Deprome quadrimum Sabina, O Thaliarche, merum diota. Permitte Divis cetera: qui simul Stravere ventos aequore fervido Deproeliautes; nec cupressi,

Nec veteres agitantur orni.

Quid sit futurum cras, fuge quaerere: et
Quem sors dierum cumque dabit, lucro
Appone; nec dulces amores

Sperne puer, neque tu choreas;

Donec virenti canities abest

Morosa. Nunc et campus, et areae;
Lenesque sub noctem susurri
Composita repetantur hora:

Nunc et latentis proditor intimo
Gratus puellae risus ab angulo;
Pignusque dereptum lacertis,
Aut digito male pertinaci.

ODE X. HYMNVS AD MERC VRIVM .

Quem laudat a facundia, a parentibus, a palaestrae, et lyrae inventione, a maxima in furando calliditate; aique ab iis, quibus fungitur, muneribus.

Mercuri, facunde nepos Atlantis,

Qui feros cultus hominum recentum
Voce formasti catus, et decorae
More palaestrae :

Te canam, magni Iovis, et Deorum
Nuncium, curvaeque lyrae parentem;
Callidum, quidquid placuit, iocosu
Condere furto.

Te, boves olim nisi reddidisses
Per dolum amotas, puerum minaci
Voce dum terret, viduus pharetra,
Risit Apollo.

Quin et Atridas, duce te, superbos,
Ilio dives Priamus relicto,

Thessalosque ignes, et iniqua Troiae
Castra fefellit.

Tu pias laetis animas reponis
Sedibus; virgaque levem coerces

10

05

5

20

Aurea turbam, superis Deorum

Gratus, et imis.

ODE XI. AD LEVCONOEN.

Hortatur Leuconoen, ut, omissa futurorum cura, voluptati indulgeat; argumento a vitae brevitate, et cele itate ducto.

Tu ne quaesieris, scire nefas, quem mihi, quem tibi
Finem D dederint, Leuconoe; nec Babylonios
Tentaris numeros. Ut melius, quidquid erit, pati!
Seu plures hiemes, seu tribuet Iupiter ultimam,
Quae nunc oppositis debilitat pumicibus mare
Tyrrhenum; sapias, vina liques, et spatio brevi
Spem longam reseces. Dum loquimur, fugerit invida
A Etas: carpe diem, quam minimum credula postero.

ODE XII. AD CAESAREM AVGVSTVM.

Collaudatis Dis, heroibus, virisque aliquot claris, tan dem ad divinas Augusti laudes descendit, eumque illis praefert.

Quem virum, aut heroa, lyra, vel acri
Tibia sumis celebrare, Clio?

Quem Deum? Cuius recinit iocosa

Nomen imago,

Aut in umbrosis Heliconis oris,

Aut super Pindo, gelidove in Haemo?
Unde vocalem temere insequutae

Orphea silvae,

Arte materna rapidos morantem
Fluminum lapsus, celeresque ventos,
Blandum et auritas fidibus canoris

Ducere quercus.

Quid prius? Dicam solitis Parentem

Laudibus; qui res hominum, ac Deorum;
Qui mare, ac terras, variisque mundum

Temperat horis.

Unde nil mains generatur ipso,

Nec viget quidquam simile, aut secundum:
Proximos illi tamen occupabit

Pallas honores.

Proeliis audax, neque te silebo,

5

10

15

29

Liber; et saevis inimica virgo

Belluis; nec te, metuende certa,
Phoebe, sagitta.

Dicam et Alciden, Puerosque Ledae;

Hunc equis, illum superare pugnis

Nobilem:

quorum simul alba nautis
Stella refulget,

Defluit saxis agitatus humor;
Concidunt venti, fugiuntque nubes:
Et minax, Di sic voluere, ponto
Unda recumbit.

Romulum post hos prius, an quietum
Pompili regnum memorem; an superbos
Tarquini fasces, dubito, an Catonis

Nobile letum .

Regulum, et Scauros, animaeque magnae
Prodigum Paullum, superante Poeno,
Gratus insigni referam Camena,

Fabriciumque.

Hunc, et intonsis Curium capillis
Utilem bello tulit, et Camillum
Saeva paupertas, et avitus apto
Cum lare fundus.

Crescit, occulto velut arbor aev
Fama Marcelli: micat inter omnes
Julium sidus, velut inter ignes
Luna minores.

Gentis humanae Pater, atque custos,
Orte Saturno, tibi cura magni

Caesaris fatis data; tu secando

25

За

35

40

45

Te minor laetum regat aequus Orbem:

Tu gravi curru quaties Olympum;

Tu parum castis inimica mittes
Fulmina lucis.

60

ODE XIII. AD LYDIAM.

Moleste fert Thelephum rivalem sibi a Lydia anteponi.

Quum tu, Lydia, Telephi

Cervicem roseam, cerea Telephì

Laudas brachia, vae! meum

Fervens difficili bile tumet iecur.

Tum nec mens mihi, nec color

Certa sede manet: humor et in genas Furtim labitur, arguens

Quam lentis penitus macerer ignibus. Uror, seu tibi candidos.

Turparunt humeros immodicae mero

Rixae; sive puer furens

Impressit memorem dente labris notam.

Non, si me satis audias,

Speres perpetuum, dulcia barbare

5

Laedentem oscula, quae Ven us

15

Quinta parte sui nectaris imbuit.

Felices ter, et amplius,

Quos irrupta tenet copula; nec malis

Divulsus querimoniis

Suprema citius solver amor die .

29

ODE XIV. AD REMPVBLICAM.

Sub imagine navis monet eam, ne nova adeat
bellorum civilium pericula.

O Navis! referent in mare te novi
Fluctus? O quid agis? fortiter occupa
Portum. Nonne vides, ut

Nadum remigio latus,

Et malus celeri saucius Africo,
Antennaeque gemunt? Iam sine fanibus.
Vix durare carinae

Possunt imperiosius

AEquor: non tibi sunt integra lintea;
Non Di, quos iterum pressa voces malo.
Quamvis Pontica pinus,

Silvae filia nobilis,

Iactes et genus, et nomen inutile;
Nil pictis timidus navita puppibus

I

Fidit. Tu, nisi ventis

Debes ludibrium, cave.

Nuper sollicitum quae mihi taedium,
Nunc desiderium, curaque non levis,
Interfusa nitentes

Vites aequora Cycladas.

ODE XV. NEREI VATICINIVM DE EXCIDIO TROIAE.

Pastor quum traheret per freta navibus

Idaeis Helenen perfidus hospitam;

Ingrato celeres obruit otio

Ventos, ut caneret fera

Nereus fata. Mala ducis avi domum,

Quam multo repetet Graecia milite;
Coniurata tuas rumpere nuptias,

Et regnum Priami vetus.

Heu, heu! quantus equis, quantus adest viris
Sudor! quanta moves funera Dardanae
Genti Iam galeam Pallas, et aegida

Currusque, et rabiem parat.
Nequidquam, Veneris praesidio ferox,
Pectes caesariem; grataque feminis
Imbelli cithara carmina divides:

Nequidquam thalamo graves

Hastas, et calami spicula Cnossii
Vitabis; strepitumque, et celerem sequi
Aiacem: tamen, heu! serus adulteros

Cultus pulvere collines.

Num Laertiaden, exitium tuae

Gentis; num Pylium Nestora respicis ?
Urgent impavidi te Salaminius

Teucer, te Sthenelus sciens

Pugnae; sive opus est imperitare equis,
Non auriga piger. Merionen quoque
Nosces. Ecce furit te reperire atrox

Tydides, melior patre:

Quem tu, cervus uti vallis in altera
Visum parte lupum graminis immemor,

Sublimi fugies mollis anhelitu,

Non hoc pollicitus tuae.

Iracunda diem proferet Ilio,

Matronisque Phrygun classis Achillei,

15

20

5

ΤΟ

15

20

25

30