dum ne deterius sapiat pannucia Baucis, Ut nemo in sese tentat descendere, nemo! 25 Quaesieris, » Nostin Vectidî praedia? «< — Cuius?— >> Dives arat Curibus, quantum non milvus ober ⚫ret.« Hunc ais, hunc, dis iratis genioque sinistro, 30 ingemit, Hoc bene sit! tunicatum cum sale mordens caepe, et, farratam pueris plaudentibus ollam, pannosam faecem morientis sorbet aceti. ? At si unctus cesses, et figas in cute solem, est prope te ignotus, cubito qui tangat, et acre 35 despuat in mores, penemque arcanaque lumbi runcantem, populo marcentes pandere vulvas: Tu quum maxillis balanatum gausape pectas, inguinibus quare detonsus gurgulio exstat? Quinque palaestritae licet haec plantaria vellant, 40 elixasque nates labefactent forcipe adunca, non tamen ista filix ullo mansuescit aratro. Caedimus, inque vicem praebemus crura sagittis. Vivitur hoc pacto: sic novimus. Ilia subter caecum vulnus habes; sed lato balteus auro 45 protegit. - Ut mavis, da verba, et decipe nervos, si potes. Egregium quum me vicinia dicat, non credam?. Viso si palles, improbe, nummo; si facis, in penem quidquid tibi venit amarum; si puteal multa cautus vibice flagellas: 50 nequidquam populo bibulas donaveris aures, Respue, quod non es: tollat sua munera cerdo. Tecum habita, et noris, quam sit tibi curta su pellex. SATIRA QUIN TA. AD ANNAEUM CORNUTUM. ARG. Ex sententia Stoicorum et Cornuti, praeceptoris sui, de vera libertate disserit. Vatibus hic mos est, centum sibi poscere voces, centum ora, et linguas optare in carmina centum, fabula seu moesto ponatur hianda tragoedo, vulnera seu Parthi ducentis ab inguine ferrum. Quorsum haec? aut quantas robusti carminis offas ingeris, ut par sit centeno gutture niti? Grande locuturi nebulas Helicone legunto, si quibus aut Procnes, aut si quibus olla Thyestae fervebit, saepe insulso coenanda Glyconi. Tu neque anhelanti, coquitur dum massa camino, folle premis ventos; nec clauso murmure raucus nescio quid tecum grave cornicaris inepte; nec scloppo tumidas intendis rumpere buccas. Verba togae sequeris, iunctura callidus acri, ore teres modico, pallentes radere mores doctus et ingenuo culpam defigere ludo. Hinc trahe, quae dicas, mensamque relinque Mycenis. cum capite et pedibus, plebeiaque prandia noris. Non equidem hoc studeo, bullatis ut mihi nugis pagina turgescat, dare pondus idonea fumo. Secreti loquimur. Tibi nunc, hortante Camena, excutienda damus praecordia: quantaque nostrae pars tua sit, Cornute, animae, tibi, dulcis amice, ostendisse iuvat. Pulsa, dignoscere cautus, quid solidum crepet, et pictae tectoria linguae. His ego centenas ausim deposcere fauces, 5 10 15 20 25 30 ut, quantum mihi te sinuoso in pectore fixi, Quum primum pavido custos mihi purpura cessit, bullaque succinctis laribus donata pependit; quum blandi comites, totaque impune Suburra permisit sparsisse oculos iam candidus umbo; quumque iter ambiguum est, et vitae nescius error 35 diducit trepidas ramosa in compita mentes: me tibi supposui. Teneros tu suscipis annos Socratico, Cornute, sinu. Tunc fallere sollers adposita intortos extendit regula mores, et premitur ratione animus vincique laborat, 40 artificemque tuo ducit sub pollice vultum. Tecum etenim longos memini consumere soles, et tecum primas epulis decerpere noctes. Unum opus et requiem pariter disponimus ambo, atque verecunda laxamus seria mensa. 45 Non equidem hoc dubites, amborum foedere certo consentire dies, et ab uno sidere duci. Nostra vel aequali suspendit tempora Libra 50 Saturnumque gravem nostro love frangimus una. Nescio quod certe est, quod me tibi temperat, Mille hominum species, et rerum discolor usus. Velle suum cuique est, nec voto vivitur uno. Mercibus hic Italis mutat sub sole recenti 55 rugosum piper et pallentis grana cumini: hic satur irriguo mavult turgescere somno: hic campo indulget: hunc alea decoquit: ille in Venerem est putris: sed quum lapidosa chiragra fregerit articulos, veteris ramalia fagi: tum crassos transisse dies, lucemque palustrem, et sibi iam seri vitam ingemuere relictam. At te nocturnis iuvat impallescere chartis. - · Quid? quasi ma дпит, nempe diem, donas. · Sed quum lux altera venit, iam cras hesternum consumsimus: ecce aliud cras egerit hos annos, et semper paullum erit ultra. Nam quamvis prope te, quamvis temone sub uno vertentem sese, frustra sectabere canthurn, quum rota posterior curras et in axe secundo. Libertate opus est, non hac, quam ut quisque Ve lina Publius emeruit, scabrosum tesserula far 60 65 70 possidet. Heu steriles veri, quibus una Quiritem 75 vertigo facit! Hic Dama est non tressis agaso, vappa et lippus, et in tenui farragine mendax: verterit hunc dominus, momento turbinis exit Marcus Dama. Papae!- Marco spondente recusas credere tu nummos?— Marco sub iudice palles?Marcus dixit. Ita est. Adsigna, Marce, tabel- Haec mera libertas: hanc nobis pilea donant. Haec (reliqua accipio): licet ut volo vivere, 80 85 Vindicta postquam meus a praetore recessi, cur mihi non liceat, iussit quodcumque voluntas, 90 excepto, si quid Masuri rubrica vetavit? Disce, (sed ira cadat naso rugosaque sanna,) Stat contra ratio, et secretam gannit in aurem ; 100 Diluis helleborum, certo compescere puncto Haec mea sunt, teneo, quum vere dixeris, esto liberque ac sapiens, praetoribus ac love dextro. 115 Sin tu, quum fueris nostrae paullo ante farinae, pelliculam veterem retines, et fronte politus astutam vapido servas sub pectore vulpem : quae dederam supra, repeto, funemque reduco. Nil tibi concessit ratio; digitum exsere: peccas. 120 Ecquid tam parvum est? sed nullo thure litabis, |