chro ejus, quod novum, et in petra duríssima fuerat excísum nec antea quis, nec postea positus est Hortus conclúsus, fons signatus: de quo fonte ille fluvius manat, juxta Joël, qui irrigat torrentem vel fúnium vel spinárum fúnium, peccatórum, quibus antè allígabámur: spinárum, quæ suffocant sementem patrisfamílias. Hæc est porta orientális, ut ait Ezechiel semper clausa et lúcida, opériens in se vel ex se próferens per Sancta Sanctórum quam Sol Justitiæ, et Pontifex noster, secundùm órdinem Melchisedec, ingréditur, et egreditur. Respóndeant mihi quomodo Jesus ingressus est clausis óstiis, cum palpandas manus, et latus considerandum, et ossa carnemque monstraverit ne véritas corpóris phantasma putaretur: et ego respondébo, quomodo sancta María sit et mater et virgo; virgo post partum, mater antequàm nupta. + OFFICIUM PARVUM BEATE MARIÆ. Extra Chorum dicitur ad libitum. In Choro, exceptis Octavis, Feriisque majoris Hebdomadæ, dicitur in Festis simplicibus ct Feriis. Dicitur autem hoc modo: Officium Nocturnum et Laudes dicuntur post Suffragia Laudum diei; Vespera post Suffragia Vesperarum; Prima, antequam legatur Martyrologium; reliqua Hora post singulas Horas, dicto Benedicámus. Temp. Pasch. post Invit. Ant. et . additur unum Allelúia. In Responsor. autem Officii Nocturni, et . br. Horarum, additur duplex Allelúia. AD OFFICIUM NOCT. Invit. Jesum; Hymnus, O quám, ut supra, p. xliij. Dicitur tantùm unum Nocturnum sub una Antiphona secundùm ordinem Feriarum, ut infra notatur. IN I. NOCTURNO. Ferid II. et V. Ant. Magnificabo. Psalmus 18. Eli enarrant glóriam Dei, * et ópera mánuum ejus annuntiat firmamentum. Dies diéi eructat verbum, et nox nocti indicat scién tiam. Non sunt loquélæ, neque sermónes * " quorum non audiantur voces eórum. In omnem terram exívit sonus eórum, * et in fines orbis terræ verba eórum. In sole pósuit tabernáculum suum; ⭑ et ipse tanquàm sponsus procédens de thálamo suo. Exultávit ut gigas ad currendam viam : * à summo cœlo egressio ejus. nec Et occursus ejus usque ad summum ejus; * est qui se abscondat à calore ejus. : Lex Dómini immaculáta, convertens ánimas testimónium Dómini fidéle, sapientiam præstans párvulis. Justitiæ Dómini rectæ, lætificantes corda; * præceptum Dómini lúcidum, illúminans óculos. Timor Dómini sanctus, permanens in sæculum sæculi: * judícia Dómini vera, justificáta in semetipsâ. Desiderabilia super aurum et lapidem pretiosum multuin, et dulcióra super mel et favum. * Etenim servus tuus cus todit ea in custodiendis illis retribútio multa, in rumna mea, dùm configitur spina. Delictum meum cógnitum tibi feci, * et injustítiam meam non abscondi. Dixi: Confitebor adversùm me injustitiam meam Dómino; et tu remisisti impietatem peccáti mei. Pro hac orábit ad te omnis sanctus, in témpore opportuno. Verumtamen in diluvio aquárum multarum, ad eum non approximabunt. Tu es refúgium meum à tribulatione, quæ circúmdedit me:* exultátio mea, érue me à circumdantibus 11012 mea a fácie iræ tuæ : est pax óssibus meis à facie peccatórum meórum. Quóniam iniquitátes meæ supergressæ sunt caput meum; et sicut onus grave gravátæ sunt super me. Putruérunt, et corruptæ sunt cicatrices meæ, à facie insipiéntiæ meæ. Miser factus sum, et curvátus sum usque in finem: totâ die contristátus ingrediébar. Quóniam lumbi mei impléti sunt illusiónibus, et non est sánitas in carue meâ. Afflictus sum, et humiliátus sum nimis : * rugiébam à gémitu cordis mei. Dómine, ante te omne desidérium meum, * et gé mitus meus à te non est abscónditus. Cor meum conturbátum est dereliquit me virtus mea; et lumen oculórum meórum et ipsum non est + mihi inimíci mei; et qui laudabant me adversùm me jurábant. Quia cínerem tanquam panem manducábam, * et potum meum cum fletu miscébam, A facie iræ et indignationis tuæ; * quia élevans al lisisti me. Dies mei sicut umbra declinavérunt; * et ego sicut fænum árui. Tu autem, Dómine, in æternum permanes; et memoriále tuum in generatiónem et generatiónem. Tu exurgens miseréberis Sion; * quia tempus miserendi ejus, quia venit tempus. et Quóniam placuérunt servis tuis lapides ejus, terræ ejus miserebuntur. Et timebunt gentes nomen tuum, Dómine, * et omnes reges terræ glóriam tuam. Quia ædificávit Dóminus Sion, et vidébitur in glória suâ. Respexit in oratiónem humilium,* et non sprevit precem eórum. Scribantur hæc in generatióne álterâ; * et pópulus, qui creábitur, laudábit Dóminum; Quia prospexit de excelso sancto suo: * Dóminus de cœlo in terram aspexit; Ut audiret gémitus compeditórum, ut solveret filios interemptórum; Ut annuntient in Sion nomen Dómini, * et laudem |