SATURA V. Vatibus hic mos est, centum sibi poscere voces, centum ora et linguas optare in carmina centum, fabula seu maesto ponatur hianda tragoedo, vulnera seu Parthi ducentis ab inguine ferrum. 5'Quorsum haec? aut quantas robusti carminis offas ingeris, ut par sit centeno gutture niti? grande locuturi nebulas Helicone legunto, si quibus aut Prognes, aut si quibus olla Thyestae fervebit, saepe insulso cenanda Glyconi; 10 tu neque anhelanti, coquitur dum massa camino, folle premis ventos, nec clauso murmure raucus nescio quid tecum grave cornicaris inepte, nec scloppo tumidas intendis rumpere buccas. verba togae sequeris iunctura callidus acri, 15 ore teres modico, pallentis radere mores doctus et ingenuo culpam defigere ludo. hinc trahe quae dicis, mensasque relinque Mycenis cum capite et pedibus, plebeiaque prandia noris.' Non equidem hoc studeo, bullatis ut mihi nugis 20 pagina turgescat, dare pondus idonea fumo. secreti loquimur; tibi nunc hortante Camena excutienda damus praecordia, quantaque nostrae pars tua sit, Cornute, animae, tibi, dulcis amice, ostendisse 'iuvat: pulsa, dinoscere cautus, 25 quid solidum crepet et pictae tectoria linguae. 30 his ego centenas ausim deposcere voces, ut, quantum mihi te sinuoso in pectore fixi, Cum primum pavido custos mihi purpura cessit bullaqué succinctis Laribus donata pependit; cum blandi comites totaque inpune Subura permisit sparsisse oculos iam candidus umbo; cumque iter ambiguum est et vitae nescius error 35 deducit trepidas ramosa in compita mentes, me tibi supposui: teneros tu suscipis annos Socratico, Cornute, sinu; tum fallere sollers apposita intortos extendit regula mores, et premitur ratione animus vincique laborat 40 artificemque tuo ducit sub pollice vultum. tecum etenim longos memini consumere soles, et tecum primas epulis decerpere noctes: unum opus et requiem pariter disponimus ambo, atque verecunda laxamus seria mensa 45 non equidem hoc dubites, amborum foedere certo consentire dies et ab uno sidere duci nostra vel aequali suspendit tempora Libra Parca tenax veri, seu nata fidelibus hora dividit in Geminos concordia fata duorum, 50 Saturnumque gravem nostro Iove frangimus una: nescio quod, certe est, quod me tibi temperat astrum. Mille hominum species et rerum discolor usus; velle suum cuique est, nec voto vivitur uno. 55 rugosum piper et pallentis grana cumini, hic satur inriguo mavult turgescere somno; hic campo indulget, hunc alea decoquit, ille in Venerem putris; sed cum lapidosa cheragra fregerit articulos, veteris ramalia fagi, 60 tunc crassos transisse dies lucemque palustrem et sibi iam seri vitam ingemuere relictam. at te nocturnis iuvat inpallescere chartis; cultor enim iuvenum purgatas inseris aures fruge Cleanthea. petite hinc puerique senesque 65 finem animo certum miserisque viatica canis ! 'Cras hoc fiet.' Idem cras fiet. Quid? quasi magnum nempe diem donas.' Sed cum lux altera venit, iam cras hesternum consumpsimus: ecce aliud cras egerit hos annos et semper paulum erit ultra. 70 nam quamvis prope te, quamvis temone sub uno vertentem sese frustra sectabere cantum, cum rota posterior curras et in axe secundo. Libertate opus est. non hac, ut, quisque Velina 75 possidet. heu steriles veri, quibus una Quiritem cui licet, ut voluit? licet ut volo vivere: non sum 85 liberior Bruto?" "Mendose colligis," inquit stoicus hic aurem mordaci lotus aceto; "haec reliqua accipio; licet illud et ut volo tolle." 'Vindicta postquam meus a praetore recessi, cur mihi non liceat, iussit quodcumque voluntas, 90 excepto si quid Masuri rubrica vetavit?' Disce, sed ira cadat naso rugosaque sanna, dum veteres avias tibi de pulmone revello. non praetoris erat stultis dare tenuia rerum officia atque usum rapidae permittere vitae: 95 sambucam citius caloni aptaveris alto. stat contra ratio et secretam garrit in aurem, 100 diluis helleborum, certo conpescere puncto es modicus voti? presso lare? dulcis amicis? 110 iam nunc astringas, iam nunc granaria laxes, inque luto fixum possis transcendere nummum, nec glutto sorbere salivam Mercurialem ? 'haec mea sunt, teneo' cum vere dixeris, esto liberque ac sapiens praetoribus ac Iove dextro, 115 sin tu, cum fueris nostrae paulo ante farinae, pelliculam veterem retines et fronte politus astutam vapido servas sub pectore vulpem, quae dederam supra relego funemque reduco: nil tibi concessit ratio; digitum exsere, peccas, 120 et quid tam parvum est? sed nullo ture litabis, haereat in stultis brevis semuncia recti. haec miscere nefas; nec, cum sis cetera fossor, tris tantum ad numeros satyrum moveare Bathylli. 'Liber ego.' Unde datum hoc sentis, tot subdite rebus? 125 an dominum ignoras, nisi quem vindicta relaxat? 'I puer et strigiles Crispini ad balnea defer!' si increpuit, cessas nugator;' servitium acre te nihil impellit, nec quicquam extrinsecus intrat, quod nervos agitet; sed si intus et in iecore aegro 130 nascuntur domini, qui tu inpunitior exis atque hic, quem ad strigiles scutica et metus egit erilis? Mane piger stertis. 'Surge!' inquit Avaritia 'heia surge!' Negas; instat 'Surge!' inquit. "Non queo." 'Surge!' "Et quid agam?" "Rogitas? en saperdam advehe I 135 castoreum, stuppas, hebenum, tus, lubrica Coa; tolle recens primus piper ex sitiente camelo; ; verte aliquid; iura.' "Sed Iuppiter audiet." "Ehen! varo, regustatum digito terebrare salinum |
