Obrázky na stránke
PDF
ePub

Nathan, qui ne régnait pas; et dans les familles de Lévi, il distingue la maison de Séméi, qui n'exerçait pas le sacerdoce; comme pour marquer que ce deuil se répandra particulièrement sur la nation juive, qui auparavant n'appartenait pas à cette nation royale et sacerdotale à laquelle elle viendra alors se réunir. Mais toutes les autres familles seront aussi dans les larmes, celle de Salomon comme celle de Nathan, et celle d'Aaron comme celle de Séméi; c'est-à-dire, que le peuple chrétien même sera aussi dans les larmes d'une pénitence sincère à la vue des péchés qui auront att ré sur lui la colère du Seigneur. Toute la terre sera dans les larmes : toutes les tribus de la terre serent dans les pleurs (1); les Juifs et les chrétiens répandus dans tout l'univers pleureront, les uns sur leur incrédulité, les autres sur leur ingratitude. En ce jour-là, il y aura une fontaine ouverte à la maison de David et aux habitants de Jérusalem pour y laver leurs souillures; Le Juif sera purifié dans les eaux sacrées du baptême; et le chrétien prévaricateur, dans la piscine salutaire de la pénitence. En les purifiant, le Seigneur les remplira de force : ils annonceront partout sa gloire; une multitude innombrable de gentils au paravant infidèles, de toute nation et de tout peuple,

(1) Zach. 12, 12: Et planget terra, familiæ et fami lia seorsum. Matth. 24, 30: Et tunc plangent omnes tribus terræ.

se joindra à eux (1). Les nations infidèles s'irriteront; le Seigneur s'armera contre elles (2); il s'élèvera du milieu de son sanctuaire; il exterminera tous ceux qui auront corrompu la terre; il établira sa gloire au milieu de son peuple ; et il y habitera (3); la mort ne sera plus, les pleurs, les cris et les travaux cesseront : il n'y aura plus là d'anathème (4); mais le trône de Dieu et de l'Agneau y sera. Le Seigneur régnera seul alors avec son Christ, et son nom seul sera grand. Ses serviteurs le serviront, ils verront son visage, et son nom sera écrit sur leurs fronts; ils régneront dans les siècles des siècles; et Jérusalem se reposera dans une entière sûreté: ET ANATHEMA NON ERIT AMPLIUS; SED SEDEBIT JERUSALEM SECURA.

(1) Apoc. 7, 9, 14: Post hæc vidi turbum magnam quam dinumerare nemo poterat ex omnibus gentibus..... Hi sunt qui venerunt de tribulatione magnâ, etc.

(2) Apoc. 11, 18: Iratæ sunt gentes, et advenit ira tua, et tempus mortuorum judicari, et reddere mercedem servis tuis..... et exterminandi eos qui corruperunt ter

ram.

(3) Apoc. 21, 3, 4: Ecce tabernaculum Dei cum hominibus, et habitabit cum eis. Et ipsi populus ejus erunt, et ipse Deus cum eis erit eorum Deus... Et mors ultra non crit, neque luctus, neque clamor, neque doior erit ultra.

(4) Apoc. 22, 3, et seqq.: Et omne maledictum (gr. xaravánμa) non erit ampliùs; sed sedes Dei et Agni in illâ erunt, et servi ejus servient illi. Et videbunt faciem ejus, et nomen ejus in frontibus eorum... Et regnabunt in secula seculorum.

[merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors]

1. In mense octavo, in anno secundo Darii regis, factum est verbum Domini ad Zachariam filium Barachiæ, filii Addo, prophetam, dicens :

2. Iratus est Dominus super patres vestros iracundia.

3. Et dices ad eos: Hæc dicit Dominus exercituum: Convertimini ad me, ait Dominus exercituum, et convertar ad vos, dicit Dominus exercituum.

4. Ne sitis sicut patres vestri, ad quos clamabant prophetæ priores, dicentes: Hæc dicit Dominus exercituum Convertimini de viis vestris malis, et de cogitationibus vestris pessimis et non audierunt, neque attenderunt ad me, dicit Dominus.

5. Patres vestri ubi sunt? et prophetæ numquid in sempiternum vivent?

6. Verùmtamen verba mea, et legitima mea quæ mandavi servis meis prophetis, numquid non comprehenderunt patres vestros, et conversi sunt, et dixerunt: Sicut cogitavit Dominus exercituum facere nobis secundùa vias nostras, et secundùm adinventiones nostras, fecit nobis?

CHAPITRE PREMIER.

1. La seconde année du règne de Darius, le haitième mois, le Seigneur adressa sa parole au prophète Zacharie, fils de Barachie, fils d'Addo, et lui dit :

2. Le Seigneur a conçu une violente indignation contre vos pères.

3. Vous leur direz donc ceci. Voici ce que dit le Seigneur des armées : Revenez vers moi, dit le Seigneur des armées; et je reviendrai vers vous, dit le Seigneur des armées.

4. Ne soyez pas comme vos pères, auxquels les prophètes qui vous ont devancés ont si souvent crié, disant: Voici ce que dit le Seigneur des armées : Convertissez-vous de vos mauvaises voies, et de la malignité de vos pensées corrompues et cependant ils ne m'ont point écouté; et ils n'ont point fait at tention à ce que je leur disais, dit le Seigneur.

5. Vos pères où sont-ils? Les prophètes vivront ils éternellement ?

6. Mais vos pères n'ont-ils pas éprouvé par euxmemes la vérité de mes paroles, et des justes remontrances que je leur avais fait faire par les prophètes mes serviteurs? et ne sont-ils pas enfin rentres en eux-mêmes, en disant : Le Seigneur des armées a exécuté la résolution qu'il avait prise de nous traiter selon nos voies et nos œuvres?

7. In die vigesimå et quartâ undecimi mensis Sabath, in anno secundo Darii, factum est verbum Domini ad Zachariam, filium Barachiæ, filii Addo, prophetam, dicens :

3. Vidi per noctem, et ecce vir ascendens super equum rufum, et ipse stabat inter myrteta, quæ erant in profundo et post eum equi rufi, varii, et albi.

9. Et dixi: Quid sunt isti, domine mi? Et dixit ad me angelus qui loquebatur in me : Ego ostendam tibi quid sint hæc.

10. Et respondit vir, qui stabat inter myrteta, et dixit: Isti sunt, quos misit Dominus ut perambulent

terram.

11. Et responderunt angelo Domini, qui stabat inter myrteta, et dixerunt : Perambulavimus terram, et ecce omnis terra habitatur et quiescit.

12. Et respondit angelus Domini, et dixit: Domine exercituum, usquequò tu non misereberis Jerusalem, et urbium Juda, quibus iratus es? Iste jam septuagesimus annus est.

13. Et respondit Dominus angelo qui loquebatur in me, verba bona, verba consolatoria.

14. Et dixit ad me angelus, qui loquebatur in me : Clama, dicens: Hæc dicit Dominus exercituum : Zelatus sum Jerusalem et Sion zelo magno :

15. Et irà magnâ ego irascor super gentes opulentas: quia ego iratus sum parùm, ipsi verò adjuverunt in malum.

16. Propterea hæc dicit Dominus: Revertar ad Jerusalem in misericordiis et domus mea ædificabitur in eâ, ait Dominus exercituum, et perpendiculum extendetur super Jerusalem.

17. Adhuc clama, dicens: Hæc dicit Dominus exercituum: Adhuc affluent civitates meæ bonis : et consolabitur adhuc Dominus Sion, et eliget adhuc Jerusalem.

18. Et levavi oculos meos, et vidi: et ecce quatuor

[merged small][ocr errors][merged small]

7. La seconde année du règne de Darius, le vingtquatrième jour du onzième mois appelé Sabath, le Seigneur adressa sa parole au prophète Zacharie, fils de Barachie, fils d'Addo.

8. J'eus alors une vision pendant la nuit. Je voyais un homme monté sur un cheval roux, qui se tenait parmi des myrthes plantés en un lieu bas et profond ; et il y avait après lui des chevaux dont les uns étaient roux, d'autres marquetés, et les autres blancs.

9. Je dis alors: Seigneur, qui sont ceux-ci? Et l'ange qui me parlait me dit: Je vous ferai voir ce que c'est que cette vision.

10. Alors celui qui se tenait parmi les myrtes prenant la parole, dit: Ce sont ici ceux que le Scigneur a envoyés parcourir toute la terre.

11. Et ceux-là s'adressant à l'ange du Seigneur, qui était parmi les myrtes, lui dirent: Nous avons parcouru la terre, et toute la terre est maintenant habitée et en repos.

12. L'ange du Seigneur parla ensuite, et dit : Seigneur des armées, jusqu'à quand différerez-vous de faire miséricorde à Jérusalem et aux villes de Juda, contre lesquelles votre colère s'est émue? Voici déjà la soixante-dixième année.

13. Alors le Seigneur s'adressant à l'ange qui parlait en moi, lui dit de bonnes paroles, des paroles de consolation.

14. Et l'ange qui parlait en moi, me dit : Criez, et dites: Voici ce que dit le Seigneur des armées : J'ai un grand zèle et un grand amour pour Jérusalem et pour Sion;

15. Et j'ai conçu une grande indignation contre les nations puissantes qui l'ont affligée avec excès, lorsque j'étais seulement un peu en colère contre elle.

16. C'est pourquoi, voici ce que dit le Seigneur : Je reviendrai à Jérusalem dans des sentiments de miséricorde. Ma maison y sera bâtie de nouveau, dit le Seigneur des armées; et on étendra encore le cordeau sur Jérusalem.

17. Criez encore, et dites: Voici ce que dit le Seigneur des armées : Mes villes seront encore comblées de biens le Seigneur consolera encore Sion, et choisira encore Jérusalem pour sa demeure.

18. J'élevai ensuite les yeux, et je vis, et voici quatre cornes.

19. Et je dis à l'ange qui me parkait: Qu'est-ce que ceci? me répondit Ce sont les cornes, qui ont dispersé Juda, Israël et Jérusalem.

20. Le Seigneur me fit voir ensuite quatre ouvriers. 21. Et je lui dis : Que viennent faire ceux-ci? Il me répondit: Vous voyez les cornes qui ont tellement accablé tous les hommes de Juda, qu'il n'y en a pas un seul qui ose lever la tête; mais ceux-ci sont venus pour les frapper de terreur, et pour abattre les cornes des nations qui se sont élevées contre le pays de Juda, pour en disperser tous les habitants.

COMMENTARIUM.

VERS. 1.IN MENSE OCTAVO, IN ANNO SECUNDO DARII. Eodem anno, sed aliquantò seriùs quàm Aggæus, vaticinari cœpit Zacharias; ille siquidem prima die mensis sexti, Agg. 1, 1, hic mense demùm octavo. Certum visionis suæ diem silet. Duobus circiter mensibus antea manus admoveri ædificio templi cœperat, Agg. 1, 4. Quæ ad Zachariam, ejusque vite et mortis genus pertinent, vide in præfatione.

VERS. 2. IRATUS EST DOMINUS SUPER PATRES

VESTROS Severi as, quâ is animadvertit, satis est argumenti. Vestrum est, ex illorum malis discere, et iis uti. Cùm irascitur Deus, mixtis unà dolore, indignatione, impatientià, odioque non movetur. Turbatum agitatumque Deum Scriptura describit, ut criminum nostrorum gravitatem nos doceat: Ira Domini non perturbationem ejus significat, qui non irascitur, sed eorum merita atque peccata, in quos ira Dei desavit.

VERS. 5. CONVERTIMINI AD ME..... ET CONVERTAR

AD VOS; Vos, ut olim, inter amicos excipiam. Socordiam, quam hactenùs coluistis, abjicite, vestrorumque animorum studia erga domûs meæ majestatem excitate majores vestros in scelere pertinaces ne imitemini: prophetis meis aures date, ncque illorum monitis repugnate. Populum jubere videtur Deus, ut primus ipse gradum moveat, ad Deum reversurus; quasi satis virium Israeli sit, nullâ gratiæ ipsius ope, ut se ipse ad Deum convertat. Cæterum Scriptura virtutis nostræ imbecillitatem ubique prædicat, divinæ opis egentem, quæ ad ipsum reversuros misericordia prævertat et moveat. Converte nos, Domine, ad te, et convertemur, aiebat Jeremias, Thren. 5, 21, innova dies nostros, sicut à principio. Hanc tamen specie tenùs pugnam fides Ecclesie dissipat (Concil. Trid., sess. 6, cap. 5), docetque, liberam nobis inesse potestatem assentiendi gratiæ quà nos movet Deus et prævenit, sive rejiciendi, quinimò nos illi reverà resistere, dùm animos obduramus, oculosque lumini claudimus, atque ita inutile illud efficimus (1).

[ocr errors]

VERS. 5. Patres vestri ubi sunt? et Prophetæ NUMQUID IN SEMPITERNUM VIVENT? Quo periêre majores vestri, homines durissimi, meisque verbis contumaces? Quid illis profuit protervia sua, malusque suæ voluntatis amor? Nonne furori nieo denique succubuerunt? Ubi jam falsi illi prophete, qui malis illorum cupiditatibus assentabantur, eosque in scelere consopiebant? Vel: Ubi jam sunt veteres prophetæ, qui jussa mea majoribus vestris nuntiabant? Nonne in sepulcris jacent? An scmper vos alloqui debet Deus? Futurumne speratis, ut semper prophetas excitet, qui vos ad officium revocent? Optabitis olim divinorum hujusmodi hominum, quos majores vestri neglexêre, voces audire, nec licebit. Minitari videtur Judæis diuturnum illud ac triste silentium, quod Deus ab Agg:co, Zachariâ et Malachiâ, usque ad Jesu Christi ortum servavit. Vel desique: Ubi sunt majores vestri, ubi prophetæ quos ad illos misi? Utrique perierunt: at meus sermo non moritur, totaque illius fides expleta est. Nonne mala, quæ majoribus vestris prædixi, evenêre? Numquid non comprehenderunt patres

[blocks in formation]

(1) VERS. 4. - NE SITIS SICUT PATRES VESTRI, AD QUOS CLAMABANT PROPHETÆ PRIORES, etc. Pleni sunt hujusmodi admonitionibus libri prophetarum. Quàm verum autem sit, quod ait: Et non audierunt, neque altenderunt ad me, videmus in fine Paralipomenon : Mittebat autem Dominus Deus patrum suorum ad illos per manum muntiorum suorum de nocte consurgens, et quotidiè commonens, eò quòd parceret populo, et habitaculo suo. At illi subsannabant nuntios Dei, et parvi pendebant sermones ejus, illudebantque prophetis, donec ascenderet furor Domini in populum ejus, et esset nulla curatio. (Ribera )

[merged small][ocr errors][merged small]

VERS. 8. VIDI PER NOCTEM, ET ECCE VIR ASCENDENS SUPER EQUUM RUFUM, ET IPSE STABAT INTER MYRTETA, QUÆ ERANT IN PROFUNDO, in loco humili. Ilac per somnium intuitus est Zacharias; non in ipsâ diei luce vidit, ut interdùm prophetis usuveniebat. Virum, seu potiùs angelum sub viri formâ, equo insidenten vidit. Fuisse is creditur Michael Archangelus, electæ à Deo gentis princeps ac defensor, et regionis Israelitica custos. In tenebris apparet, in loco humili, inter myrteta ad aquas sata; veluti significaturus ærumnas, resque miserrinas et angustissimas, ad quas universas regio devenerat. Hebræus : Et ipse stans inter chadasim (myrteta) quæ erant ad aquas magnas. Littorea arbor est myrtus. Virgilius Georg. 2:

Littora myrtetis lætissima.

Septuaginta: Et ipse stabat inter montes umbrosos. Chaldaeus Et ipse stabat inter arbores myrtinas, quæ sunt in Babylone. Tametsi propheta spiritu Babylonem translatus fuerit, minimè inde colligas, hæc illum in Chaldea inspexisse. Altero Darii anno, procul dubio Zacharias Hierosolymis erat.

ET POST EUM EQUI RUFI, VARII, ET ALBI. Equorum numerus non traditur; at singuli suos equites habebant, qui regionem universam peragraverant, illius statum scrutati, ut angelo inter myrta stanti narrarent. Equorum color, quos Septuaginta et Vulgata nuncu. pant varios, variis coloribus, maculosos, ignotus est interpretibus. Hebraicam vocem serukim reddunt nonnulli probè pexos; alii fulvos. Bochartus gilvos putat, colore inter album et rufum medio, quem vulgò Isabellam nominant. Hebraicum vocabulum de uvá alba, et de ligno non macerato usurpatur, Isaiæ cap. 5, 2; 16, 8; 19, 9. (1).

(1) VERS. 9.-QUI SUNT ISTI, DOMINE MY? Angelum alloquitur, qui hanc sibi visionem demonstrabat, ut ex continuò sequentibus intelligitur.

ET DIXIT AD ME ANGELUS, QUI LOQUEBATUR IN ME. Non rectè quidamn interpretantur: Angelus, qui loquebatur mecum. Multò meliùs Hieronym. et Septuaginta. verterunt In me, id est, intra me, qui mihi cœ-. perat revelare, que hactenus scripsi. Atque hune sensum recipiunt Patres, ut August. in Enchir. c. 9, et lib. 9, de Genesi ad lit., c. 2, et Greg, lib. 28,

:

VERS. 11.-ECCE OMNIS TERRA HABITATUR, ET QUIESCIT. Populorum ingenio sesc accommodat Deus, ubi aliquid iis aperit. Putabant Hebræi, singulis provinciis singulos angelos esse custodes, quibus minores alii obtemperarent, subinde narrantes quid rerum ageretur in locis curæ ipsorum creditis, proregis instar, qui in provinciâ minores præfectos creat, minora negotia curantes. Minores igitur angeli narrant Michaeli, provinciam ipsi creditam frequentari et quiescere. Post reditum è captivitate iterùm ea provincia populo floruit, et sub Darii initia tranquillissimâ pace fruebatur.

VERS. 12. ET RESPONDIT ANGELUS DOMINI, ET DIXIT...: USQUEQUO TU NON MISEREBERIS JERUSALEM, ET URBIUM JUDA?..... ISTE JAM SEPTUAGESIMUS ANNUS EST. Idem archangelus Michael, inter myrteta stans, auditis iis, quæ de regionis statu angeli minores narravère, Deum orat, ut benè cœptis manum imponat. Non satis est, Domine, si Judæa iterùm populis et pace floreat; absoluta illi nunquàm erit felicitas, nisi restituatur Hierosolyma, templum restauretur, urbesque Juda ad pristinum decus iterùm revocentur. Quousque miserrima hæc regio furoris tui pondus experietur? Anno abhinc septuagesimo, llierosolyma templumque suis sub ruderibus jacent. Prædixeras per prophetam Jeremiam, c. 25, v. 11, ò Deus: at definitum tempus præteriit. Annus jam adest septuagesimus: fac igitor meliora videant.

Aliud omninò temporis curriculum sunt septuaginta anni excidii Hierosolymæ, atque anni captivitatis septuaginta, quorum alius Jeremiae locus meminit, Jerem. 29, 10. Hi porrò primo Cyri anno desierant (1); expletamque hâc parte vaticinii hujus fidem populus ab annis sexdecim videbat. At in altero septuaginta annorum curriculo (2) nulla adhuc spes affulgebat futurum ut restitueretur templum, Hierosolyma resurgeret, urbesque Juda in pristinum statum revocarentur. Paulò antea populum arguebat Aggæus neglectæ restaurationis templi, cum dicerent, Aggæi 1, 2 Nondùm venit tempus domus Domini ædificandæ. Fortassè tempus excidii Hierosolyme ab ipså expugnationis die numerabant, cùm illius initium. ducendum esset ab exordio obsidionis, quæ ab januario mense anni 3414, usque ad mensem julium Mor c. 6, et alii, qui ex hoc loco confirmant, cùm

variè Deus hominibus loquatur per angelos, aliquando ita loqui, ut nulla corporea species appareat, sed ipsa angeli substantia sit intra hominem, cui loquitur.

EGO OSTENDAM TIBI, id est, efficiam, ut cognoscas, Hebr., videre te faciam, Michaele videlicet aperiente, qui major est, et populi tui curam gerit.

Vers. 10. — Et respondit vir. Angelus, qui loquebatur in Zachariâ, suggessit Michaeli, ut respondederet. Virum vocat, quia viro similis erat.

(1) Septuagenta captivitatis anni incipiunt anno mundi 3398, desinunt anno 3468.

(2) Septuaginta anni solitudinis Templi et regionis exordiuntur cum obsidione Ilierosolymia per Nabuchodonosorem, anno 5115, desinunt verò secundo Darii anno, mundi 3485.

anui 3416, producta est. Urbs temptumque nounisi proximo augusto exarsêre. Monet hic Deum Michael, tempus vindictæ jam præteriisse, oratque, ut Hiero solymam cæterasque Judæ urbes mitiore oculo intueatur. De templo nihil habet, quòd populus, Aggai verbis excitatus, illius restaurationi manus jam admovisset (1). VERS. 14. DIXIT AD ME ANGELUS, QUI LOQUEBATUR IN ME. Quis iste? Alium nonnulli putant à Michaele, inter myrteta stante; angclum scilicet qui Zachariam afflabat, divinamque voluntatem prophete aperiebat. Reddunt alii: Angelus qui loquebatur ad me. vel, qui mecum loquebatur; et de Michaele interpretantur, eodem quem descripsit v. 8, qui respondit ea quæ arrantur v. 8, 9 et 10, atque hæc explicatio maximè omnium simplex et apta videtur.

ZELATUS SUM (amo) JERUSALEM... v. 15. ET IRASSCOR SUPER GENTES OPULENTAS, quællierosolymam oppressêre. Hæc solatii verba dedit angelo Deus, et hic ad prophetam retulit, jubens enixè clamare, et faustissima hac populo edicere, desiisse Deum Hierosolyma succensere, populoque amicitiam restituisse, et futurum mox ut Deus in Hierosolymæ hostes vindictam exerceret, urbemque in pristinum decus restitueret. Gentes opulenta, quas nominat, eædem sunt quas v. 18 et 19, sub quatuor cornuum imagine mox designaturus est.

VERS. 15.-IRATUS SUM PARUM, IPSI VERO ADJUVABUNT IN MALUM, cùm ego nonnihil Hierosolymæ irascerer, ipsi in Hierosolymam sævierunt meas in Hierosolymam iras exercuere, sed præter modum. Odio suo privatisque simultatibus morem gessêre, cùm jussa mea in eam arbem explere ipsos jussi. Hebræus : Me irascente parum, ipsæ adjutrices mihi fuerunt in malum, ut sævirem, gravissimè affligerem. Leves ego plagas paraveram; at illæ manum meam impulêre, ut acriùs ferirem. Locus hic plura ct difficillima Scripturarum loca explicat, ubi Deus punire dicitur eos ipsos, quos Deus excitavit, imperans, ut suam ipsius in populum vindictam exercerent; idcircò scilicet, quòd modum vindictæ excesserint, odio suo indulgere studentes, cùm ægrè ac parcè odi sum hoc munus exercendum esset. Ita divinus furor in Jehu, Nabuchodonosorem et Ægypti regem, quibus ensem suum credidit Deus, exarsit. VERS. 16. PERPENDICULUM EXTENDETUR SUPER JEBUSALEM. Urbis monia et domus restituentur. Constat, in ædificis funiculum intendi, ut parietes ad normam struantur. Id præcipuè contigit post aliquod tempus, adveniente Nehemiâ, cui ab Artaxerxe Longimano facultas data est, ut monia flierosolymæ restituerel, 2 Esdr. 2, 3, 8; 3, 4 (2).

[blocks in formation]

mæum innuebant, qui meridiem seu Egyptum usurpavit. Altera harum quadrigarum pars, terram universam peragrans, est regnum Seleucidarum. Eadem fermè res hic est, ac bestia quatuor apud Danielem, 7, 3, exhibitæ, quibus magna imperia quatuor, As-yriorum scilicet, Chaldæorum, Persarum, Græcorumque figurabantur.

VERS. 18. -- ECCE quatuor cornua; quatuor nimirùm principes, qui Israelem et Judam dissipavêre, taurorum instar, obvia quælibet cornu ventilantium. Innuitur id v. 19: Hæc sunt cornua, quæ ventilaverunt Judam, et Israel, et Jerusalem. Scimus autem, quatuor imperia, quæ ita in Dei populum sævierunt, Assyrios esse, Chaldæos, Persas, et Ægyptios. Reliqua igitur hujus vaticinii ex hoc principio explicanda sunt. Phul, Theglathphalassar, Sennacherib, Asarhaddon, Salmanasar, quorum sævitia in Judam et Israelem notissima è sacris voluminibus est, Assyrii principes erant. Nabuchodonosor, qui Judam et Israclis reliquias diripuit, Chaldæis imperabat. Cyrus, qui redditâ populo libertate templi ædificium intermitti jussit, quamvis antea illius restituendi potestatem fecisset, et Cambyses, apertissimus Judæorum hostis, inter Persas regnaverant. Nechaus, qui fracto necatoque pio rege Josià, Hierosolymam ingressus, gravissimum Judæis vectigal imperavit, et Joachazum regem vinculis onustum captivum in Ægyptum rapuit, ubi is diem clausit, rex Ægyptiorum fuit, 4 Reg. 23, 31-34; 2 Paral. 36, 2, 3. Pharao Hophra, sive Apries, Nechai successor, Sedecia propinavit vinum venenatum, inebrians ut inspiceret nuditatem ejus, ut ait Habacuc 2, 15. Suppetias pollicitus est, quas deinde negavit, vel saltem inutiles, Jerem. 37, 4, 6. En quatuor imperia, quatuor cornubus à Zacharia visis significata.

Cur verò minitatur Dens bic v. 20 et 21, perducturum se quatuor fabros, quatuor ea cornua fracturos? Qui porrò ii sunt? Luculenter satis illos describit infra 6, 1, 2, 3, 6, 7, sub quatuor quadrigarum imagine, è quibus tres aquilonem versùs progrediuntur, quartæ dividuntur; earumque pars altera ad meridiem pergit, altera universum orbem peragrat. Primæ Nabopolassarum, Nabuchodonosoris patrem, à quo imperium Assyriorum eversum est, significabant; alter Cyrum, sub quo Chaldaicum periit; tertie Magnum Alexandrum, qui Persicum delevit. Singulis hisce unum est iter aquilonem versùs. Quartæ Ptole

integro tamen refulgebit. DisPergentur, vel, spargent se, hùc illùc segregabuntur; tanta erit securitas ut, etiamsi procul inter se distent urbes, nihil tamen erit periculi vel metus; vel, diffundent; metaphora à vasis ad labrum plenis et diffluentibus; vel à fonte intumescente et effluente. Confer Prov. 5, 16. Vel, conterentur; nam ubi est magna congeries, illic est oppressio. CIVITATES MEE, non modò Jerosolyma, sed et urbes inferiores, oppida. Dicit, meæ, quòd singulari amore eas prosequeretur. PRE BONITATE, sive bono, sive bonis, vel, ob bonitatem, terræ scilicet : vel, præ felicitate, præ abundantià bonorum, et civium, quam urbes capere nequeunt. Hoc impletum fuit sub Zorobabele, Nehemia, Machabæis. Possent hæc intelligi de bonis spiritualibus. Magna erit fructuum terræ copia, adeò ut se frumentum collidat, et dolia vix capere possint vindemias. Alii: Urbes bonis adhuc implebuntur. CONSOLABITUR... SION, vel, ædificato templo, vel pœnis inimicorum, ut sequitur. Et ELIGET ADHUC JERUSALEM, ut, scilicet, habitet in câ, q. d. Non rejiciet eam in perpetuum, sicut fecit Silo, quam priùs elegerat. Eliget, id est, beneficiis suis ostendet se elegisse; nec prime electionis sive adoptionis oblitum esse.

:

(Synopsis.).

At, inquies, cur Zacharias de his agit quasi futuris, cùm imperia Assyriorum, Chaldæorum, Ægyptiorumque altero Darii Hystaspis anno jam jacerent, atque hic provinciis omnibus, quibus tria hæc nobilissima imperia olim componebantur, imperaret? Respondeo, Prophetam de singulis hisce non codem modo agere. Alia enim veluti summatim collecta repetit, alia ceu futura prædicit. Exhibet Zachariæ Deus quatuor fabros: rogat propheta quid ii acturi sint respondet Deus, v. 21: Hæc sunt cornua, quæ ventilaverunt Judam per singulos viros, pro arbitrio, et nemo eorum levavit caput suum. Vides hic rem præteritam. Venerunt isti deterrere ea, ut dejiciant cornua gentium, quæ levaverunt cornu super terram Juda ut dispergerent cam. Magnam muneris sui partem explevêre: cætera suo tempore absolventur. Hoc porrò tradetur capite 6, S. Ilieronymus, et magno numero interpretes, ipsum plerumque secuti, censent, quatuor iis cornubus siguificari Chaldæos, Persas, Cræcos et Romanos, qui variis temporibus exagitavêre Judæos, quatuor verò fabros esse angelos, qui quatuor hæc imperia per varia temporum intervalla fregêrc. Alii, qui nonnisi futuras vices à prophetâ hic prædici putant, aiunt, quatuor cornua esse populos Judæis finitimos, qui illos ab ortu, occasu, aquilone et meridie aggressi sunt, quatuor verò fabris innui principes, qui noxiis hisce gentibus supplicium ac perniciem intulère. Censet Grotius, Per:as esse Magnum Alexandrum, Ægypti et Syriæ reges, Cuthæis, Idumæis, Philisthinis, Ammonitis, Moabitis, Ægyptiis et Syris variis temporibus graves. At Zachariæ ætate, uti credimus, pœnas è singulis hisce gentibus per Nabuchodonosorem Deus expetierat, quemadmodùm ia Amos et in Ezechielem docuimus. Quamobrem að explicationem, quam dedimus priore loco, revertimur (1).

VERS. 20. QUATUOR FABROS, ad ustrinam malleatores, ut vulgò creditur; fortassè quod malleo instructi exhibeantur, ut quatuor ea cornua conterant ac dejiciant. At fabrorum genus non tradunt Hebræus, Septuaginta et Chaldæus.

[blocks in formation]
« PredošláPokračovať »