Gens humana ruit per vetitum nefas.

Audax Iapeti genus

Ignem fraude mala gentibus intulit.

S

AD SESTIUM. ODE IV.

Olvitur acris hiems grata vice Veris, & Favonî;
Trahuntque ficcas machinæ carinas :

Ac neque jam ftabulis gaudet pecus, aut arator igni;
Nec prata canis albicant pruinis.

Jam Cytherea choros ducit Venus, imminente Luna: 5 Junctæque Nymphis Gratiæ decentes

Alterno terram quatiunt pede, dum graves Cyclopum Vulcanus ardens urit officinas.

Nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto,
Aut flore, terræ quem ferunt folutæ.

Nunc & in umbrofis Fauno decet immolare lucis,
Seu pofcat agnam, five malit hodum.

Pallida mors æquo pulfat pede pauperum tabernas,
Regumque turres.

O beate Sefti,

10

Vitæ fumma brevis fpem nos vetat inchoare longam.

Jam te premet nox, fabulæque manes,

Et domus exilis Plutonia: quo fimul meâris,
Nec regna vini fortiere talis,

Nec tenerum Lycidam mirabere, quo calet juventus
Nunc omnis, & mox virgines tepebunt.

20

AD PYRRHAM. ODE V.

Uis multa gracilis te puer in rofa
Perfufus liquidis urget odoribus,

Grato, Pyrrha, fub antro ?

Cui flavam religas comam,

Simplex munditiis? Heu, quoties fidem,
Mutatofque Deos flebit, & afpera
Nigris æquora ventis

Emirabitur infolens,

Qui nunc te fruitur credulus aurea ;

Qui femper vacuam, femper amabilem
Sperat, nefcius auræ

Fallacis! Miferi, quibus

AD AGRIPPAM. ODE VI.

Criberis Vario fortis, & hoftium

Victor, Mæonii carminis alite,
Quam rem cumque ferox, navibus aut equis,
Miles, te duce, gefferit.

Nos, Agrippa, neque hæc dicere, nec gravem
Pelidæ ftomachum cedere nefcii,

Nec curfus duplicis per mare Ulyffei,
Nec fævam Pelopis domum,

Conamur, tenues grandia: dum pudor,
Imbellifque Lyra Mufa potens vetat
Laudes egregii Cæfaris, & tuas,
Culpa deterere ingenî.

Quis Martem tunica tectum adamantina
Digne fcripferit? aut pulvere Troico
Nigrum Merionem ? aut ope Palladis
Tydidem fuperis parem?

Nos convivia, nos prælia virginum
Sectis in juvenes unguibus acrium
Cantamus, vacui, five quid urimur,
Non præter folitum leves.

“་ར་ར་ར་ར་

AD MUNATIUM PLANCUM. ODE VII.

L

Audabunt alii claram Rhodon, aut Mitylenen,
Aut Ephefum, bimarifve Corinthi

Mania, vel Baccho Thebas, vel Apolline Delphos
Infignes, aut Theffala Tempe.

Sunt quibus unum opus eft, intactæ Palladis urbem 5. Carmine perpetuo celebrare, &

Undique decerptæ frondi præponere olivam.

Plurimus, in Junonis honorem,

Aptum dicit equis Argos, ditefque Mycenas.
Me nec tam patiens Lacedæmon,

Nec tam Lariffæ percuffit campus opimæ,

Quam domus Albuneæ refonantis,
Et præceps Anio, & Tiburni lucus, et uda
Mobilibus pomaria rivis.

Albus ut obfcuro deterget nubila cœlo
Sæpe Notus; neque parturit imbres

10

15

Perpetuos: fic tu fapiens finire memento

Triftitiam, vitæque labores

Molli, Plance, mero ; feu te fulgentia fignis

Caftra tenent, feu denfa tenebit

Tiburis umbra tui. Teucer Salamina patremque

Cum fugeret, tamen uda Lyæo

Tempora populea fertur vinxiffe corona,

Sic triftes affatus amicos:

Quo nos cumque feret melior fortuna parente,

Ibimus, ô focii comitefque.

Nil defperandum, Teucro duce, & auspice Teucro:

Certus enim promifit Apollo,

Ambiguam tellure nova Salamina futuram.

O fortes, pejoraque paffi

Mecum fæpe viri, nunc vino pellite curas :

Cras ingens iterabimus æquor.

L

..4..L....L..4.

AD LYDIAM. ODE VIII.

Ydia, dic, per omnes

Te deos oro, Sybarin cur properes amando

20

25

30

Perdere cur apricum

Oderit campum, patiens pulveris atque folis?

Cur neque militaris

Inter æquales equitet ; Gallica nec lupatis Temperet ora frenis?

Cur timet flavum Tiberim tangere ? cur olivum Sanguine viperino

Cautius vitat? neque jam livida gestat armis Brachia, fæpe difco,

Sæpe trans finem jaculo nobilis expedito?

Quid latet ; ut marinæ

Filium dicunt Thetidis fub lacrymofa Troja

Funera; ne virilis

Cultus in cædem, & Lycias proriperet catervas?

V

AD THALIARCHUM. Ode IX.

Ides, ut alta ftet nive candidum
Soracte; nec jam fuftineant onus
Silvæ laborantes; geluque

Flumina conftiterint acuto ?
Diffolve frigus, ligna fuper foco
Large reponens; atque benignius
Deprome quadrimum Sabina,
O Thaliarche, merum diota.
Permitte Divis cætera: qui fimuĮ
Stravere ventos æquore fervido
Depræliantes; nec cupreffi,

Nec veteres agitantur orni.

Quid fit futurum cras, fuge quærere ; &
Quem fors dierum cumque dabit, lucro
Appone ; nec dulces amores

Sperne, puer, neque tu choreas,

5

10

15

5

10

15