OW LIBR 2000T 1917 OXFORD

CAR

MINUM

LIBER PRIMUS.

AD MECENATEM. ODE I.

ECENAS atavis edite regibus,

Mo & præfidium, & dulce decus meum :

Sunt quos curriculo pulverem Olympicum
Collegiffe juvat; metaque fervidis
Evitata rotis, palmaque nobilis
Terrarum dominos evehit ad Deos.
Hunc, fi mobilium turba Quiritium
Certat tergeminis tollere honoribus ;
Illum, fi proprio condidit horreo
Quicquid de Libycis verritur areis,.
Gaudentem patrios findere farculo
Agros, Attalicis conditionibus

Nunquam dimoveas, ut trabe Cypria
Myrtoum pavidus nauta fecet mare.
Luctantem Icariis fluctibus Africum
Mercator metuens, otium, & oppidi
Laudat rura fui: mox reficit rates
Quaffas, indocilis pauperiem pati.
Eft qui nec veteris pocula Maffici,
Nec partem folido demere de die
Spernit, nunc viridi membra fub arbuto
Stratus, nunc ad aquæ lene caput facræ.
A

Multos caftra juvant, & lituo tubæ
Permiftus fonitus, bellaque matribus
Deteftata. Manet fub Jove frigido
Venator, teneræ conjugis immemor ;
Seu vifa eft catulis cerva fidelibus,
Seu rupit teretes Marfus aper plagas.
Me doctarum ederæ præmia frontium
Dis mifcent fuperis: me gelidum nemus,
Nympharumque leves cum Satyris chori
Secernunt populo; fi neque tibias
Euterpe cohibet, nec Polyhymnią
Lesboum refugit tendere barbiton.

25

30

JA

Grandinis mifit Pater; & rubente

Dextera facras jaculatus arces,

Terruit urbem:

Terruit gentes, grave ne rediret
Seculum Pyrrhæ, nova monftra queftæ ;

Omne cum Proteus pecus egit altos

5

10

15

:

Ocyor aura

Tollat hic magnos potius triumphos,
Hic ames dici pater, atque princeps :

45

50

Neu finas Medos equitare inultos,

Te duce, Cæfar.

ODE III.

AD NAVEM QUA VIRGILIUS VEHEBATUR,
ATHENAS PROFICISCENS.

Ic te diva potens Cypri,

SIcte

Sic fratres Helena, lucida fidera,

Ventorumque regat pater,

Obftrictis aliis, præter Iapyga,

Navis, quæ

tibi creditum

Debes Virgilium; finibus Atticis.

Reddas incolumem, precor,

Et ferves animæ dimidium meæ.

Illi robur & æs triplex

Circa pectus erat, qui fragilem truci

Commifit pelago ratem

Primus, nec timuit præcipitem Africum Decertantem Aquilonibus,

Nec triftes Hyadas, nec rabiem Noti;

Quo non arbiter Adriæ

Major, tollere, feu ponere vult freta.

Quem mortis timuit gradum,

Qui ficcis oculis monftra natantia,

Qui vidit mare turgidum, &

Infames fcopulos Acroceraunia?

Nequicquam Deus abfcidit

Prudens Oceano diffociabili

Terras, fi tamen impiæ

Non tangenda rates tranfiliunt vada.

Audax omnia perpeti

in

10

15

20

25