Junctis visit oloribus:

Dicetur merita Nox quoque nenia.

ODE XXIX. AD C. CILNIVM MAECENATEM.

Ad frugales epulas in Sabinum suum vocat Urbis Praefectum; petitque, ut publicas curas omittat, Deoque sinat futura.

Tyrrhena regum progenies, tibi
Non ante verso lene merum cado,
Cum flore, Maecenas, rosarum, et
Pressa tuis balanus capillis,

Iamdudum apud me est.

Eripe te morae :

Ne semper udum Tibur, et AEsulae

Declive contempleris arvum, et
Telegoni iuga parricidae .

Fastidiosam desere copiam, et

Molem propinquam nubibus arduis :

Omitte mirari beatae

Fumum, et opes, strepitumque Romae.

Plerumque gratae divitibus vices,

Mundaeque parvo sub lare pauperum
Cen ae, sine aulaeis, et ostro,

Sollicitam explicuere frontem .

Iam clarus occultum Andromedae pater

:

Ostendit ignem iam Procyon furit,
Et stella vesani Leonis,

Sole dies referente siccos.

Iam pastor umbras cum grege languido,

Rivumque fessus quaerit, et horridi

Dumeta Silvani; caretque

Ripa vagis taciturna ventis.

Tu, civitatem quis deceat status,
Curas; et Urbi sollicitus times,
Quid Seres, et regnata Cyro
Bactra parent, Tanaisque discors.

Prudens futuri temporis exitum
Caliginosa nocte premit Deus ;
Ridetque, si mortalis ultra

Fas trepidat. Quod adest, memento
Componere aequus: cetera fluminis
Ritu feruntur; nunc medio alveo

5

10

15

20

25

30

35

40

45

50

55

Cum pace delabentis Etruscum

In mare; nunc lapides adesos,
Stirpesque raptas, et pecus, et domos
Volventis una; non sine montium
Clamore, vicinaeque silvae,
Quum fera diluvies quietos

Irritat amnes. Ille potens sui,
Laetusque deget, coi licet in diem
Dixisse; vixi. Cras vel atra
Nube polum Pater occupato,
Vel Sole puro non tamen irritum
Quodcumque retro est, efficiet ; neque
Diffinget, infectumque reddet,

Quod fugiens semel hora vexit. Fortuna saevo laeta negotio, et Ludum insolentem ludere pertinax, Transmutat incertos honores,

Nunc mihi, nunc alii benigna.
Laudo manentem: si celeres quatit
Pennas, resigno quae dedit, et mea
Virtute me involvo; probamque
Pauperiem sine dote quaero.
Non est meum, si mugiat Africis
Malus procellis, ad miseras preces
Decurrere; et votis pacisci,

Ne Cypriae, Tyriaeque merces
Addant avaro divitias mari,
Tunc me, biremis praesidio scaphae,
Tutum per AEgaeos tumultus
Aura feret, geminusque Pollux.

ODE XXX. AD MVSAN MELPOMENEN.

Famae perennitatem Poeta sibi a suis versibus
pollicetur.

Exegi monumentum aere perennius,

Regalique situ pyramidum altius ;

Quod non imber edax, non Aquilo impotens

Possit diruere, aut innumerabilis

Annorum series, et fuga temporum,
Non omnis moriar; multaque pars mei
Vitabit Libitinam. Usque ego postera

бо

Crescam laude recens, dum Capitolium
Scandet cum tacita virgine Pontifex.
Dicar, qua violens obstrepit Aufidus,
Et qua pauper aquae Daunus agrestium
Regnavit populorum, ex humili potens
Princeps AEolium carmen ad Italos
Deduxisse modos. Sume superbiam
Quaesitam meritis; et mihi Delphica
Lauro cinge volens, Melpomene, comam .

10

15

CARMIN V M

LIBER QVARTVS.

ODE I. AD VENEREM.

AEtate sua, se iam rebus amatoriis, et carminibus ludicris haud esse idoneum: Deam ideo precatur, ut hanc provinciam Paullo Maximo, ornatissimo iuveni, tradat.

Internissa, Venus, diu,

Rursus bella moves. Parce, precor, precor!

Non sum qualis eram bonae

Sub regno Cinarae. Desine, dulcium

Mater saeva Cupidinum,

Circa lustra decem flectere mollibus

Iam durum imperiis: abi,

Quo blandae iuvenum te revocant preces.

Tempestivius in domum

Paulli, purpureis ales oloribus,

Comissabere Maximi,

Si torrere iecur quaeris idoneum.

Namque et nobilis, et decens,

Et pro sollicitis non tacitns reis,

Et centum puer artium,

.5

15

Late signa feret militiae tuae.

Et quandoque potentior

Largis muneribus riserit aemuli,

Albanos prope te lacus

Ponet marmoream sub trabe Cypria. Illic plurima naribus

a0

Duces thura; lyraeque, et Berecyntiae

Delectabere tibiae

Mixtis carminibus, non sine fistula.

Illic bis pueri die

Numen cum teneris virginibus tuum

Laudantes, pede candido

In morem Salium ter quatient humum.

Me nec femina, nec puer

Iam, nec spes animi credula mutui,

23

Nec certare iuvat mero,

Nec vincire novis tempora floribus.
Sed cur, heu! Ligurine, car

Manat rara meas lacryma per genas?
Cur facunda parum decoro

Inter verba cadit lingua silentio?

Nocturnis ego somniis

Iam captum teneo, iam volucrem sequor

Te per gramina Martji

Campi; te per aquas, dure, volubiles.

ODE II. AD IVLVM ANTONIVM.

Horatius non a se, sed ab ipso, victorias Augusti spiritu Pindarico celebrari posse dicit.

Pindarum quisquis stadet aemulari,

Jule, ceratis ope Daedalea

Nititur pennis, vitreo daturus

Nomina ponto.

Monte decurrens velut amnis, imbres
Quem super notas aluere ripas,
Fervet, immensusque ruit profundo
Findarus ore;

Laurea donandus Apollinari,
Seu per audaces nova dithyrambos
Verba devolvit, numerisque fertur
Lege solutis :

Sen Deos, regesve canit, Deorum
Sanguinem, per quos cecidere iusta
Morte Centauri; cecidit tremendae
Flamma Chimaerae :

Sive, quos Elea domum reducit
Palma caelestes, pugilemve, equumvo
Dicit, et centum potiore signis
Munere donat :

Flebili sponsae iuvenemve raptum

35

40

Plorat; et vires, animumque, moresquo

Aureos educit in astra, nigroque

Invidet Orco.

Multa Dircaeum levat aura cyonum,
Tendit, Antoni, quoties in altos

Nubium tractus ■ ego, apis Matinae
More, modoque,