LV. IN MARULLAM. ARRECTUM quoties Marulla penem 3. Scrupula edd. vett. Nostram lect. dat MS. Pulmann. Sextulas. Sextula est sexta pars unciæ. Facete Poeta stateram dicit libidinosa Marullæ manum, quæ tam accurate tale quid pensaret, et metiretur, etc. 4. Opus, etc. Eadem voce idem significat Naso, Amor. lib. III: Nunc opus exposcunt militiamque suam. Et hic militiam addidit, 5 sicut Noster palæstras. - Palæstras. Τὴν κλινοπάλην. 5. Loro quum similis, etc. Iisdem fere verbis supra: «Madidoque simillima loro », etc. 6. Dicit. Nempe rursus digitis metiens, et manu pensans, et, ut prius, quot libræ, scriptula, sextulæ numerans diligenter. 7. Statera a stando dicta; instrumentum quo res ponderantur. ED. LVI. IN GALLUM. TOTIS, Galle, jubes tibi me servire diebus, Eximit, aut reficit dentem Cascellius ægrum: Non secat, et tollit stillantem Fanniùs uvam : quidem facili, latina, immo et pereleganti, damnare est ? Ego vero eam damnem quam proponit Antonius. Minime enim Veteribus usitatum de luto conqueri, quamvis jure suo id fecissent, sed de strepitu, fumo, vento, incendiis, nocturnis latrociniis. Horat. lib. III, od. xxIII: « Omitte mirari beatæ Fumum et opes strepitumque Romæ (quod Gallice imitatus Rousseau, in celeb. op. Émile, lib. III: Adieu Paris, ville de bruit, de boue et de fumée; ubi quidem cum fumo et strepitu lutum, boue, junxit, sed non in hoc imitatus Horatium). Juven. sat. v, in re huic simillima : 5 - 8. Qui sanet ruptos. Non herniosos intelligit, sed officiis patronorum defatigatos, et quorum vestes sunt attritæ et laceræ : quasi diceret, Omni morborum generi remedium quidem invenitur; at clientibus defatigatis et laceris nullus patronus fert opem. Nonne et hic jocatur in sensu ambiguo? Duplex enim ibi sensus; siquidem ruptus perinde sonat ac fessus, lassus, anhelans (gallice rompu); nec minus tamen rumpi significet dissilientibus et crepantibus ilibus mori (gallice crever). Sciscitatur ergo Noster, an sit uspiam qui mortuos in vitam restituat, an qui ruptos exsuscitet; intelligens se jam lassitudine ruptum. ED. LVII. * AD SEXTUM ARGENTI libram mittebas: facta selibra est, ANXURIS æquorei placidos, Frontine, recessus, Non novere nemus, flumineosque lacus, 5 Pieridas nunc nos maxima Roma terit. Hic mihi quando dies meus est? jactamur in alto 10 Græcia, versus meridiem, ubi Lo- studium notare, quod idem ut alibi, cri et Rhegium. ས 6. Maxima. ÉTOεTóν solemne ad Romam. Sic fere lib. I, sat. v, Horatius: « Egressum magna me accepit Aricia Roma. Terit. Of ficiis urbanis. Epigr. LVI supra, vs. I et 8. 7. Dies meus est. Legunt alii sine interrogatione, et hunc accommodant sensum Quando liber sum ab officiis patronorum, habito in alta semita, nempe in monte Quirinali, etc. Videat lector. Illa interpretatio minus bona mihi videtur. Cæterum si cui illa placuerit, meminerit haud solum punctum delendum quod interrogat, sed præterea comma inserendum vel post Hic, vel post mihi. ED. Jactamur in alto. Metaphora est; et sensus: Officiis, curis, et negotiis occupamur, et vita consumitur in officiis præstandis, ex quibus nullum fructum percipimus. 8. Sterili labore. Comitandi, deducendi patronos, etc. Vel labore, ut Raderus exponit, quem in hortum suum suburbanum frustra collocat, quum fructus nullos prope reddat. Videtur et simul poeticum queritur sterile et inane. Et ad id vide Juvenalis sat. VII, qua de eorum qui se rei litterariæ studio, sive poetæ, sive rhetores et grammatici, addicunt, paupertate conqueritur. 9. Dura suburbani. Infra videatur epigr. LXXII. 10. Vicinosque tibi. Nempe in monte Quirinali. 11. Sed non solus amat. Excusat hic officium suum intermissum; et affirmat, a se non minus amari Frontinum, quamvis non toties revisum, salutatum et deductum; quam ab officiosis aliis clientibus, qui dies noctesque illius limina terunt amicitiam enim et amorem non in externo, sed intimo penetrali consistere. Rad. 12. Nec vatem. Lib. I, epigramm. LXXI: «Si dicet (Proculus nempe): Quare non tamen ipse venit? Sic licet excuses: Quia qualiacumque leguntur Ista salutator scribere non potuit. » 14. Et non officiosus. Hoc est: Licet quotidie domum tuam non adeam salutem tibi dicturus, tamen te amo. LIX. IN DELICATUM LECTOREM. CONSUMPTA est uno si lemmate pagina, transis; * Excusat longiora epigrammata. - Idem fere est argumentum elegantissimi epigrammatis quo distichum et δεκάστιχον (le Dizain) comparat Lebrun, lib. III, epigr. XCVII, et cujus id est initium: J'aime parfois l'épigramme en distique, 1. Uno si, etc. Lemma est breve orationis vel poematis argumentum, seu inscriptio et titulus: lib. XIV, epigr. 11. Sumitur hic pro ipso epigrammate hoc est, si unum epigramma tam longum sit, ut impleat totam paginam. 3. Dives, et ex omni. Sua epigrammata comparat cœnæ lautæ et instructæ omni ciborum genere. Macello. Macellum generale primum. Sed postea in macello et delicatiora, quemadmodum pisces, vendebantur. Et sane macellum iyθυοπωλεῖον potius, quam κρεωπωAciov. Et pisces peculiariter 2. Herald. 4. Mactya Turnebus XXII, 6. Mactea edd. Farnab. Barb. Mattya Ald. Junt. Colin. Maitt. et sic legit Georgius. Mattya juvat Delph. Juvat ed. Schrevel. Mattea sola juvant. - Mattea, quæ Græcis parrúa vel patrón, lautitiæ, cupedia, dulciaria. Athenæus, Deipnosophistarum libro XIV, ματτύην exponit πᾶν τὸ mchureλèç deopa, sive sint pisces opipare parati, sive aves, sive olera aut alia, quæ minutatim concisa aromatis condiuntur: et ea quæ xvεúμaтa appellantur. Cæterum, utrum mattea nom. plur. e matteum, an sing. mattea (tum vero cum Schrev. rescrib. juvat), ambigitur. Nam Suetonius in Calig. Et multis macteas vecap. 38: nenatas misit. » 5. Non opus est. Eamdem continuat metaphoram. Sensus est: Mihi placet lector ille, qui non solis jocis et nugis, sed delectatur etiam gravibus carminibus. Sic conviva placet, qui non solis cupediis expleri vult, sed pane etiam vescitur. Guloso. Gulosus ille est qui delicatioribus tantum et exquisitissimis ferculis vescitur, non qui crassiori bus et multis; quod Gallice friand, non gourmand. 6. Pene ed. Par. 1617. Pene cod. pro cauda s. fine. Hinc offa penita ap. Festum et alios. » Beverl. |