II. R. Ratione Doctrinæ ab Apostolis acceptæ, quam eandem semper retinuit et retinebit Ecclesia nostra, sic ut ab Apostolorum tempore usque nunc ostendi non possit, qua in re, quando, ubi et à quo aliquid circa Doctrinam sit immutatum. III. 2°. Dicitur Apostolica: quia ab Apostolis propagata fuit. IV. 3o. Apostolica dicitur: quia habet successionem legitimam et non interruptam Episcoporum præsertim in ipsa Sede Petri, de qua S. August. dicit: "Tenet me in "Ecclesia ab ipsa Sede Petri Apostoli, cui pascendas oves suas Dominus commendavit, usque ad præsentem Episco66 patum successio Sacerdotum." 66 V. 4°. Vocatur Apostolica: quia Cathedræ Petri, sive Sedi Romanæ à Petro fundatæ indivulsè adhæret : unde et Papistica ab adversariis appellatur glorioso sane improperio. 66 66 Ex nota Ecclesiæ Catholicæ et Apostolicæ licebit contra hæreticos uti argumento Tertulliani libro "de Præscriptionibus" cap. 37. eosque alloqui ejus verbis: Qui estis vos? quando et unde venistis? mea est pos"sessio, olim possideo, prior possideo, habeo origines "firmas ab ipsis authoribus;" et cap. 32. "Edant origines Ecclesiarum suarum, evolvant ordinem Episcopo66 rum suorum, ita per successiones ab initio decurrentem,' "ut primus ille Episcopus aliquem ex Apostolis vel Apos"tolicis Viris habuerit authorem.' 66 Ex dictis colliges, quòd novitas in Ecclesia sit odiosa, et antiquitas venerabilis ; ac proinde, quòd antiquitas Ecclesiæ non sit signum debilitatis vel defectûs, sed roboris, firmitatis ac perfectionis. N. 79. DE DURATIONE ECCLESIÆ. I. Initium Ecclesiæ. II. Ecclesia nunquam deficere potest QUANDONAM incepit Ecclesia? I. R. Ecclesia generalissimè accepta incepit à creatione Angelorum, cùm in sua creatione acceperint fidem et gratiam, ut dictum est in Tract. "de Deo." Ecclesia in terris militans, quæ fundamentum habet in Christo redemptore, incepit à primis parentibus Adam et Eva pœnitentibus. Ecclesia novi Testamenti initium sumpsit Christo incipiente prædicare in terris, quando etiam varii, ut constat ex Joan. cap. 4. per Baptismum Christo adscripti sunt. An Ecclesia aliquando defecit, vel deficere potest? II. R. Ecclesia nunquam defecit, nec deficere potest, sive generatim loquendo de Ecclesia Christi, sive peculiariter de Ecclesia militante novi Testamenti: quia ex quo cœpit Ecclesia, nunquam defuerunt, qui veram fidem haberent, eamque profiterentur, Deum tam externo quàm interno cultu prosequentes: et quod attinet ad indefectibilitatem Ecclesiæ nov. Test. hæc apertissimè promissa est à Christo Domino Matth. cap. 16. V. 18. "Portæ inferi non prævalebunt adversùs eam;" et cap. 28. V. 20. "Ecce ego vobiscum sum omnibus diebus usque ad con"summationem sæculi." Obj. I. Tempore Moysis defecit Ecclesia V. T. quando Aaron et omnis populus ad idololatriam deflexerunt adorando vitulum aureum. Exodi c. 32. R. Negando antec. imprimis Aaron tunc necdum erat Pontifex, neque omnis populus defecit; nam Moyses, qui erat caput populi, Josue et Levitæ ab idololatria fuerunt immunes: deinde Ecclesia tunc non constituebatur ex solis Judæis, sed etiam ex Gentilibus verum Deum colentibus. Obj. II. Tempore Eliæ 3. Reg. cap. 19. videtur defecisse Ecclesia; dicit enim Elias V. 10. "Dereliquerunt pactum tuum filii Israël... Derelictus sum ego solus:" ergo, &c. R. Neg. conseq. nam Elias non loquitur de toto populo Israëlitico, sed tantùm de illa parte, quæ suberat Regi Samariæ: deinde nec illam populi partem defecisse patet ex eo, quòd Deus responderit V. 18. superesse 7 millia virorum Israël, quorum genua non erant incurvata ante Baal. Obj. III. In passione Christi tota natio Judæorum à Christo defecit, et eodem tempore Apostoli fidem amiserunt: ergo, &c. R. Quamvis Synagoga graviter erraverit, negando Christum, propterea non defecit Ecclesia, tum quia extra Synagogam erant, qui spectabant ad Christum, tum quia multi Judæi erant per orbem dispersi, qui nondum de adventu Messiæ sic erant instructi, ut culpa illis esset non credere Messiam advenisse; multi etiam erant in Judæa versantes, qui non consenserant Concilio et actibus Sacerdotum. Ad secundum respondetur, Apostolos non amisisse fidem, licèt in fide fuerint tardiores circa Christi resurrectionem, eò quòd non intelligerent verum sensum verborum Christi juxta illud Lucæ cap. 18. V. 34. "Et ipsi nihil horum "intellexerunt." Obj. IV. Tempore Anti-Christi deficiet Ecclesia: dicit enim Christus Lucæ cap. 18. V. 8: "Filius hominis veniens, putas, inveniet fidem in terra?" ergo in fine mundi erit defectio generalis. R. Neg. antec. nam Christus solùm significat, pancos futuros fideles tempore Anti-Christi, sic tamen, ut semper remansuri sint tam multi, ut Ecclesiam visibilem constituant, cùm Anti-Christus illam sit persecuturus. N. 80. DE INFALLIBILITATE ECCLESIÆ. AN Ecclesia est infallibilis ? I. R. Ecclesiam in rebus fidei et morum nullatenus errare posse, de fide est. Probatur ex locis Matth. Num. præc. relatis. Observa contra hæreticos nostros, eos quidem admittere Ecclesiam esse indefectibilem; sed tum recurrunt ad invisibilem: verùm Ecclesiam esse visibilem, jam ante N. 73. demonstratum est; deinde 1. ad Tim. c. 3. V. 15. dicit Apostolus: "Ut scias, quomodo oporteat te in domo Dei "conversari, quæ est Ecclesia Dei vivi, columna et fir"mamentum veritatis;" ibi manifestè sermo est de Ecclesia visibili; non enim instruitur Timotheus, quomodo deberet conversari in Ecclesia, quam non videbat, sed quam videbat : jam autem illa Ecclesia est columna et firmamentum veritatis: ergo Ecclesia visibilis est indefectibilis. Porro duplex considerari potest in Ecclesia infallibilitas : una activa et authoritativa, quæ dicitur infallibilitas in docendo et definiendo; altera passiva sive obedientialis, quæ dicitur infallibilitas in discendo et credendo. II. Infallibilitas priori modo considerata competit Ecclesiæ ratione Capitis seu Summi Pontificis et Prælatorum Ecclesiæ, licèt hæc infallibilitas non competat ratione Laïcorum vel inferiorum Pastorum; sicut enim homo dicitur videre, etsi visus non competat ipsi ratione omnium . membrorum, sed tantùm ratione oculorum: ita Ecclesia dicitur hoc modo infallibilis, licèt hæc infallibilitas tantùm ipsi competat ratione Prælatorum. III. Si verò Ecclesia spectetur non ratione Capitis, sed ut complectitur fideles omnes etiam laïcos, sub obedientia Summi Pontificis ; sic non debet propriè dici infallibilis in docendo et definiendo, quia eatenus munus ejus non est docere, sed discere et credere: quapropter Ecclesia veľ hoc modo considerata dicitur iufallibilis "passivè” sive in discendo, credendo, practicando, &c. Proinde fieri non potest, ut universa Ecclesia Pontifici obediens credat aliquid tanquam revelatum, vel aliquid practicet tanquam bonum, quod tale non est: unde dici solet, quòd sensus universalis Ecclesiæ sit semper verus, et praxis, sive usus semper bonus. N. 81. DE AUTHORITATE ECCLESIÆ. 1. Ecclesia est infallibilis controversiarum Fidei Judex, sive congregata, sive dispersa. II. Ecclesia judicat per suos Prælatos. III. Ad hoc sufficit, quòd major pars Episcoporum consentiat Papæ. AN Ecclesia est Judex controversiarum fidei? I. R. Ecclesia sive congregata sive dispersa est controversiarum Fidei Judex infallibilis ; patet ex Num. 69. et 80. Probatur ulteriùs: si falsum docere possent omnes simul sparsi per orbem Ecclesiæ Pastores, falsum quoque admittere et credere teneretur sparsus ubique populus Christianus; adeoque Pastorum omnium error esset error totius Ecclesiæ, et ita evanesceret hæc ipsius infallibilitas etiam passiva, quam vel ipsi adversarii agnoscunt. : Probatur etiam ex Ecclesiæ praxi, quæ, licèt dispersa, nullas hæreses damnavit sinè Conciliis, ut testatur Eusebius, ac docet S. Aug. lib. 4. ad Bonifacium cap. ultimo: "Quasi, inquit, nulla hæresis aliquando sinè Synodi Congregatione damnata sit, cùm potiùs rarissimæ inveniantur, propter quas damnandas necessitas talis extiterit; multòque sint et incomparabiliter plures, quæ, ubi exti"terunt, illic improbari, damnarique meruerunt." 66 Quibusnam authoritas judicii de fide controversiis in Ecclesia competit? II. R. Ecclesiæ Prælatis, nimirùm Episcopis, et præ omnibus Summo Pontifici. Hos intelligit Christus Matth. cap. 18. V. 17. Dic "Ecclesiæ, si Ecclesiam autem non audierit," &c. Luc. cap. 10. V. 16. "Qui vos audit, me audit, et qui vos "spernit, me spernit;" his dicit Paulus Actor. cap. 20. V. 28. "Attendite vobis et universo gregi, in quo vos Spiritus S. Episcopos posuit regere Ecclesiam Dei." 66 An hoc judicium in rebus fidei etiam non spectat ad Doctores Theologos, aliosve Ecclesiasticos ? R. Negativè; unde in Conc. generalibus votum decisi⚫ vum non habent, sed in iis dumtaxat admittuntur ad examen materiarum et consultationem: multò igitur minùs Laïci in rebus fidei judices sunt. Ex his observa, regimen Ecclesiæ quidem esse monarchicum ratione Capitis Summi Pontificis, sed simul Aristocratiâ temperatum: et quia simul ministrorum Ecclesiæ inter se est subordinatio, hinc etiam est hierarchicum. Ex dictis patet, vanum esse Quesnellistarum effugium dicentium Bullam "Unigenitus" non esse acceptatam ab Episcopis uno in loco congregatis. Item vanam esse eorumdem appellationem ad Concilium generale, cùm Ecclesia dispersa æque infallibilis sit ac in Concilio generali congregata, idemque sit Tribunal: unde ne quidem appellatio illa legitima est secundùm principia Gallorum, sustinentium Pontificem esse fallibilem, et Concilio generali inferiorem : quia à judicio infallibili quale est Ecclesiæ dispersæ, non datur appellatio. An ad inconcussam et infallibilem definitionis authoritatem necessarium est, ut omnes planè totius orbis Episcopi sint unius et ejusdem sententiæ ? III. R. Negativè; sed sufficit unanimitas moralis Episcoporum, seu major eorum pars suo Capiti Summo Pontifici consentientium. Probatur: communis et recepta est omnium Tribunalium lex, ut ex pluralitate suffragiorum sententia pronuncietur; atqui hic habetur pluralitas suffragiorum cum suo Capite Romano Pontifice consentientium: ergo si ex his sententia definitiva pronuncietur hæc est sententia legitima Tribunalis totius Ecclesiæ. Confirmatur: alioquin Ecclesia deficeret, et redderetur invisibilis; nesciretur enim, cui parti adhærendum esset: utrique autem parti adhærere non possemus, cum inter illas unitas Ecclesiæ non subsisteret, neque sciretur, quænam Ecclesia tunc foret columna et firmamentum veritatis. Denique ille minor numerus Episcoporum suo Capiti dissentientium Ecclesiam constituere vel repræsentare non potest. Hinc sequitur, quòd, ut universa Ecclesia censeatur acceptare aliquam Bullam Pontificiam, sufficiat, quòd maxima et præcipua pars illam acceptet: nullatenùs verò (ut Quesnellista volunt) necesse sit, ut omnes universi orbis Episcopi eam acceptent, ut Ecclesia censeatur, doctrinam ali |