siccis oculis monstra natantia,

Qui vidit mare turgidum, et
Infames scopulos Acroceraunia?
Nequidquam Deus abscidit

Prudens Oceano dissociabili

Terras, si tamen impiæ

Non tangenda rates transiliunt vada.

Audax omnia perpeti

Gens humana ruit per vetitum; nefas!

Audax Iapeti genus

Ignem fraude malâ gentibus intulit.

Post ignem æthereâ domo

Subductum, macies et nova febrium
Terris incubuit cohors;

Leti corripuit gradum.

15

20

25

30

Semotique priùs tarda necessitas

Expertus vacuum Dædalus aëra
Pennis non homini datis.

35

Perrupit Acheronta Herculeus abor.
Nil mortalibus arduum est:

AD L. SEXTIUM, CONSULAREM.

SOLVITUR acris hiems gratâ vice veris et Favonî,
Trahuntque siccas machinæ carinas;

Ac neque jam stabulis gaudet pecus, aut arator igni ;
Nec prata canis albicant pruinis.

Jam Cytherea choros ducit Venus, imminente Lunâ;
Junctæque Nymphis Gratiæ decentes

Alterno terram quatiunt pede, dum graves Cyclopum
Vulcanus ardens urit officinas.

Nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto,

Aut flore, terræ quem ferunt solutæ.

Nunc et in umbrosis Fauno decet immolare lucis,
Seu poscat agnâ, sive malit hædo.

40

5

10

Pallida Mors æquo pulsat pede pauperum tabernas,
Regumque turres. O beate Sexti,

Vitæ summa brevis spem nos vetat inchoare longam : 15
Jam te premet nox, fabulæque Manes,
Et domus exilis Plutonia; quò simul meâris,
Non regna vini sortiêre talis.

ODE V.

AD M. VIPSANIUM AGRIPPAM.

SCRIBERIS Vario fortis, et hostium
Victor, Mæonii carminis aliti,

Quain rem cunque ferox navibus aut equis
Miles te duce gesserit.

Nos, Agrippa, neque hæc dicere, nec gravem

Pelidæ stomachum cedere nescii,

Nec cursus duplicis per mare Ulysseï,

Nec sævam Pelopis domum,

Conamur, tenues grandia: dum pudor,
Imbellisque lyræ Musa potens vetat
Laudes egregii Cæsaris, et tuas,

Culpâ deterere ingenî.

Quis Martem tunicâ tectum adamantinâ

Dignè scripserit? aut pulvere Troïo

Nigrum Merionen? aut ope Palladis
Tydiden superis parem?

ODE VI.

AD MUNATIUM PLANCUM, CONSULAREM.
LAUDABUNT alii claram Rhodon, aut Mitylenen,
Aut Ephesum, bimarisve Corinthi

Mania, vel Baccho Thebas, vel Apolline Delphos
Insignes, aut Thessala Tempe.

Sunt quibus unum opus est intactæ Palladis arces
Carmine perpetuo celebrare, et

Undique decerptam fronti præponere olivam.
Plurimus, in Junonis honorem,

Aptum dicit equis Argos, ditesque Mycenas.
Me nec tam patiens Lacedæmon,

5

10

15

5

10