AD MERCURIUM. ODE XI.

MERCURI, (nam te docilis magiftro

Movit Amphion lapides canendo)

Tuque Teftudo, refonare septem

Callida nervis,

Nec loquax olim, neque grata, nunc &
Divitum menfis, & amica templis,
Dic modos, Lyde quibus obftinatas
Applicet aures.

Quæ, velut latis equa trima campis,
Ludit exfultim, metuitque tangi,
Nuptiarum expers, & adhuc protervo
Cruda marito.

Tu potes tigres, comitefque filvas
Ducere, & rivos celeres morari.
Ceffit immanis tibi blandienti
Janitor aulæ

Cerberus quamvis furiale centum
Muniant angues caput ejus, atque
Spiritus teter, faniefque manat

Ore trilingui.

Quin & Ixion, Tityofque vultu
Rifit invito ftetit urna paulum
Sicca, dum grato Danaï puellas

Carmine mulces.

Audiat Lyde fcelus, atque notas
Virginum penas, & inane lympha
Dolium fundo pereuntis imo,

Seraque fata,

Quæ manent culpas etiam fub Orco :

.5

10

15

20

25

Surge, quæ dixit juveni marito,
Surge, ne longus tibi fomnus, unde

Non times, detur: focerum & fceleftas

Quod viro, clemens, mifero peperci :
Me vel extremos Numidarum in

agros

M

AD NEOBULEN. ODE XII.

ISERARUM eft, neque amori dare ludum,

Neque dulci mala vino lavere ; aut exanimari, metuentes patruæ verbera linguæ.

Tibi qualum Cythereæ puer ales,

Tibi telas, operofæque Minervæ

Studium aufert, Neobule, Liparæi nitor Hebri,

5

Simul unctos Tiberinis humeros lavit in undis.

Eques ipfo melior Bellerophonte,

Neque pugno, neque fegni pede victus; Catus idem per apertum fugientes

Agitato grege cervos jaculari, &

Celer alto latitantem fruticeto excipere aprum.

FONS Blandufiæ, fplendidior vitro, Dulci digne mero, non fine floribus, Cras donaberis hædo:

Cui frons turgida cornibus

Primis, & Venerem, & prælia destinat,
Fruftra nam gelidos inficiet tibi
Rubro fanguine rivos

Lafcivi foboles gregis.

Te flagrantis atrox hora Caniculæ
Nefcit tangere: tu frigus amabile
Feffis vomere tauris

Præbes, & pecori vago.

Fies nobilium tu quoque fontium,
Me dicente cavis impofitam ilicem

Saxis, unde loquaces

Lymphæ defiliunt tuæ.

H

AUGUSTI LAUDES. ODE XIV.

ERCULIS ritu, modo dictus, ô plebs,

Morte venalem petiiffe laurum,

Cæfar Hifpana repetit Penates

ΤΟ

5

10

15

Victor ab ora.

Unico gaudens mulier marito

5

Prodeat juftis operata Divis;
Et foror clari ducis, & decora
Supplice vitta

Virginum matres, juvenumque nuper
Sofpitum. Vos ô pueri, & puellæ
Jam virum expertæ, male ominatis
Parcite verbis.

Hic dies vere mihi feftus atras
Eximet curas: ego nec tumultum,
Nec mori per vim metuam, tenente
Cæfare terras.

I, pete unguentum, puer, & coronas,
Et cadum Marfi memorem duelli,
Spartacum fi qua potuit vagantem
Fallere teita.

Dic & argutæ properet Neæræ
Myrrheum nodo cohibere crinem;
Si per invifum mora janitorem
Fiet, abito.

Lenit albefcens animos capillus,
Litium & rixæ cupidos protervæ.
Non ego hoc ferrem calidus juventæ,

Confule Planco.

IO

15

20

25

..4..<

U

IN CHLORIN. ODE XV.

XOR pauperis Ibyci,

Tandem nequitiæ fige modum tuæ,

Famofifque laboribus:

Maturo propior define funeri

Inter ludere virgines,

Et ftellis nebulam fpargere candidis. Non, fi quid Pholoen fatis,

Et te, Chlori, decet. Filia rectius Expugnat juvenum domos,

Pulfo Thyas uti concita tympano :

Illam cogit amor Nothi

Lafcivæ fimilem ludere capreæ.

Tonfæ Luceriam, non cithara decent, Nec flos purpureus rofæ,

Nec poti vetulam fæce tenus cadi.

AD MECENATEM.

NCLUSAM Danaen turris aënea,

INCLU

ODE XVI.

Robuftæque fores, & vigilum canum

Triftes excubiæ, munierant fatis

Nocturnis ab adulteris ;

Si non Acrifium, virginis abditæ

Cuftodem pavidum, Jupiter, & Venus
Rififfent: fore enim tutum iter, & patens,

Converfo in pretium Deo.

Aurum per medios ire fatellites,

Et perrumpere amat faxa potentius
Ictu fulmineo. Concidit auguris
Argivi domus, ob luerum
Demerfa exitio. Diffidit urbium
Portas vir Macedo, & fubruit æmulos
Reges muneribus. Munera, navium

Sævos illaqueant duces.

Crefcentem fequitur cura pecuniam,