CARMINUM LIBER PRIMUS. AD MECENATEM. ODE I. MECENAS atavis edite regibus, O & præfidium, & dulce decus meum: A facræ. 5 10 15 20 Multos caftra juvant, & lituo tubæ 25 30 Quod fi me Lyricis vatibus inferes, 35 Sublimi feriam fidera vertice. ར་ར་་ར་་ར་ར་་ J AD AUG. CÆSAREM. ODE II. . Am fatis terris nivis atque diræ Grandinis mifit Pater; & rubente Dextera facras jaculatus arces, Terruit urbem: Terruit gentes, grave ne rediret 5 10 15 Iliæ dum fe nimium querenti Jactat ultorem, vagus & finistra xorius amnis. Audiet cives acuiffe ferrum, Quem vocet Divûm populus ruentis Cui dabit partes fcelus expiandi 20 25 30 Sive tu mavis, Erycina ridens, Quam Jocus circumvolat, & Cupido : Sive neglectum genus & nepotes Refpicis, auctor, Heu, nimis longo fatiate ludo! Quem juvat clamor, galeæque leves, Acer et Mauri peditis cruentum Vultus in hoftem : Sive mutata juvenem figura, Ales in terris imitaris, almæ Serus in cœlum redeas, diuque : Ocyor aura Tollat hic magnos potius triumphos, 35 40 45 50 Neu finas Medos equitare inultos, Te duce, Cæfar. ར་ར་ར་ར་ ODE III. AD NAVEM QUA VIRGILIUS VEHEBATUR, Ic te diva potens Cypri, SIC Sic fratres Helena, lucida fidera, Ventorumque regat pater, Navis, Obftrictis aliis, præter Iapyga, quæ tibi creditum Debes Virgilium; finibus Atticis Reddas incolumem, precor, Et ferves animæ dimidium mex. Illi robur & æs triplex Circa pectus erat, qui fragilem truci Commifit pelago ratem Primus, nec timuit præcipitem Africum Decertantem Aquilonibus, Nec triftes Hyadas, nec rabiem Noti; Major, tollere, feu Quo non arbiter Adriæ Quem mortis timuit gradum, Qui vidit mare turgidum, & Nequicquam Deus abfcidit 5. 10 15 20 Qui ficcis oculis monftra natantia, Infames fcopulos Acroceraunia? Prudens Oceano diffociabili Terras, fi tamen impiæ Non tangenda rates tranfiliunt vada. 25 Audax omnia perpeti |