quasdam, cur e consuetis Cærimoniis aliæ abrogentur, aliæ vero conserventur, visum est subjungere.

Abrogantur nonnullæ, quia nimia earum multitudo in tantum his in sæculis posterioribus concrevit, ut oneri facta sit intolerabili. De quibus B. Augustinus olim conquerebatur, eas in tantum auctas esse numerum, ut jam tolerabilior esset Judæorum conditio quam populi Christiani. Quod quidem jugum et onus ut paullatim tolleretur monuit, prout facultas tribueretur. Quid autem Sanctus ille dicturus esset, si Cærimonias apud nos nuper usitatas vidisset, quibus illarum tum temporis vigentium multitudo non est comparanda?

Hoc nimium apud nos Cærimoniarum incrementum tam ingens erat, et earum complures ita obscuræ, ut Christi beneficia in nos collata tenebris sæpius involvere, quam nobis in lucem proferre viderentur. Præterea, non ex Cærimoniis, sicut magna ex parte Lex Mosaica, constat Christi Evangelium: sed religio est, in qua non in figurarum servitute et umbrarum, sed in libertate Spiritus, colendus est Deus; et eas tantum poscit Cærimonias quæ ordini decenti et piæ disciplinæ inserviant, et quæ speciali quadam et evidenti significatione mentes hominum obtusas in memoriam officii eorum erga Deum ad eorum ædificationem excitare possint. Porro, cur quædam abrogatæ fuerint Cærimoniæ, hæc gravissima erat causa, quod ita in pejus sunt corruptæ, tum hominum rudium et indoctorum cæcitate super. stitiosa, tum eorum avaritia insatiabili qui proprium suum lucrum magis quam Dei gloriam quærebant, ut, dum res ipsa superesset, rei abusus tolli nequiret.

Quod autem eos attinet, quibus offensioni erunt nonnullæ e Cærimoniis antiquis adhuc servatæ ; si hoc secum reputare velint, quod Cærimoniis prorsus abjectis nullus servari possit ordo, nulla in Ecclesia sana et tranquilla disciplina, bonam facile intelligent causam esse cur sententiam suam in melius mutent. Qui, si ægre ferant quidquam antiqui adhuc manere, et omnia de novo conficta malint, utique Cærimoniis quibusdam opus esse fatentes, sine mera ac manifesta insipientia non possunt antiqua propter ipsam antiquitatem improbare. Ea enim potius propter antiquitatem venerari debent, si modo magis unitatis et concordiæ studium præ se ferre velint, quam rerum novarum ac inusitatarum, quæ, quantum fieri possit, salva Christi religionis sincera prædicatione, semper vitandæ sunt.

Præterea, nihil est cur eæ hominibus offensioni sint quas servavimus Cærimoniæ. Cum enim illæ abrogentur quæ maxime in pejus detorsæ conscientias hominum nequidquam onerabant: ita quæ supersunt propter disciplinam retinentur et ordinem

qui, (modo justa adsit_causa,) mutari potest, atque ideo non sunt pari ratione ac Lex Divina æstimandæ. Quæ autem Cærimoniæ, cum nec mutæ nec obscuræ sunt, ita proferuntur, ut quisque satis intelligere possit et quid significent et cui fini inserviant. Has igitur posthac sicut cæteras fore corruptas non est expectandum. Quibus in rebus apud nosmetipsos agendis nec alias quaslibet improbamus gentes, nec aliquid nisi nostro tantum populo præscribimus; æquum enim censemus unamquamque gentem eas usurpare Cærimonias quas ad Dei gloriam prædicandam, et ad homines in sinceram pietatem, erroris et superstitionis expertem, reducendos, aptissimas reputaverit: dum ea modo deponat quæ maxime corrupta esse (id quod rebus humano consilio institutis diverse in regionibus diversis accidit) identidem senserit.

T

¶ Ordo Legendi Psalterium.

OTUM Psalterium perlegatur singulis mensibus, ad Matutinas et ad Vesperas, ut in Psalterio notatur. In mense Februarii autem nonnisi ad diem vicesimum octavum vel vicesimum nonum legatur.

Et cum mensibus Januarii, Martii, Maii, Juli, Augusti, Octobris, et Decembris dies sint unus et triceni; Constitutum est, ut iidem legantur Psalmi in ultimo die harum mensium qui in die proxime præcedente legebantur; ut iterum incipiatur Psalterium in die primo mensis sequentis.

Quia vero Psalmus cxix. in xxii. periodos est divisus, et prolixior est quam ut uno tempore legatur; Constitutum est, ut una vice quatuor aut quinque periodi tantum legantur.

Et in fine uniuscujusque Psalmi, vel periodi Psalmi cxix. recitetur semper hic Hymnus,

Gloria Patri, et Filio: et Spiritui Sancto;

Sicut erat in principio, et nunc, et semper : et in sæcula sæculorum. Amen.

Nota, quod Psalterii Versio [Anglica] secundum Hebræos divisa, ea est quam habet magna illa Biblia Anglica, temporibus Henrici Regis Octavi et Edvardi Sexti edita atque usurpata.

Ordo in Reliqua Sacra Scriptura Legenda
Servandus.

ETUS Testamentum pro Lectionibus primis ad Matutinas et ad Vesperas ita assignatur, ut major ejus pars semel unoquoque anno legatur, sicut in Kalendario ordinatur.

Novum Testamentum pro Lectionibus Secundis ad Matutinas et ad Vesperas ita assignatur, ut bis unoquoque anno ordine præscripto legatur, mane semel et vespere semel, præter Epistolas et Evangelia; excepta autem Apocalypsi, quo ex libro nonnisi quædam Lectiones in fine anni et quædam Lectiones Propriæ Festis quibusdam assignantur.

Ut autem scias quæ Lectiones quolibet die legi debeant, quære diem mensis in sequenti Kalendario; istic enim Capita et Capitum partes invenies Lectionum quæ et ad Matutinas et ad Vesperas sunt legendæ ; nisi in Festis Mobilibus, quæ non Kalendario insunt, et in Festis Immobilibus, quæ in Kalendario Lectione carent, quibus omnibus diebus suæ invenientur Lectiones Propriæ in Tabula Lectionum Propriarum.

Si Vesperæ bis in aliqua Dominica horis diversis dicantur in eodem orationis loco (nisi in Dominica cui in Tabula duæ specialiter assignantur Secundæ Lectiones quarum utramvis legere licet) pro Lectione Secunda ad horam posteriorem legatur vel Caput aliquod e quatuor Evangeliis, vel Lectio aliqua e quatuor Evangeliis in Tabula Lectionum assignata, ad arbitrium ministri. In occasionibus, Ordinario approbandis, alias Lectiones, eo consentiente, substituere licet earum loco quæ in Kalendarie assignantur.

Sciendum est etiam, quod quandocunque vel Psalmi Proprii vel Lectiones assignantur, Psalmi vel Lectiones Feriales in Psalterio vel in Kalendario præscriptæ, si fuerint diverse, omittentur pro hac vice.

Item, Sciendum est quod in occasionibus Ordinario approbandis, Psalmos alios, eo consentiente, substituere liceat eorum loco qui in Psalterio assignantur.

Si Dierum Festorum aliquis quibus Lectiones Propriæ in Tabula Lectionum assignantur in Dominicam inciderit quæ vel sit Dominica Prima Adventûs, vel Dies Paschæ, vel Dies Pentecostes, vel Dominica Trinitatis, Lectiones istius Dominicæ legantur; sin in aliam quamlibet Dominicam inciderit, Lectiones vel Dominicæ vel Festi legi possunt ad arbitrium ministri.

Item, Sciendum est quod Oratio, Epistola, et Evangelium de Dominica per totam Hebdomadam repetenda sunt, nisi aliter in hoc Libro ordinatum fuerit.

NOTA. Quod Lectiones quæ in Tabula præcedenti Dominica post Trinitatem Vicesima Septimæ assignantur in Dominica proxima ante Adventum semper legentur.