Ventorumque regat pater,
Obstrictis aliis, præter Iapyga,
Navis, quæ tibi creditum
Debes Virgilium, finibus Atticis
Reddas incolumem, precor,

Et serves animæ dimidium meæ.
Illi robur et æs triplex

Circa pectus erat, qui fragilem truci
Commisit pelago ratem

Primus, nec timuit præcipitem Africum
Decertantem Aquilonibus,

Nec tristes Hyadas, nec rabiem Noti,
Quo non arbiter Hadriæ

Major, tollere seu ponere vult freta.

Quem Mortis timuit gradum,
Qui siccis oculis monstra natantia,
Qui vidit mare turgidum, et
Infames scopulos Acroceraunia?
Nequicquam Deus abscidit

Prudens Oceano dissociabili
Terras, si tamen impiæ

Non tangenda rates transiliunt vada.
Audax omnia perpeti

Gens humana ruit per vetitum nefas.
Audax Iapeti genus

Ignem fraude mala gentibus intulit.
Post ignem ætherea domo
Subductum, macies et nova febrium
Terris incubuit cohors;

Semotique prius tarda necessitas

Leti corripuit gradum.
Expertus vacuum Dædalus aera
Pennis non homini datis ;
Perrupit Acheronta Herculeus labor.
Nil mortalibus arduum est:

Cœlum ipsum petimus stultitia; neque
Per nostrum patimur scelus

Iracunda Jovem

ponere fulmina.

40

335

30

25

20

15

10

5

CARMEN IV.

AD SESTIUM.

Solvitur acris hiems grata vice veris et Favonî;
Trahuntque siccas machinæ carinas;

Ac neque jam stabulis gaudet pecus, aut arator igni ; Nec prata canis albicant pruinis.

Jam Cytherea choros ducit Venus, imminente luna, 5 Junctæque Nymphis Gratiæ decentes

Alterno terram quatiunt pede, dum graves Cyclopum Vulcanus ardens urit officinas.

Nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto,
Aut flore, terræ quem ferunt solutæ.

Nunc et in umbrosis Fauno decet immolare lucis,
Seu poscat agna, sive malit hædo.

Pallida Mors æquo pulsat pede pauperum tabernas
Regumque turres. O beate Sesti,

10

Vitæ summa brevis spem nos vetat inchoare longam. 15
Jam te premet nox, fabulæque Manes,

Et domus exilis Plutonia: quo simul mearis,
Non regna vini sortiere talis.

CARMEN V.

AD PYRRHAM.

Quis multa gracilis te puer in rosa
Perfusus liquidis urget odoribus
Grato, Pyrrha, sub antro?

Cui flavam religas comam

Simplex munditiis? Heu, quoties fidem,
Mutatosque Deos flebit, et aspera

Nigris æquora ventis

Emirabitur insolens,

Qui nunc te fruitur credulus aurea,

Qui semper vacuam, semper amabilem

Sperat, nescius auræ

Fallacis Miseri quibus

Intentata nites. Me tabula sacer

5

10

Votiva paries indicat uvida
Suspendisse potenti

Vestimenta maris Deo.

CARMEN VI.

AD AGRIPPAM.

Scriberis Vario fortis et hostium
Victor, Mæonii carminis alite,

Quam rem cumque ferox, navibus aut equis,
Miles te duce gesserit.

15

Nos, Agrippa, neque hæc dicere, nec gravem 5
Pelidæ stomachum cedere nescii,

Nec cursus duplicis per mare Ulyxei,
Nec sævam Pelopis domum

Conamur, tenues grandia: dum pudor
Imbellisque lyræ Musa potens vetat
Laudes egregii Cæsaris et tuas

Culpa deterere ingenî.

Quis Martem tunica tectum adamantina
Digne scripserit? aut pulvere Troico
Nigrum Merionem? aut ope Palladis
Tydiden superis parem?

Nos convivia, nos prælia virginum,
Sectis in juvenes unguibus acrium,
Cantamus vacui, sive quid urimur,
Non præter solitum leves.

CARMEN VII.

AD PLANCUM.

Laudabunt alii claram Rhodon, aut Mytilenen,
Aut Ephesum, bimarisve Corinthi

Monia, vel Baccho Thebas, vel Apolline Delphos
Insignes, aut Thessala Tempe.

10

15

20

20

Sunt quibus unum opus est intactæ Palladis urbem 5 Carmine perpetuo celebrare, et

Undique decerptam fronti præponere olivam.

Plurimus in Junonis honorem
Aptum dicet equis Argos ditesque Mycenas.
Me nec tam patiens Lacedæmon,

Nec tam Larissæ percussit campus opimæ,
Quam domus Albuneæ resonantis,
Et præceps Anio, et Tiburni lucus, et uda
Mobilibus pomaria rivis.

Albus ut obscuro deterget nubila cœlo

Sæpe Notus, neque parturit imbres
Perpetuos: sic tu sapiens finire memento
Tristitiam, vitæque labores

Molli, Plance, mero; seu te fulgentia signis
Castra tenent, seu densa tenebit

Tiburis umbra tui. Teucer Salamina patremque
Quum fugeret, tamen uda Lyxo

Tempora populea fertur vinxisse corona,
Sic tristes affatus amicos:

"Quo nos cumque feret melior fortuna parente,

Ibimus, o socii comitesque!

Nil desperandum Teucro duce et auspice Teucro:
Certus enim promisit Apollo

Ambiguam tellure nova Salamina futuram.

O fortes, pejoraque passi

Mecum sæpe viri, nunc vino pellite curas ;
Cras ingens iterabimus æquor."

CARMEN VIII.

AD LYDIAM.

Lydia, dic, per omnes

Te deos oro, Sybarin cur properes amando

Perdere? cur apricum

Oderit Campum, patiens pulveris atque solis?
Cur neque militaris

Inter æquales equitat, Gallica nec lupatis

Temperat ora frenis?

Cur timet flavum Tiberim tangere? cur olivum
Sanguine viperino

Cautius vitat? neque jam livida gestat armis
Brachia, sæpe disco,

Sæpe trans finem jaculo nobilis expedito?
Quid latet, ut marinæ

Filium dicunt Thetidis sub lacrimosa Troja
Funera, ne virilis

Cultus in cædem et Lycias proriperet catervas?

CARMEN IX.

AD THALIARCHUM.

Vides, ut alta stet nive candidum
Soracte, nec jam sustineant onus
Silvæ laborantes, geluque

Flumina constiterint acuto.
Dissolve frigus, ligna super foco
Large reponens, atque benignius
Deprome quadrimum Sabina,
O Thaliarche, merum diota.
Permitte divis cetera, qui simul
Stravere ventos æquore fervido
Depræliantes, nec cupressi

Nec veteres agitantur orni.

Quid sit futurum cras, fuge quærere; et

Quem fors dierum cumque dabit, lucro
Appone; nec dulces Ĉamonas

Sperne puer, neque tu choreas,

Donec virenti canities abest

Morosa. Nunc et campus, et areæ,
Lenesque sub noctem susurri

Composita repetantur hora;

Nunc et latentis proditor intimo
Gratus puellæ risus ab angulo,
Pignusque dereptum lacertis,
Aut digito male pertinaci.

10

15

5

10

15

26